Alle inzendingen over natuurgeweld

in weerlicht slaat de hemel breuken in het graf opent zwavelzurige verdoemenis die onverlaten wacht ongekende kracht dondert over een verlaten aarde storm en hagel trekken woeste sporen in aangerichte schade stilte vol geladenheid de dodelijke spanning zijn wij nog niet kwijt…

Zij weet inmiddels alles van natuurgeweld. Hopend op een prachtig gezin met nieuw leven, zal zij niet op haar nestje willen verroeren. In het begin zal zij haar kroost veel liefde willen geven, maar eens zullen zij voor zichzelf moeten zorgen. Het is een hele zorg om ze groot te krijgen.…

Augustus: twintig, vijfentwintig graden! Dus in de tuin fijn zand gestort als strand, een palmboom en twee parasols geplant en in de vijver kun je pootjebaden. Geen Griekenland, Slovenië, Silezië, wij zitten veertien dagen in Tuinesië.…

Het vuurwerk van de jaarwisseling valt helemaal in het niets vergeleken bij het natuurgeweld van tweede kerstdag. Water en vuur, kontrastrijk. De levensstrijd is ongelijk. Alleen verliezers en geen winnaars levens geblust als een kerstkaars.....…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

ik staar naar het roomwitte schuim van golven die tegen klippen slaan de rusteloze zee knaagt aan het land zonder een voet aan de grond te krijgen als een ongelijke strijd vastbesloten onstuimig bij voorbaat verloren zeevogels scheren krijsend langs immense rotspartijen overstemd door het natuurgeweld lijken ze enkel lucht te happen…

Dus dit is de wereld Als natuurgeweld levens eist is het nog niet genoeg Dus dit is wat nog moet tot de laatste snik alsof de onschuldige burger erom vroeg Laat de regen maar laat de wind versteende harten in vlagen tot gruis verdwijnen Want als de zon tranen mag drogen is elke wolk teveel in ondermijnen Dus dit is onze wereld Waar…

Families uiteen gerukt door natuurgeweld, de zee ontnam hen alles, goederen, leven en geld. Het waren niet de goederen en ook niet het geld dat gemist werd, maar een leven dat telt.…

de zweetsteen heeft het weer voorspeld en gaf daarmee de tijd om nog beschut te vinden tegen het natuurgeweld dat viel van grote hoogte verdrink nu langzaam in de geur van regen na een lange tijd van droogte nu staan we hier en zingen vanuit de waterwilg lekken de laatste druppels kringen in de rivier flitst opnieuw de vissenhuid in opperste…

ik heb de jaarringen bekeken feilloos zijn de dunne lijnen van zware stormen opgetekend de bijna breuk van ander dan natuurgeweld heeft mij beschadigd maar niet geveld in opgeschotenheid raakte ik vanzelf mijn wilde takken kwijt profileerde tot volwassen zijn schitterend vlamt het hout waar lange zomers bloeiden en helaas mijn omvang…

Als bij ’t aanbreken van de ochtend de nacht wegtrekt en de zon opstaat lijkt het alsof 't natuurgeweld er nooit geweest is.…

Er is een remedie, voor muizenissen zeer zeker wanneer het goed waait pak je jas en loop in de wind, gegarandeerd dat je na je loopje ondervindt: Als je thuiskomt met uitgewaaid hoofd en als beloofd: de muizenissen bleven buiten, waren niet bestand tegen zoveel natuurgeweld!…

De stilte schikt zich verderweg door de duikvlucht van natuurgeweld. Het knielt en daalt tot het dal der horizon en bundelt samen met de grond. Op het land lekt de verterende massa uit de donder en rekt zich uit met barsten en bevingen.…

Wie van zijn of haar muizenissen af wil hoeft alleen maar morgen de storm te trotseren door met wapperende haren, in het natuurgeweld te gaan lopen. Niks geen marathon, niks geen hardloopwedstrijd, niks lopen voor een doel, maar puur en alleen voor je eigen muizenissen gevoel. Het beoogde doel?…

de hemelreis weg met de aardse traan je zult snel achter het unieke engelenorkest gaan een veelkleurige bloemenpracht nooit tevoren geëvenaard dit in ons voorbeschreven paradijs Oh spannend vooruitkijkend tijdens deze Goddelijke reis alle dieren knuffelen je zult versteld staan eeuwenoude reusachtige bomen geen natuurgeweld…

