inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.961):

Storm

De deken als de ozonlaag
wordt het gordijn van de storm terwijl
een koude opperbries
door de regenval zwiert
en zich bonkt tot brullen,
verstrikt in de wolken.

Een schurende omarming
laat de hemel kruimelen
en de merrie haar manen,
wit als de maan,
roteren om de nacht.

De stilte schikt zich verderweg
door de duikvlucht van natuurgeweld.
Het knielt en daalt tot het dal der horizon
en bundelt samen met de grond.

Op het land lekt de verterende massa
uit de donder
en rekt zich uit
met barsten en bevingen.

Schrijver: Dion, 4 januari 2007


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 414

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)