Alle inzendingen over natuur natuurgedicht

De wind leek te huilen om wat was geweest grote vrienden met het blad dat meeging niet meer terug, maar hoog de lucht in als een langverwachte zucht de wind en het blad samen sterk en toch zo zwak stralen geel kwamen door waar wolken snel verdwenen in het niets, op de vlucht en met een laatste zucht blies de wind z'n laatste adem te zacht…

't Bos, de duinen en heide het gaat hard achteruit pas op voor slechtere tijden wanneer er géén vogel meer fluit Beschouw natuur niet als gewoon aanschouw en voel het leven geniet en ga er puur mee om misschien is 't nog maar voor even ...…

Stel dat de sterren niet meer zouden stralen, En de zon eens niet meer scheen. Of als de maan nu eens voor altijd, Achter de horizon verdween. Hoe zou de wereld er dan uitzien, Verdord en doods misschien? Wees zuinig op wat ons is gegeven Laat alles wat leeft leven.…

Tot in de lengte van ons aller dagen, Blijft de natuur een gift van God. Ook daarom zou ik met klem willen vragen: Maak het niet kapot.…

wat is natuur nog in dit land vroeg de dichter Bloem. What's in a name?…

natuurlijk was hij elke avond zat in drank verzonk het opgelegde leven de linkervuist was steevast hooggeheven hij schoor zich niet, verweekte niet in bad natuurlijk ging hij wonen in die stad waar strijd met kapitalen werd geschreven er werd in open wonden zout gewreven hij was te slim voor galg, te snel voor rad natuurlijk kwam hij op…

aan ’t zand Het liet mijn werken even rusten diep verzinken in mijn eigen zijn vragend of ik wel weet wie ik ben het diepste van mezelf echt ken de draad volg van m’n levenslijn Ik hoor het zingen van de krekel zie de zon in zijn stervende uur proef het zilte van de kalme zee voel de rust in me en ben tevree als een onderdeel van de natuur…

Hoewel Irakezen, ze konden het kezen natuurlijk vergeten.…

ik ga over haast blanke velden in zachte dalen die van ontvangende verwachting verhalen met heuvels als ronde dijen waar wortel en bloesem in een ontluikende lente later zullen vrijen toch zijn er al die onzichtbare borrelende sappen die bij mijn gang over paden uit diepe geisers hun passie tappen en naar nieuw onstuimig…

Je ziet de natuur, de bomen het bos de slootjes de struiken de prachtige heide. Ruik al die geuren de planten het mos en geniet van de rust die hen ons bereiden. Bezin jezelf mens en geniet ieder uur maar probeer er vooral van te leren. Besef dat we een zijn want ook wij zijn natuur Behoed haar en blijf dit geschenk altijd eren.…

Hangende roze bottels, veelkleurige asters weelderig gras, allen zoeken ze nog wat warmte. De ene leunt tegen de andere, hun stengels zijn te zwak. Heesters en struiken verliezen hun blad. Sommigen wroeten om te blijven bestaan. Hun leven hangt aan een zijden draadje. Dood zullen ze gaan, eenjarigen hebben nu eenmaal een kort bestaan…

Kleine vogels, groene bomen Deze wereld, het is om over te dromen Lente, alles groeit weer Het is zo mooi, het vraagt om meer Een klein stroompje door het woud Het is er lang, heel erg oud Krakende takken, oude bladeren De manier waarop we het benaderen Het groene gras, de ruige zee We gaan er steeds weer in mee Golven maken je weer kalm…

Ik moest maar weer eens naar de rivieren gaan kijken, vond ik, die stromen en die gaan ergens heen tenminste. Wij gingen. Het was koud, de Maas kroop met tegenzin uit de nevels, lag dof en grijs in de regen, verdween bij de bocht weer de mist in. Kijk, zei je, een rivier weet zich soms ook geen raad met zichzelf. Toch…

het vertrouwen was groot die dag in het bos bij de kabbelende beek zij sliep en hij keek over het mos wat de natuur hem bood…

