Alle inzendingen over natuurlijk zwaar

ik deed het voor jou en telkens weer die moeheid op zoek naar slaap achter het bekraste engelenraam kriskas kruipend door de uren die alleen ’s nachts de spiegels bedekten met stenen van opgestapelde zondes en na afloop wanneer wind mijn naam deelde met de dood, het dorstend antwoord gaf zonk de stilte opnieuw in bomen…

De ronde van Bergen aan zee was heel zwaar en dat viel 'm niet mee, maar uiteindelijk vond hij zich niet meer zo rond, want hij deed aan een afvalrace mee.…

Ze kocht een sigaar, zo groot, en zo zwaar, Dat hij hem doormidden moest zagen.…

De golf van het succes is niets meer dan een illusie. Wanneer de voeten het contact met de aarde verliezen, verliezen we onszelf. Voor wie het succes naar het hoofd stijgt, is het als balanceren op de punt van een potlood. Hoe langer je het volhoudt des te zwaarder het wordt.…

alles gaat gewoon door, het vergeten waarom ik hier ben, de waarheid die het minst op mij lijkt en het onderscheid tussen minder en meer- maals mogelijk in het spreken, het tastbaar binnendringen in het niet-gedroomde en de absolute zekerheid dat het wachten een voortdurend afscheid is, steeds duidelijker in de wolk die ik ben…

Ik loop steeds weer vast het stoort mij zeer ik zoek in de woordenkast het lijkt eindeloos te duren ik vind niet de woorden maar die kille uren zij staren mij aan.…

personen hebben in deze fase zijn kwaliteiten weten de belonen het is de vraag of zij hun ware gezicht tonen als hoofd van dit land vertoont hij in zijn perfecte rol nog geen kreukels geen schram hij toont geen trillende lip even een hand door zijn haar waardoor hij laat zien als herkenbaar mens de leiding van dit land valt ook mij zwaar…

Beste heer we hebben voor U een slecht bericht, we hebben U onderzocht, uitvoerig en gericht. U bent door de ziekte Amyloïdose getroffen en gelooft U ons maar dat is niet boffen. Agressieve plasmacellen hebben uw organen aangetast, uw nieren en hartspier zijn hierdoor ernstig belast. Deze ziekte is zeldzaam en bij de meeste artsen onbekend, dankzij…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Mijn gevoel zit me dwars en tegen. Onheil voorspellend lijkt het uit te spreken. Alsof er dingen zijn die voor me worden verzwegen. De gedachte lijkt de hele tijd in mijn hoofd te zijn gebleven. Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische…

Hartendief, mijn meisje lief Dit kan je toch niet maken Gevochten voor je als leeuwin en tijgerin Je leven gered, zoet hebbeding Troost in nood en lachebekje zo innig met elkaar verbonden Meidje, met rood geweende kijkers ben 'k toch zo machteloos Dit kan je toch niet maken Slapen of eten doe ik ook niet meer Kaarsjes staren me verbaasd en…

ontzag een diepe zucht om die grillige tekeningen in de lucht Oh hoe fascinerend en hoe puur is de bliksemse kracht van de natuur!…

Bij Noach plensde het wel veertig dagen, Het volk trok veertig jaar door de woestijn, Ook Jezus moest daar veertig dagen zijn, Een zware proef waarvoor Hij ruim zou slagen. De vergelijking gaat natuurlijk mank, Maar ik blijf veertig dagen van de drank.…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…

geluksbesef in treinen oostwaarts op lijnen van het begint te dagen zie de zon gaat stralen is echt niet het mijne het is namelijk zwaar balen dat ze niet vooruit rijden door zonne-energie gedragen geheel gelijk op met de tijden daar het mij van nature stoort dat 't niet gans de dag gloort…

hoe poëtisch mag ik zijn -zwartwit zware poorten open waardoor ik -kleuren zie godsnaam omturn in de natuur waarin grootsheid ligt verscholen zie dat Dickinson glimachend wenkt dat zij er ook zo overdacht en waarom ik haar citeerde in een vorm waar ik evenzo mijn eigen vrede vond…

