Alle inzendingen over nijd

Het zou de dwaze mens, zijn nijd en haat, zo zichtbaar maken, voor mensachtigen. Het werk bereikte de verwachtingen. Met dure teksten werd de draad bekleed. Zij bleven mens en sponnen wol van leed want ’t had geschreven voor de duurzaamheid: "er zij geen waarheid in het woordenkleed".…

Nijd brandt haar zuur in de slokdarm. Het slikt haar wil die met naaldhakken klakt. Het nijpt op zand dat stuift uit de hand. De tijd is een wand met tongen aan de andere kant. Niets gaat nog open, dit licht is van kant. Iets heeft de schoonheid als van papier verbrand.…

kaatsen omdat ik mijn beeld niet kan verdragen ik kijk maar het lijkt op geen stukken na op de persoon die ik ben er is niets dat ik herken het is een vreemde maar zonder ziel een ander die als medemens niet echt beviel wij hebben geen gevoel bij het zien van elkaars smoel geen affiniteit om lief te hebben maar ook geen haat en nijd…

Niet kunnen bereiken Hetgeen zij realiseerden Haat en nijd Meedogenloosheid Odium en woede Klaagzangen Elegie Why nationalisme? Hoezo, echt niet gunnen? Glob' is van ons allemaal Bedenk dit nou toch eens een keer Gun elkaar Licht en gun elkaar Ruimte met heel veel groen 't Is mog'lijk 't Moet kunnen…

Wie kent ze niet; de rand van akkers en beemden verft ze onvervaard met tederheid van kleur en dromen, ver weg van haat en nijd. Wie kent ze niet, de zo gedweeë die buigt en eert, maar toch niet slaafs zich onderwerpt aan wat er komt, zonder te breken, zonder schijn haar plaats kent en haar eigen tijd?…

Hier sterft onze haat en nijd. Voel hoe zelfs afgoden zwijgen. Hier sterft tegenstrijdigheid. De weg, de waarheid en het leven. Hier wordt vrede opnieuw geboren, de opstanding van waarachtigheid. De duivel heeft de strijd verloren. Luister, de levensbel klinkt!…

Doorheen de ogen der omwonenden met dol de dreun erin der maatschappij, LAIS wordt wet, zichzelf verschonende, in ieders denken bijgezet en blij en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij een vrij gegeven, zo straal en blakend rein haar naam, haar faam is wereldbaken.…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

Zonder het samenspel kan onze wereld niet draaien; kent deze slechts verdeeldheid uitmondend in haat en nijd. Wat is er mooier dan reikende handen die tasten om met anderen verbonden te zijn om samen iets positiefs te scheppen waarin de bedoeling van het menszijn ligt verborgen; samen te werken, omdat wij daartoe geschapen zijn.…

En haat en nijd. Groot ongeluk. En spijt.…

Hun gebaren in de stilstand stremmen zonder spijt om hun bewegen, vroeger bron van nijd. Strijkt het haar lichaam aan, zijn woord wordt glas: het ziet wat komt, wat is, en wat er was. Het jaagt zich uit de verzen die het maakt en 't leeft in haar, zijn woord is pad noch pas: zij zijn voorbij waar tong de lippen raakt.…

Ongelovig ziet het hoe het haar belijdt: zij is geloof waarin het dol verkeert, verstrengelt lust met tressen walg en nijd, verguist de hoop tot die niet wederkeert.…

hang je maar op kies de strop voor leugens die je wurgen breek maar je nek je bent gek geworden door de haat en nijd van die fanaat waarvoor je bloedt je was te goed gelovig en devoot hij trok bestaan onder je vandaan je kijkt me aan met ogen zonder leven je bent er in gebleven toen de dood naar buiten sloop eerst rood…

het lost zich op in honderd handen en ‘ t bevrijdt haar van de windsels van de nijd. ’t vertelt haar nu de ziel zich heeft herkent met lompe tong die traag haar taal verkent, ‘ t verhaal dat hem tot haar heeft voorbestemd, dat zij als water is waarin hij zwemt.…

Van alle wezens wijd en zijd is in verguizingslust en nijd het mensdom bovenaan.…