Ik luister naar de wind het is net of die een liedje zingt met een hele hoge toon de bladeren ritselen in de boom vogels zitten te fluiten het is zo mooi hier buiten het water beukt tegen de kade in mijn hoofd wordt dit een serenade overal hoor ik muziek en ik ben het enigste publiek ik zit op een bankje te rusten en luister naar de natuur…

de herfst schittert, kleurenpracht schilderachtig, valt rottend op de aarde terug naar waar eens was de winter slaapt berenbuik vol van zalm neen, dan de lente bomen en struiken dansen in groene jurkjes, fladderend in schier ontelbare nuances, veelbelovend en afvragend, wat voor jaar zal het worden de zomer zoemt lange bruine benen…

de natuur voel vlagen van hetzelfde alsof hoop altijd terugkomt angst altijd afsluit helaas mijn gevoel haalt alle logica eruit hier is niets te begrijpen juist daarom misschien jaagde deze man mijn natuur in precies de juiste prooi prachtige mooie bomen perfecte verhaaltjes zonder afwijkingen raak was de kogel geen ontkomen…

De natuur heeft geen verf nodig om te kleuren zij is mooi van zichzelf…

Natuur is ons gegeven als een grote zegen om ermee te kunnen leven maar wij hebben het verkeerd begrepen vandaar zoveel regen De problemen die nu ontstaan gaan niet door ons verstand want wij gaan door met het vernietigen van ons land Hand in hand moet dit ramp worden verlicht als een lamp.…

De kopjes komen voorzichtig boven piepen, net boven het gras, zo groen. Wat een beetje, heel klein beetje zon, toch al niet kan doen!…

Vlinders hebben mooie kleuren, En bloemen lekkere geuren. En doordat je de bloemen en planten gaat sproeien, Gaan ze beter groeien. De lammetjes en kalfjes spelen in de wei, en daardoor worden…

vergeef me bladerloze zomers vergeef me eeuwige herfst wortels schieten soms verder dan takken reiken niet altijd vergeef me de speling van mijn natuur…

Er zat een valk op mijn balkon de wildernis dringt in de stad hij was het liefste wat ik had ik schoot voordat ik mij bezon de wildernis dringt in de stad.…

Stilte hangend blad geritsel in het duister natuur rust in nacht.…

Vlinders hebben mooie kleuren, En bloemen lekkere geuren. En doordat je de bloemen en planten gaat sproeien, Gaan ze beter groeien. De lammetjes en kalfjes spelen in de wei, en daardoor worden de…

wordt een werveling universeel, ze betreedt met beide voeten elk werelddeel en de sterren - en de zonnestralen, op alle windstromen wordt haar beweging waargenomen, ze draalt niet in haar zinnelijke vlucht, in de wenteling wordt de aardse zwaartekracht vermeden en deelt zij met mensen haar serene vrucht, zaait de liefde uit een heilige natuur…

Ik ben gelijk een smidse verontrust, Mijn hartslag hamert en mijn aandacht boort; Mijn ogen zijn vol weerschijn en vol gloed, Mijn liefde arbeidt in een zuil van vuur, En langzaam uit mijn hunkerend gemoed Onthult uw beeltnis zich naar de natuur.…

Zegt het neefje: "De natuur is mooi hè, behalve als je in een Tsunami zit...!"…

Jouw schoonheid nooit beschreven jouw frisheid vanaf de morgendauw mijn liefde voor jouw is altijd gebleven vertolkt zich in zorgzame trouw je kleuren zijn niet te vervangen je vormen zo kunstig iel en teer het gemis van mijn diepste verlangen hervind ik in jouw schone klanken weer leven van zoveel afhankelijk dat toch alle liefde en rust…

De natuur, zo mooi, Als een vogel zo vrij. Ik kom in de natuur En word gelijk weer blij. Ik zie de Flora, ik zie de Fauna, Zo mooi in de natuur. Ik ben verwijderd van de drukte Door een grote plantenmuur. Er hangt bloesem in de bomen, Er hopt een haasje vrolijk rond. ‘’Ik wil hier nooit meer weg!’’ Komt er uit mijn mond.…