Netgedichten

netgedicht (nr. 59.020):

Dromen van toen

Witgrijze slapen omarmen een lief, levendig gezicht
een speelse ruwheid verraadt vele onverschillige dagen
van ontwapenende ongedwongenheid, zuiver welbehagen
verlangen naar weerstand, overbelicht

Ogen van zonlicht dagen, half toe, de minnende schemering
om een aandeel te houden in vergeten verdriet
in leven te houden wat het licht niet ziet
om zachtaardig aan te vangen met frisse vertedering

Zijn dagdromen koesteren het ontwaken van muziek
doorgaans komen ze in stille avonden tot leven
onverschillig voor waarheid, wars van ethiek,

snakt de jongen in hem hiertoe alles te geven
Voor de man, eeuwig koppig, kwetsbaar sympathiek,
is het nauwelijks bij een herinnering gebleven