Alle inzendingen over nomen et omen

Het onderwijs gaat 6 november staken Campagnes, noodklok, werving, meer salaris Voor een beroep dat slopend en te zwaar is Ze schreeuwen het al jaren van de daken Voor PDD'ers NOS met dyslexie: De huiswerkbegeleidingsindustrie…

wat allemaal niet kan men spreke er niet van: zo wordt heel wat af gevogeld onder Nom van Plume bij klokslag twaalf volle maan worden lieve boerinnetjes zachtjes en op eigen naam gedicht als loops met zinnetjes het is een crime maar ‘t beurt anoniem…

(Pendant que tu dors noir et blanc j'écris le vert nuancé le vert clair des petites feuilles longues et ovales et le vert foncé de l'ombre en dessous les bois plus loin et l'herbe vert jeune et légère tout ça sous l'accolade d'un ciel gris; une nuance du noir et blanc dans laquelle tu dors pendant j'écris) Terwijl jij slaapt…

Gij weet het grote nieuws, en, hoe door ’t nieuwe licht Van Theologen, Filosofen, Economen En andre Omen, Nu eerlang hier op aard de Hemel wordt gesticht? – Geduld maar, hongrig hart en hongerige magen! ’t Duurt nog een grote veertien dagen.…

Dit alles kun je zien als dreigend omen: Als deze club maar door de kerst kan komen..…

Ik zie ze graag achtkanten genaamd dat is hun nom de plume lijfwachten van de stilte hun bast lijkt op die van herten voor de bronst geheven hun gewei kostbaar filigraan in hun kruin een wijde blik een vergezicht hecht in het gelid contemplatief op wacht honkvast als ze zijn met het pittoreske van de winter…

M ijn diepste demonen draven op U it de voorgoed verdrongen vergeetput Z onder zeelucht zonder zoetwater I n verschrompeling na verdriet van eerder E n wilder en woester dan weleer K omen ze opniew aan de oppervlakte I s muziek dan mijn verraadster als S oms mijn innerlijke ik bovenpiep M isschien ... wel, misschien ... niet I n mijn ondoorgrondbare…

Vanaf het balkon Ziet hij's nachts dat Een atlas zonder rubicon Haar evenbeeld de stad omvat En in die duizelingwekkende ruimte Haaks tussen hoge bomen door Opeens een pluim van licht Verluidt zijn gunstig omen Een vluchtig sterrenspoor Net zo snel uit het vizier Als was haar komen Verbeidt de wens…

(entre Uzés et Nimes) zo je hier iets hoort fluiten zijn het niet de vogels maar de kogels…

Le timbre coloré des perles et d'une pureté simple et si sincère me touche sous les mains comme les gouttes de rosée éclairées par un jour blanc en jouant Jeux d'eau de Ravel.…

Dans tes yeux de pénombre une pluie de mélancolie flotte ton être tzigane vide et mélancolique en do dorique de tes yeux sourds et vagues une larme en chute larmoye et raie mon coeur de ton ultime parole: CREVE!…

Deux points toi et moi tu es B, je suis A. Dans l'espace nous trouvons nos enfants et nos parents. Ces sont les lignes que nous cherchons. Tous les points ont des relations. Pour arriver chez toi je bouge mes mains. Pour arriver je dis les mots qui produisent le son d'une bise. Toi et moi dans le monde.…

Une feuille tombe après l'orage et nous, qui cherchons dans l'ombrage abri et calme pour nos coeurs, restons ici, ni toît ni terre entre deux mondes.…

Etten-Leur -In het gehele land raakt de voorraad strooizout op. 100.000 kilo hebben de Nederlandse wegen al over zich heen gekregen. Zand is geen echte oplossing, omdat daardoor de riolen verstopt raken. In Etten-Leur hebben ze een alternatief gevonden.…

de ces jours, vous me confiez que je suis si vieille que des feuilles sèches, ridées et presque mortes d'un automne prochain que je connais depuis longtemps, mais vous!, vous êtes un tendre printemps! Ce vent clair et doux dessine les contours de votre mine divine et de votre vert frais. Je sais que je suis vieille.…

Poezewoes kijkt nu heel nijdig, het één moment zon, dan een onweersbui; toch maar met de hond gaan spelen, bij gebrek aan beter, nom-de-dieu!…

Le temps me semble ouvert et bleu, ce temps trop tôt et chaud au cours d'une promenade au bord de la mer pendant mes réflections de velours du matin. Je vous rencontre à ce moment: dans vos yeux je trouve le tonnerre d'un ton brûlant, vos yeux sont riches d'un gris illuminé et d'un azur en fleur qui me monte à la tête.…

L am en kalf E et men N iet T ot ze E cht dood zijn…

Ik schaamde me terwijl het gras rondom groende en de tekenen van de schemer mij in gedachten verdoemde God mijn vader de molensteen en de wiek de griffier van de vrije val de zoon de vader en de heilige geest De gebeden gesmoord terwijl het omen zich aan mijn zij flankeerde had ik Gods woord gehoord Nu blij ik mee met de vogels het…

van een kist maar rust beangstigt weer de leegte blijft zeuren onderhuids en onderkoeld als dikke, rijpe puisten die op uitbarsten staan in mij verbazen zich de stilte het gegons van verre dreiging stilte weegt zo zwaar dit keer Le temps passe et court En battant tristement Dans mon coeur si lourd Et pourtant, j'attendrai ton retour…

Julie, ma fille, finalement je t'aime dans ta totalité et j'aime ta mine sincère. A l'heure présente je cherche ton jeune et vif visage dans les profondeurs inconnues de ta mort trop imprévue, ma chère petite fille, où es-tu, ma grande?…

Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

Grönloh (zie foto) --------------------------------------- In aNNa schuilt een Nomen Nescio Die onbekend wil blijven, anoniem Wie weet is Anna zèlf haar pseudoniem Want zij zegt nooit eens Yes maar altijd No Maar ook die oNNo valt niets te verwijten Hij is een Uitvreter en een Titaan Wie ziet hem als dat Dichtertje nog staan Toch zeker…

memento homo quia pulvis es et in pulverem reverteris wees indachtig o mens dat je stof bent en tot stof terugkeert…

De baas van een veerpont bij Etten Die sjoemelt steeds met zijn biljetten Ik krijg ied're keer Gewoon 't heen en weer Als hij me weer af wil gaan zetten…

Ik dicht tegen beter weten in ik duik onder en elke keer als een bliksemschicht kom ik boven en dan zwijg ik weer maar ik kan niet stil zijn met die dichterspijn luctor et emergo dat is nu eenmaal zo.…

In de donkere straat Waar-et belletje gaat, Kletst-et deurtje al rinkelend open: Komen in ’t kamertje klein Bij-et lampegeschijn De kleutertjes binnengeslopen.…

Ze was een kleinschalig meisje ze is zichzelf een dijk alsof in de grote wereld geen zee te hoog gaat: heb je nu al ben je nu al Ik heb haar afgestaan aan de grote wereld omdat haar geen zee te hoog gaat et cetera…

over met les sourires des moments maar dan gentille et les yeux oh.oh.…