in een oogwenk en een handomdraai verloor Arend zijn evenwicht en het heeft even geduurd maar Arend is geland onthecht en wel, doch licht gehavend en wat roestig in de heupen vanwege zijn hoofse geaardheid het was juist door vrouwen met namen van bloemen en vogels zoals: Merel, Iris, Roos Bosch, Brand, Groeneveld en ander natuurgeweld…

uitvergroot groen in duizend tinten op maagdelijk linnen gladgestreken maar aan pigmenten kleefde dood wilde het vitale en de oerkracht van de zee weergeven golven vangen in hun schuimig grijs zelfs geen waterspat bleef hangen zag de storm schimmig jagen voelde uit donkere wolken regen vlagen striemend pal in mijn gezicht het woest natuurgeweld…

schitterend schouwspel in de donkere lucht waarbij anderen soms wegkruipen en ik weer ademloos toe sta te kijken natuurgeweld in alle kleuren energie die loskomt en stroomt, regen valt stromend naar beneden veegt straten schoon laat het stof dalen lichtflikkerend schouwspel in het buitentheater met donderend geweld laten de natuurgoden…

Weerloos voor zulk bruut natuurgeweld wil ik pakken wat mij kan helpen drijven, maar ieder beeld dat aan mij voorbij snelt vloeit samen in een kakofonie van geluid met alle andere, niet één kan zo beklijven: ik moet hopen dat iemand de kranen sluit.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

Wind trekt aan tot storm De eik trotseert die krachten En blijft wie hij was...…

Geel danst de bliksem op de richels, eindelijk -- gebeurt er eens iets.…

De mens staat tot natuurgeweld Als klaproos staat tot natte kavel Als vlieg tot scherpe vogelsnavel Als lafaard staat tot superheld Als boom tot kettingzaag die velt Als frisse lucht tot vuur en zwavel Als pluis tot een soort reuzennavel De mens; speelbal van God en geld Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen En duizend levens werden weggevaagd…

Wordt Groningen met Nepal vergeleken, Waar ‘Richter’ aan den lijve wordt gevoeld, Waar is de vrees alhier dan op gestoeld Als ginder alles breekt wat maar kan breken? Geloof maar dat in Nepal wordt verzucht: Was maar naar veilig Groningen gevlucht.…

lucht De doldrieste wind jaagt vogels uit hun nazomer vlucht Schuimkoppende golven beuken de kust Het ziedende water kent geen moment rust Boten worden op de kade gesmeten vernielzuchtig, compleet opengereten Slagregens slaan de oevers aan gort Hemelse toorn in volle kracht uitgestort Daken worden gelicht, bomen geveld door het voortrazend natuurgeweld…

Er staat een stevig briesje, de golven geven witte koppen, we moeten ons schrap zetten, tegen zoveel natuurgeweld.…

hem zeer De schors, de bomenhuid,nu zwartgeblakerd Werd ooit in beige juten stof gebakerd Gestut tegen de grillen van het weer De kraai rouwt om zijn nu verloren nest Ontheemd voelen zich eekhoorn, uil en duiven Weg zijn de klopsignalen van de spechten De merel wordt tot klaagzangen geprest Mist van de groene vingers ‘t zomers wuiven Natuurgeweld…

storm heeft eindelijk een blauwe lucht geklaard in bossen is het ziek en zwak geveld door het verwoestende natuurgeweld de rooiende winden zijn langzaam bedaard weer staan vele bomen scheef in het gelid struiken die snel uit de kluiten groeien een soort dat kort na het eerste bloeien wordt gekapt omdat de stam op dikte zit ik zag je vallen…

onzeker klem tussen twee rotswanden Moeizaam klommen en daalden we tussen gigantische her en der naast en op elkaar neergekwakte rotsblokken op de meest onmogelijke plaatsen groeiden grillige bomen en struiken die op totaal raadselachtige wijze toch hun wortels ergens kwijt konden We voelden ons nietig en kwetsbaar temidden van zoveel natuurgeweld…

hun vlucht Als snelle hoogvliegers Bestrijken zij de grauwe dichte lucht Geen levend wezen dat zich buiten waagt Alleen de enkeling door nood gedwongen Beweegt zich met gekromde rug En wordt door felle druk besprongen Ik zit thuis door kaarsen omringd En van een goed glas wijn vergezeld Ik hoef nergens heen vandaag Ik geniet van dit natuurgeweld…