Alle inzendingen over neon regenboogstrepe

dromen betreden s'nachts het glazen water, het water waar ik naar beneden word gezogen er lijkt geen ontkomen aan ik ben een wankel bootje voortgestuwd door grimmige oceaan aan de hemel hangen slierten sinistere grijze rookwolken ik ruik hun geur tussen smal verlichte neon regenboogstrepen daarwaar elke reddinsboei me ontglipt…

Je groet neon. Het nachtdier lag op de loer en glimlacht nu vriendelijk, weet zich betrapt, sluit de kijkdoos en zet je terug in de kast waarin een sprookjesbos waarin een huis.…

Ik blijf de neonborden als vertrouwd en eeuwig zien Al zijn verkeerslichten geen bomen, ze zijn vaak even groen. De gezichtlozen, dichtgeplakte ramen, de anonieme koplampen zonder ziel vormen de bedreiging en beschutting van mijn stad. Passief te worden meegevoerd tussen huizen die nooit zullen buigen Flats die slechts het licht weerkaatsen…

verscholen in de slakkenhuizen van de stad schrapen zij de resten van de dag in ’t schijnsel van lichtend neon…

de zon zakt over het IJ tegenover mij felblauwe meisjesogen in neon verdwijnen de minuten en jij kust de avond weg…

Over vriendschap en maan is al veel gescheven maar dat ik op de donkere kant van de maan een neon kunstwerk voor jou heb opgericht en "amitié" heb genoemd is vanaf Jupiter duidelijk te zien…

Alles wat van het vijfjarenplan kwam ligt hier verloren Stilgevallen wat hydraulisch werd aangedreven wat mechanisch Het valt niet mee de overgang te verlichten het staal te plooien als weleer Zou dat kunnen beton afgrazen de koepel opengooien en de was drogen in het neon? --------------------- uit: 'Thuis', 2014.…

De hongerige nacht ontbloot zijn neon tanden; zure ademwolken vergiftigen de stad. Achter flinterdun glas is het uitpuilende blauw van dijen in netkousen zichtbaar, verstrikte mannen happen naar lucht en staren blindelings op hun eigen reflecties.…

Neon en Pints ingeruild voor vertraagde treinen en bier uit plastic glazen. Druk verkeer ging liggen weer en de donderjagende heren, op gloednieuwe herenschoenen, zijn weer geworden tot heren in blauwe overal. Next stop: heerhugowaard, waar kerk en fiets in de wind nog staan. Globalize. Think big.…

het neon straalt en knippert vrolijk ja een flard muziek deint mee in warme lucht met feestelijke geuren luidruchtig bruist het leven door een open raam gordijnen die in felle kleuren zachtjes meebewegen maar op de natte straat verschuifelt zat publiek ogen steeds ontwijkend voortdurend langs gezichten strijkend leeg en zonder lach…

als de geboortestad een neon paradijs toch mijn thuisplek de tijd zich groeven slijt in de huid de sneeuw nooit went bosmensen uit het warme woud de stad op hun handen tellen de tranen in mij een vloed terwijl ik vrolijk dobber de trein te vroeg te laat vertrekt het is de tijd gevat in mij ongrijpbaar altijd…

Glimmend plaveisel, neons vloeien tot mijn voeten uit. De wind veegt regen in mijn gezicht. Jagend blad, kringelend naar de horizon.. Ik schurk tegen de einder aan, risico-bewust over de rand te kunnen vallen. En de glijbaan van de tijd af te moeten dalen. Eindigend in eeuwig zand, zonder enige verheffing. Met de horizon ver onder mij...…

Blazen schrijversteksten hun laatste adem uit, verraad de kleur van inkt, waarin het neon de twijfel spuit, breekt alleen het ego in het zicht van elke morgen, vloeit het licht door polsgewricht, verstijfd in een literair gericht van achter ieder poëtisch aangezicht, in het zicht van dichterlijke associaties of het snel gekozen plagiaat…

Hij weet niet dat zij in neon-licht voor 'n raam op de walletjes staat als hij juist daar paraderen gaat kijken ze in elkanders gezicht. Geheimen kunnen niet duren nu moeten ze elkaar zo accepteren zij uit...en hij in vrouwen-kleren of hun vriendschap zal het bezuren.…

Het kleine meisje Met de klinkende sieraadjes Loopt door de goudversierde stad Ze heeft haar wonden licht getooid Danst door de schitterende neon nacht De tranen als steentjes rond haar hals Zaait ze kermis uit haar rok En zwaait wat naar pages Die duiden naar het hemelbed Maar als de rust het doek En alles valt Kruipt ze in mijn schouder…

hier,in de oerpolder janken de wolven hun lied boven tot onder bliksemflits en dan de donder het oerbos fluistert de waarheid luister maar naar haar kwetsbaarheid de ongelijkheidsstrijd neon tijgers als krijgers bereid zij aan zij dansen wij stijden wij zij aan zij te strijden om alles en iedereen om deze adembenemende tuin te…