De nacht valt, de natuur rust. Gevoelens worden in slaap gesust. Zorgen wegen minder zwaar. Dromen worden voor even waar. De maan en sterren houden wacht. Het leven verzamelt nieuwe kracht. Zuigt zich vol met nieuwe moed. Die diepe rust maakt alles goed.…

Hoop blijf ik houden, ook al heb ik het zwaar. Steun doet mij goed en geef mij troost. Natuurlijk heb ik veel kracht en liefde nodig. Gelukkig leven veel mensen met mij mee. Als mens waardeer ik dat zoveel mensen mij steunen in deze moeilijke tijd.…

De storm, de zee, brengt vaak capriolen met zich mee als er zware storm heerst. Van land naar land, je geeft je over aan het schip en de kapitein. Natuurlijk heb je vertrouwen dat het helemaal goed komt. Ruige zee Foto Dick Voogd…

met veel liefde werd tijd rekbaar gemaakt en lange tochten werden vruchtbare reizen naar gloedvolle jaren in natuurlijk samenzijn tot een laatste zonsopgang de rietkraag aan de overkant verlichtte een laatste reis wordt werkelijkheid het afscheid is zwaar maar, de onbekende bekende zwaait laat de koffers maar staan een hand…

toen zag ik het droeve door uw dagen het zware slepen van uw voetstappen op het spoor het broze levenspad het benarde worstelen eindeloze tobben ik zag, luisterde wat kon u nog vragen… wat bleef er van uw bewondering over de vrije natuur de zonbeschenen bomen van dauwdruppels op het ontwakende veld spiegelend water een…

Een ongewone dag in ’t plaatsje Urk… Ineens zie ik wat jonge Suri’s staan Ik schrik nog meer, er komen Mocro’s aan! en plots ontwaar ik zelfs een Nederturk! Verstijfd van angst zie ik, als dat niet gaar is een Engelsman, verdomd als het niet waar is!…

in roodbruine tekens de natuur lijkt een gondel, voortgestuwd door de eeuwig sprekende tijd, de getijden uitgejouwd door vele monden kennen de dauw die als staar op onze ogen is blijven hangen…

Mijn haren in de wind Mijn gevoel als een kind Mijn hart dat hier de weg vindt Wat begon met lege gedachten Begon te veranderen als de natuur Met zijn mooie blaadjes op de grond Drukke zware dagen Veranderden in lichte en zweverige maanden, Want alles ging voor de wind En tijden veranderden snel Maar het mooie gevoel Bleef rond mij…

Niet te zwaar of dikdoenerig. Maar natuurlijk ook niet te licht. Het leven vraagt om keuzes om voor jezelf in te kunnen staan. Dat vraagt om iemand van formaat die in zijn eigen schoenen kan staan. Je kwaad maken helpt vaak geen zier. Dat is een neurose die gaat over het roken. Zelfstandig zijn gaat voor vertier.…

als adem witte wolken waait langs lusteloze luchten dan dampt prachtig przewalski paard van vogelvrije vluchten als aarde groene grassen geeft met machtig mooie mossen dan drinkt de vliegensvlugge vink bij bont beboomde bossen als avond rode ruikers ruilt voor vederlichte veren dan danst de zomerzotte zwaan met maanverlichte meren…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

Zo heeft de natuur nimmer rust Haar energie wordt nooit uitgeblust Van jaar tot jaar, al eeuwen lang Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!…

In een prachtig bos geniet ik van de natuur liggend op het zachte mos kom ik tot rust, hier is het puur Ik hoor de vogels fluiten neem de geluiden in me op de bladeren die zachtjes ruisen hiervan geniet ik volop De natuur het mooiste wat er is om eindeloos in te dwalen voor mij van grote betekenis ik voel hier positieve signalen…