Netgedichten

netgedicht (nr. 25.726):

Sinopel

het jongste sinopel ruikt groener dan ooit tevoren
als herboren pronkt het tot aan de hoogste tak
bezwangerde bomen dansen op de snaren van
de wiegende wind terwijl de zon hun schoonheid verijdeld

steevast op het zelfde moment slaan de bomen
hun takken uit waardoor zij hun nazaten de vrijheid geven
het regent groene vruchten die zich gewillig mee laten voeren
totdat de zwaartekracht het wint van de bries die zich gewonnen geeft

©Lady Love