Een ufo aan mijn zolderraam zijn krans kleurt in neon blauw mijn dagen zwarte stralen omringen beep beep signalen bespringen mijn wangen, betasten mijn oren en maken mij tot was Mijn slaap willen ze wissen en alle beelden in mijn hoofd gedaantes uit het verleden en het reeds gekiemde zaad maar vooral mijn zondes en de afdruk van jouw…

Ritmisch verschoof de troubadour het contragewicht van het leven zijn zinnen schoten soms vuur horizon scheen lichter voor even Hij brandde woorden in neon van binnen bedekt met velours het leven werd minder beton door contrast van zacht parelmoer Zwaartekracht trok minder zwaar vreugde nam plaats van verdriet toekomst leek weer wat…

richting uitgang langs de lange oprijlaan staan mensen zonder gezichten de ruggen naar mij toegekeerd stampvoetend op de grond naast de bomen eikels vallen muziek van Beethoven wordt gefloten door het zangvogelensemble abrupte stilte als ik passeer wegvliegende zwarte kraaien krassen waarschuwend de boom valt achter mij geluidloos neer neon…

En men is bang voor elk gebod van de hoge neon god, en aan alle kanten preken lichtreclames als een teken dat de woorden van profeten op de schuttingen staan als vermaan. Er rest alleen de stilte.…

De zee rolt krijsende tongen langs dijen en kuiten de zon klampt zich vast aan de rand van een wolk Geliefden draperen een tekort aan armen rond een ruggegraat die ze delen sinds kort Meeuwen negeren eeuwenoude wetten en slepende netten schrapen de zeebodem kaal 's Avonds kleuren neon spiralen de zilte lucht en dwalen wij langs donkere…

je bent zo Zon – zo Maan – – zo neon Rood – in het blanke licht rank te staan ik geur in je op en stamel mijn stem vast door jouw blozende honingraad wil ik zijn als de stoeiende libellen om dan al zoemend ten ondergaan daar de woeste golven – gelijk aan kerktorens – alle bellen rinkelen doet vraag ik je – bind me in – vorm…

Nadat de laatste tram is vertrokken, vonkt zijn schaduw na op de bovenleiding en in het neon in een gebroken zitting van de nacht, overweeg de kansen in een rimpeling van overmacht omfloerst door de lipstick op het bevingerde glas, soms te vol om leeg te raken en na de goot volgt een nog diepere plas, waarin het genot door bijsmaak…

Van God los.. we hebben nooit echt aan Hem vastgezeten dat hebben we er zelf van gemaakt! Mensen kunnen zich beter verbinden met mede-mensen met zo'n verbintenis ben je nooit van God los!…

een pulserend strand in een neon verlichte hemel maan en golven slijpen verborgen gedachten door de nacht geroken verlaten wij opnieuw deze warme progressie onder de sterren chaos ritme en muziek penetreren overal om ons heen fragmenten verdelen als vuurwerk de film achter gesloten ogen langzaam dwalen we af naar dit bezinksel…

land dat ik voor jou uitvond met wiskundig verstand ik laat je bergen zien en laat je zeeën zien hier hoef je alles enkel met mijn ogen te zien en niets aan te horen heb geen angst je kunt gerust met me meesmoren mijn grote heelal in helemaal voor jou alleen hier kun je eindelijk eens jezelf zijn en vul ik al jouw wensen in in de neon-zonneschijn…

Chips beschenen door het neon-licht. Muren van kratten bier en Coke. Bergen komkommers, rode kool en look. Angstrimpels op je drie-jarige gezicht. Kom, ventje, houd je maar wat groot. Je moeder zal zo wel komen.…

woont dan aan de achterkant van het leven met de deur op een kier uitgepuurd van deze tot gene zijde de terugkeer met een miljard lichtjaar de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen genepen in het tegenlicht met het neon…

Nadat de laatste tram is vertrokken, vonkt jouw schaduw na op de bovenleiding in het neon als een gebroken stoelzitting van de nacht, overweeg de kansen in een rimpeling van overmacht omfloerst door de lipstick op het bevingerde glas, soms te vol om leeg te raken en na de goot volgde een nog diepere plas, waarin het genot door bijsmaak…

tussenstation nu een hoeveelheid kou om in over te stappen op Nijmegen schutsluis tussen huis en huis tand op een tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon-…