Alle inzendingen over nocturne OR Pierrot OR Colombine

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

De sterren zijn met veel, vanavond. Grote ogen in de nacht: een meisje zwiert haar rok tot bloemen op een dansfeest aan de gracht. Een jongen wankelt door de stad. Zijn benen slepen uit de maat. De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht. Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt;…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

de avond kust de ogen van de nacht nevel loopt over de gracht in een beukenhaag koestert de wind de dromen van een kind wij kiezen smalle dreven ik hoor je vingers bladstil een nocturne spelen.…

'People, I'm gonna leave this old world beyond' Peter Green Blote vrouwen, rijp, op ooglapjes na, schuddend met hun veelsoortige borsten, in een magische kring, schommelende wijnflessen, onterechte dompers, schermutselende zwaardvissen, vechtend met lachgas en kriebels, vreemde danspasjes in de lucht van zijde om door te prikken met dierlijk…

De avond heeft niets lieflijks in dit land; het licht vergloeit als in ontstoken ogen, de lucht weegt grauw en bitter als nat zand op bomen, in de Noordenwind gebogen. ’t Cholerisch bruisen in de naakte kruinen vervult nachtlang, naargeestig en alom de schemering en in verkleurde tuinen waart regen, ijzig, als een ziekte om. En ik, geslachtenlang…

Sterren fluisteren aan wolkeloze hemel vol glans en glinster. Hoe laatste restanten van een dag nog even aan mijn huid blijven kleven op hetzelfde moment neemt avond langzaam de overhand in mij waarin er een prille stilte vestigt Uitdagend zorgt het daarbij horend licht- en schaduwspel voor mooie verstrooiing. Na de vroege opkomst en menig…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

bloemen zo fragiel koesteren felle kleuren bijen ontwaken…

glinsterende pijn druppels vergankelijkheid rustend in een oog…

Ons houden van is hout geworden verschoten door het leven vervolgens is het koppig en ruw met onrust ingewreven Ons houden van is hout geworden zilt van de oneindige traan het haalde het zoete uit datgene wat eenmaal was ontstaan Ons houden van is hout geworden verweerd door het verleden geblakerde nerven relateren aan hoe vurig het…

Witgrijze slapen omarmen een lief, levendig gezicht een speelse ruwheid verraadt vele onverschillige dagen van ontwapenende ongedwongenheid, zuiver welbehagen verlangen naar weerstand, overbelicht Ogen van zonlicht dagen, half toe, de minnende schemering om een aandeel te houden in vergeten verdriet in leven te houden wat het licht niet ziet…

Tegen jou aan ervaar ik een lome veiligheid. Het doet mijn gedachten dwalen. Jouw blik, jouw handen, de manier waarop jij kust. mijn pogingen tot vertalen Ik luister aandachtig naar jouw vingers wanneer ze hun warmte met mij delen Ik herinner de smaak van jouw lippen wanneer ze mijn schouders strelen Ik vang de stem van jouw ogen in…

Altijd waren er plannen voor, ooit de geliefde Noorderplas Een bos waar Rotterdam in zou ontspannen de dagen dromend, in nieuw groen gras een bos, zo sterk, dat het geluk kon dragen vol warme uren zomerlicht met herfstdruppels benevelde dagen schommelen met ogen dicht Brabants groen, warm ontvangen bijgestaan door de brodeloze hand zette…

Kronkelende wortels in de aarde zoeken naar dat wat vruchtbaar is Veranderen in diverse soorten grond dat wat zichtbaar is doet onecht aan Buigzaam zijn de wortels in de bovenste laag grond. Los zand voldoet slechts wanneer de zon van boven voedt, de dauw het zichtbare aait en stralend licht voor een glinstering zorgt. Schemer vervaagt…

Haar milder gezicht vergeet soms het nu, vertrouwder met het verleden Verloren ondeugd in zacht grijze ogen, stiltes eeuwig vermeden Voorzichtige glimlach vertelt wie zij was, beminde vriendelijkheid De waas in haar weten is nog maar pas, herinneringen raken kwijt Sproetjes van tijd op sierlijke handen, ooit een passende ring Haar…

Gegeven tijd vergist zich vaak in de waarde van de nacht verkleurt beelden die ik lichter maak verdampt tranen uit mijn lach heeft aandeel in mijn tegenzin voedt wat was soms eindeloos betovert de man die ik bemin maakt dromen schaamteloos Sowieso vergist de tijd zich vaak in de waarde van de nacht hoe donkerte alles, dat het raakt, versterkt…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Nocturne voor een droevig hart. Een slaapmuts met romantische noten overgoten. Wanneer het leven soms zwaarmoedig rust en je weer graag door een lichtvoetige ochtend wenst te worden wakker gekust om met nieuwe levenskracht niet van het zonlicht te worden afgesloten. Nocturne een romantisch snarenspel.…

Een kleurloze nocturne om m'n schouders rilt bevroren in de vochtige stilte van een nacht zonder ouders en een dag die verkilde. Obscuur palet van eenzaamheid een kwaal die niet went met de tijd.…

Een zoetgevooisde strijkersromance een sonate in d grote terts tempo allegro vivace Godelieve Maria theodora deodata metamorfose ener nocturne in de rijzende zon...…

Lichte noten van een nocturne. Je huivert onder hun duistere koestering. Schaduwen worden bedwongen, kamers gezuiverd van zwart. Je valt in slaap op een valse brillante.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…