Netgedichten

netgedicht (nr. 11.414):

natuurlijk

ik ga over haast
blanke velden
in zachte dalen
die van ontvangende
verwachting verhalen

met heuvels als ronde dijen
waar wortel en bloesem
in een ontluikende lente
later zullen vrijen

toch zijn er al
die onzichtbare
borrelende sappen
die bij mijn gang over paden
uit diepe geisers
hun passie tappen
en naar nieuw onstuimig
leven snakken