Angst dominerend mijn horizon In de jaren door de tijd Te bang, te laat, En daarna weer te veel spijt Om het weerloos treffen Jegens andermans chagrijn en nijd Vaardigheden hier omtrent Ontbraken in het geheel Leren om niet bang te zijn Voor het volwassen zandbakgedrag Is een vaardigheid die Voor mij maar heel langzaam went…

Angst domineerde mijn horizon Alle jaren door de tijd Te bang, te laat, En daarna weer te veel spijt Over het weerloos treffen Met andermans chagrijn en nijd Vaardigheden hieromtrent Ontbraken in het geheel Leren om niet bang te zijn Voor het volwassen zandbakgedrag Is een vaardigheid die Voor mij maar heel langzaam went UMCG…

Iedereen wil liefde, geen nijd, jaloezie of haat, het woord Liefde, wat in het Eifeler Platt niet bestaat.…

Met rijkdom kun je niet betalen een wereld van verhalen van een spreker vervuld met heiligheid die spreekt met de vogels en de wolven van hun nijd bevrijd.…

De stemming gevoed met haat en nijd. De sfeer van een verkiezingsstrijd. Straks zal alles beter lopen. Wanneer presidenten niet verkopen. Maar werken naar regels en fatsoen. Zoals wij gewone burgers dat doen.…

de wereld heeft haar beste tijd voorlopig wel weer gehad we zien alleen maar haat en nijd en leven in een kruitvat maar ondanks deze trieste feiten valt er nog best te leven het is slechts aan jezelf te wijten als je daar niet naar wil streven er zijn nog goede mensen ook al zijn het er niet veel je hoeft het maar te wensen en dan worden…

Pas wanneer LAIS hen klank en waarde geeft, laten zij voldaan en zonder nijd ons blij en vrij, tevreden op aarde.…

Een beetje meer gemoedelijkheid, een beetje minder nijd, een beetje meer verdraagzaamheid, een beetje minder spijt. Een beetje meer tolerantie, een beetje minder haat, kortom een beetje méér liefde da's toch heel wat meer waard.…

Er waakte heel lang een vlammetje in mij symbool van een liefde haar tijd nu voorbij Opgelaaide passie door hete kussen, ontstak in een liefde door niemand te blussen Die vurige blik vol hartstocht, soms nijd verdween uit je ogen net als jij, met de tijd Elk sprankje hoop door jouw kilte gedoofd Achter bleef slechts een hoopje…

maanden was gebeurd leeft als herinnering is opgetekend in een rol behang van meterslang met warme kleuren die nu mijn kamer sieren dit jaar was veel te vieren lente groende in verbloemen zomer bundigde zich uit en een lange herfst vruchtte tot ver in de wintertijd er is wel spijt om dingen die gedaan zijn uit rancune of soms nijd…

scheur de tijd hang de eeuwen in gekleurde stroken plooi ze met strijd het geel van haat en nijd dat geesten heeft gebroken het bloedrood en gewapend grijs van macht in kille woorden uitgesproken in groen de zoen van zondoorstoven zomers die nog steeds naar lente roken het hoge blauw van kou omdat de winters in hun eigen wakken…

laat hier en nu in ’t grauw vertoon der nijd te midden wanklank die in wanklank krijt de tijd als trap betreden, op en af, dit pover lied, gebroken zang vol spijt, daar niets mij geven kan wat jij mij gaf.…

Van rot vergeven en van nijd en nood klemt de mens zich vast in eigen val, gefnuikte lusten in een tranendal. Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal: er hoeft dan niet per woord gedacht. Is taal de vriend niet die verraadt, en god vertaalt tot rot dat met zijn woord begon? Zo kaal klinkt ook de code die het hier vermaalt.…

elkaar verliefden in de bioscoop en de film vergaten radionieuws was kort omdat er niks was na de oorlog alles bleek toen al gebeurd we dansten en liepen hongerig over het nieuws de overstromingsramp schudde ons wakker om daarna weer door te gaan eeuwig vooruitlopend woningnood normen en waarden denk en spraakverwarring haat en nijd…

En nog ontvonkt mijn hart in lust tot poëzij, terwijl ik Lucifer zijn treurrol leer volspelen en met de bliksem sla op hemelse tonelen, ten schrik en spiegel van de staatzucht en de nijd. Wat is mijn ouderdom? Een rook, een damp, geen tijd.…