inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.315):

Stammenstrijd

Gevelde bomen bij een asfaltmeer
Vanuit de hemel heeft het glas geregend
God staat erbij, de vele zielen wegend
Een engel knielt bij ledematen neer

De afgerukte takken doen hem zeer
De schors, de bomenhuid,nu zwartgeblakerd
Werd ooit in beige juten stof gebakerd
Gestut tegen de grillen van het weer

De kraai rouwt om zijn nu verloren nest
Ontheemd voelen zich eekhoorn, uil en duiven
Weg zijn de klopsignalen van de spechten

De merel wordt tot klaagzangen geprest
Mist van de groene vingers ‘t zomers wuiven
Natuurgeweld valt haast niet te bevechten

Schrijver: Anneke Haasnoot, 29 maart 2016


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 133

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
30 maart 2016
zo'n gedicht is met geen orkaan
omver te blazen
je blijft het lezen
en het blijft verbazen
Naam:
Hanny van Alphen
Datum:
30 maart 2016
Mooi beeld geschetst.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)