Netgedichten

netgedicht (nr. 22.711):

zware stemmen

ik deed het voor jou
en telkens weer
die moeheid

op zoek naar slaap
achter het bekraste engelenraam
kriskas kruipend door de uren

die alleen ’s nachts de spiegels
bedekten met stenen
van opgestapelde zondes

en na afloop
wanneer wind mijn naam deelde
met de dood, het dorstend antwoord
gaf

zonk de stilte opnieuw
in bomen en in mijn grondloze
lichaam

dat het rustbed werd
van radeloze tijd, wit de wimpers
in het stof van de maan

Ik deed het voor jou en droeg
je geweten

immer toekomstig

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 8 oktober 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

zware stemmen

4.0 met 25 stemmen

747

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Gerhard Burgers, 17 jaar geleden

U barst van 't talent, lieve Kerima. wat mij hier o.a. zo in aanspreekt is: 'zonk de stilte opnieuw
in bomen en in mijn grondloze
lichaam' ...dat het rustbed werd.. het hele gedicht huilt om liefde en begrip in tijdloze bewoordingen uit Uw hart, recht uit Uw hart.

Quicksilver, 17 jaar geleden

In betreden voetsporen van sterrenstof...fenomenaal rakend geschreven..!

jan haak, 17 jaar geleden

Daar waar stilte in de nachtelijke bomen zinkt zijn jouw woorden het stof van de maan. Mooi.

Hazen, 17 jaar geleden

Hoe hoog kunnen woorden in lucht der poëzie hangen? Engelenhoog (en neen geen overdrijving - glimlach).

Rudolf, 17 jaar geleden

De nooit aflatende pijn komt hier heel sterk tot uitdrukking.
Het gedicht is wederom een juweeltje.

julius dreyfsandt zu schlamm, 17 jaar geleden

prachtige en krachtige beelden.....

annabel, 17 jaar geleden

Zwaar, misschien wel loodzwaar, maar ook prachtig zoals jij daar woorden aan geeft, woord voor woord raak

Geef je reactie op deze inzending: