Verbond van wrede intenties
Een paar scherven blauwe eierschaal
hier en daar
aan de voet van de rooilijn
en de beukenschraag
herinneren me eraan
de dood
het treft me diep
weet ik dat ik
altijd een kind zal blijven
ingezwachteld ben ik
tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld
mensenkind
de boze natuur
met haar gruwelijke bedoelingen
waarom geen nest oude kraaien
met schrale pluimen, klaar om te gaan
vier pas ontloken kuikens
merels of lijsters, ik weet het niet
uit mijn haag gesnoeid
onder het bedisselen van banden met de buren
en schoon weer spelen
met mijn machtige prachtige snoeischaar
het treft me diep
mijn tien maand oude dochter schiet me
door het hart
de eksters storten zich al neder
op een vers bereid maal
afgrijzen van de onschuld dat in mijn bekken waart
ik wend de blik af
en sluit de achterdeur definitief achter me
ik ga straks naar de ruis van mijn dochters hart luisteren
of daar geen sterke takken twijgen die van eeuwige jeugd spreken
Geplaatst in de categorie: natuur