Alle inzendingen over natuur OR zomer OR liefde

In de natuur waarin ik voor je viel Op het gras van de liefde Soms ruzies tijdens de regen Maar het werd vrede in de maneschijn Onze liefde als een enorme eik Waar langzaam de bladeren van af vielen En niet meer terug aan groeiden De eik die stierf…

deze zomer heeft volle liefde in ons hart gegrift door de gift van haar eeuwige zaden…

vergeef me bladerloze zomers vergeef me eeuwige herfst wortels schieten soms verder dan takken reiken niet altijd vergeef me de speling van mijn natuur…

enigszins warme zonlicht maar al te graag in de voortuin van de winter natuurlijk voel ik mee met de zomer dat zij weg sluimerde maar wat dacht je van mij?…

de zomer leent zich niet voor een gedicht met diepgang wat ik schrijf blijft luchtig en heeft weinig om het lijf natuurlijk het is het seizoen hoor ik alom maar voor de dichter blijft het behelpen…

vingers dansen op je huid, open de deur en laat de winter uit, ons paddestoelenhuis heet zomer…

Ik zomer in gedachten de lente uit je haar de liefde is wat bekoeld in een herfststorm maar dat is nu juist de leugen van de eeuw ik lenteer in je leven en zomer in je hart…

Als het zomer is Dansen de meeuwen En later Later blijkt Eeuwig ver weg Te zijn…

Langzaam gaat de natuur haar groene kleur verliezen dwarrelend blad wordt over de grens getild van de zomer die langzaam gaat sterven. Door het wonder der natuur. komt er toch weer een nieuw seizoen als licht en schemer elkaar zullen gaan ontmoeten om samen de herfst te begroeten.…

Zomer; het seizoen waar ieder naar verlangt: elk kind wil zo snel mogelijk ‘groot’ zijn, elke volwassene zwelgt in het ‘nu' van de zomer, elke grijsaard kijkt mijmerend terug op wat is geweest. Maar elke dode weet wat het was: tevergeefs.…

Geen bel ontsnapt zijn keurslijf; het wak geslagen door een steen groeit dicht: hij ligt te hopen op een bui die hem zijn huid afstroopt. ------------------------ Van Willem Jan Otten (1952) verschijnt binnenkort een nieuwe bundel gedichten. Dit gedicht komt uit 'Het keurslijf', 1974.…

natte bladeren vallen in het vale donkergroen van nog steeds groeiend gras in verwaarloosd plantsoen geven traag het veld schakering na hun vlucht als weerspiegeld in andere tinten de grauwzwarte lucht maar ook het onberekenbaar in de draaiende wind bewegend accent van de witte stip van door kind losgelaten boodschappenlijst een blad…

Onder nazomergloed trilt de weide in de weide trillen de gloeiende bloemen in mijn ogen de gloeiende bloemen een gloeiende bloem een groeiende bloem zoem zoem loeiende bloem groeiende bloeiende ogenbloem in de bloem zoem zoem wil ik zijn zoem zoem in de zuchtende…

Zwoele briesjes vol rozengeur Knopjes onthullen hun ware kleur De tere blaadjes fladderen aan hun steel Kwetsbaar zo groen zacht als fluweel Alles zoveel mooier vleugje zonnestraal Vogels die fluiten hun eigen verhaal Mensen die lachen in het voorbijgaan Het leven lijkt lichter de zomer komt eraan…

de plassen op straat weerspiegelen de hemel, een wolk jaagt voorbij de regenboog in een inktzwarte lucht, bomen in zonnestralen het messcherpe licht voorspelt het onheil waaraan ik denk , zolang al de wolken toornen boven de poel , over de ijle kerktoren alles donkergrijs en het regent , dit kan toch maar zo niet doorgaan…

‘Ga maar,’ zeg ik, ‘het is zomer.’ Maar eigenlijk: ‘Heb mij nodig!’ Een slak luistert niet en ook de zomer haalt niets overhoop. Alles gaat zijn eigen gang. Bomen blijven op de horizon, de zee een eindeloos vlak. De zomer een langgerekte O. Zelfs geen geeuw ontsnapt. Licht houdt alles vast. De zomer is van witten en ik van niemand.…

De natuur in de ban van regen Wijzelf in de ban van regen Nu om weerwoord verlegen Laten wij de weergoden Hartgrondig zijn we tegen: Weer & zomer... hebben we geen zonneschijn ontboden?…

De natuur huilt bloemen verwelken ze stralen niet meer... De zomer is bijna weer voorbij. Het maakt me verdrietig dat ik even schrei....…

ik zag de hoop de natuur deelde dat wat ze bezat in het wonder van een zonneglans op het schaduwblad een zachte wind blies er bewogen over de nerven tilde het over een grens daar waar de zomer te vroeg dreigde te sterven door mistvlagen heen in een afwisseling van donker naar licht streelde de natuur een speelse heelheid…

Het zoete karakter dat ik bekleed, Ligt per voorstelling die ik aan je geef, Hoe charmant ik kan zijn ligt aan de wind, 't Is jij die onveranderbaar bent, Waardoor de natuur in mijn hart zomers kent.…

het zoete karakter dat ik bespeel, ligt per voorstelling die ik aan je geef, hoe charmant ik kan zijn ligt aan de wind, 't is jij die onveranderbaar bent, waardoor de natuur in mijn hart zomers kent.…

als de zomer weer voorbij zal zijn de herfst lokt met koperen kleuren rode appelen in de boomgaard geuren met tussen de wolken wat zonneschijn een bos of parkwandeling kan zalig zijn de wisseling in de natuur zien gebeuren als de zomer weer voorbij zal zijn en de herfst lokt met koperen kleuren knalrode geraniums langs het raamkozijn…

in zoele zind’ring waar water zijdezacht wacht fladdert een vlinder…

Hitte kun je met Hitte Bestrijden Dat is te benijden Ik kan er prima tegen Ik heb geleerd Om 2 lagen aan te doen Een voetbal shirt en een katoenen vest Precies die test Maar wel een korte broek Precies dat boek Denk later maar terug aan mij Want ik ben ik En jij bent jij…

Als ze schijnt natuurlijk, dat is in dit seizoen minder dan in het voorjaar of de zomer. Mooi is het wel als ze er is, je beseft dan hoe belangrijk zij is. Zonnepracht hebben we op zijn tijd nodig, want zonder kunnen we zeker niet.…

Lente in de winter meibloemen in maart hagelstenen in juni herfstblad in de zomer madelieven in oktober alles is mogelijk. de natuur vertoont grillen ze keert de seizoenen binnenste buiten ze verrast ons met hoosbuien naar een strenge winter kunnen we wel fluiten.…

Nu de zomer is verdrongen, en de herfst is binnen gedrongen. Zal de winter gauw verschijnen, en al het groen doen verdwijnen. Deze zomer heb ik jouw liefde verdrongen, en in de herfst ben ik naar binnen gedrongen. In de winter zal ik niet meer verschijnen, Zoals het groen zal ook ik uit je leven verdwijnen. Vaarwel mijn liefste, zomer.…

met mensen die ondanks alles nog dromen van een betere wereld die in mantra’s hun liefde voor leven en natuur eindeloos herhalen in alle talen…

als een roos verborgen in het kruis als de lente spreekt in ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen…

blauw is de lucht geen zuchtje wind in de zomer van herinnering een kind speelt zorgeloos met water wat schelpen en veel zand zacht ruist de zee zijn zonnemelodie uit het eeuwige getijdenlied pas later wordt het strand domein van dromen liggen wij uren hand in hand natuurlijk licht verbrand want wie van liefde weet vergeet waarvoor…