119 resultaten.
Poes versus vogel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 164 Dat wiegend achterwerk
en haar sluiks loeren,
quasi nonchalant
maar opperst paraat,
mijn sluw poezenbeest.…
Natural Beauty
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 978 Vaak denk ik aan haar schoonheid
die ze uitstraalde heel nonchalant
Een paar vluchtige ontmoetingen
verder niet veel aan de hand
Prachtige ogen en dito lach
hielden me ongemerkt bezig
Haar ranke lichaam echt perfect
niet te rond en niet te pezig
Helaas niet meer gezien daarna
tot binnenkort dan misschien
Dit is een vrouw zo lief en mooi…
De aandacht fuik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 103 een danspas en een grap
zo maakt hij
na begroetingsritueel
zijn nonchalant entree
ogen draaiend
en een denkbeeldige
vriendin in
afscheid aaiend
kiest hij een vriend
als springplank
voor zijn diepe duik
in de aandacht fuik
onnozel paraderend
langs hun nieuwsgierigheid
de laatste roddels strooiend
wint zijn aanhoudendheid
de kaarten…
Volle maan blues
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 Je veegde je hakken
nonchalant
aan de ongeopende
post
Dacht dat het
de deurmat was
De avond kwam weeral
plots
Je hing mijn jas
aan de haak
Drapeerde de jouwe over
de bank
Spoelde het toilet
twee maal door
Gebruikte de badkamer
als klankkast
'Ik ga trouwen'
En iets van
Hoe het met me ging
trouwens
Ik loog dat het…
Leven als ratten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 Wij ratten leven zoals mensen leven.
Mensen behandelen ons als ongedierte.
Maken jullie ons daarom liever dood?
Leven is voor mensen één groot feest.
Mensen overleven als verwende dieren.
Wij leven van kruimels en van resten.
Wij hebben minder status dan een beest.
Sterven doen alle dieren, klein of groot.
Straks gaan we allemaal als ratten…
Dichter bij jou
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 359 de dagen dat ik jonger word
en mijn verlangen ouder,
dat ijsheiligen verdwijnen,
een langzame zon mijn terras vertedert,
een lijster mijn tuin vol zomer zingt,
een blauwe lucht op het groene land ligt,
mijn lome lijf weer zwichten zal
voor een nonchalante ligstoel
in markieslinnenlijntjesstof
én schoonheid liefde wordt,
die dagen…
Verstilde jeugd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 260 ik zag hun gezichtjes
opgemaakt in verstilde jeugd
ogen wijzer dan de lach
die even teveel tanden gaf
de dress is wijd in
nonchalant sportief met
hier en daar een gadget
vergeet de dure pinnen niet
zij stralen cool
door gemaakt negeren
bewegen surrealistisch in het
knokig hoekige van deze tijd
nog kapstokken zij
wat hen wordt aangereikt…
Smeren?
netgedicht
4.0 met 64 stemmen 603 De zon kust je huid
bronzig bruin
je vraagt
en
mijn handen smeren
een beschermende factor
nek schouders armen vingers
en
stilletjes
langs jouw gevoelige kant
licht nonchalant raak ik je borst
zacht geluid klinkt
tergend langzaam draai je
glimmend onweerstaanbaar mooi
je vraagt
maar
mijn mond zoekt jouw lippen.…
Met brandend lontje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 78 ik heb met
hem gesproken
de interviewer
in zijn nette pak
een nonchalante lach
alerte oogopslag
die alles
in de gaten had
vingertjes gespreid
mijn vuurwerk
met brandend lontje
binnen handbereik
hij leek niet gretig
sprak met lange tanden
snackte in het proeven
van mijn angst
feilloos legde hij
mij aan zijn banden
waarin mijn…
Voordragen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.285 Geef je verlegen niet onverholen bloot
laat haar sluiks een voetje schuiven
nonchalant een kootje kluiven
verbijsterd rusten in je schoot
Schenk haar krullen, laat haar lokken
waarachter ze een blozen schuilt
en slechts een oogopslag verruilt
voor `t vergelijken van twee sokken
Plooi haar lippen nipt
zo een avondsarong
valt als balein…
Straatzicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 113 Waar nonchalante houdingen overheen
bewegen, voegen voegen
de straten samen als dames die scharen.
Mens denk eens na, aan de passie,
het inlevingsvermogen waarin patronen
van straten met gebalde vuisten heersen.
Het vertekent ’t beeld van het zien,
het is absurd abstract bijna alles
maar net niet in één gevat.…
Zullen we
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 356 Daar stonden we dan
beiden onwennig
alsof we ons nooit eerder
verloren hadden
ik ga dan maar, zei hij
heb je nou alles, vroeg ik
terwijl ik het vergeten
snel in zijn koffer stopte
zo treuzelden we
ons afscheid dichterbij
ga nou maar, ‘t is goed
zei ik quasi nonchalant
vluchtig keek hij langs mij heen
zullen we doen
alsof we…
Herfstvogels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 174 De jonge aantrekkelijke filosoof
met kleren uit de kringloopwinkel
en een nonchalante kijk op het leven
staat in de tuin bij de rivier
om de liefde te overdenken
en hij ziet de herfstvogels
ze lijken niet lang na te denken
eten zich vliegensvlug vol
met zijn overheerlijke bessen
de rijpe vruchten van een dromer
daarna nemen ze kwetterend…
Hip wil wat!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 de haren moedwillig
verward het hemd
nonchalant ongestreken
de broekspijpen kundig
versleten gemaakt
gerafeld als echt
de sneakers gelompt
-tegen zweverigheid-
een veter nauwlettend
vergeten
de trui met de naden
naar buiten gekeerd
al heeft mam het
anders geleerd
en dat ze zich hoedt
om mijn vintage te wassen
-een jekker uit…
De brug
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 62 de lach
op je gezicht
wist wie er
kraakte op de trap
jij had een uitstekend
gehoor voor alles
dat leven bezat en
ooit beweging was
jouw nonchalante
streling over
de stenen van
de muur vertelde
van vele jaren vol
avontuur door
jeugdigen die zo het
volwassen traceerden
waar jij alles
alleen deelde
kreeg jij op tal
van manieren…
Gevleugeld bewegen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 zij cirkelden
keerden in breed
gevleugeld bewegen
hongerig gefocust op
begerenswaardige prooi
dan stijgt hij
de winnaar
der slagen zijn
trofee vol trots
vooruit gedragen
tot ook hij
achtervolgd door velen
de strijd moet staken
omdat zij hem zijn prijs
afhandig willen maken
een snelle landing
het nonchalant
spiedend loeren…
Florence, la Luna
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 509 zou ik haar vragen
om in het terra
van de dansende
coulissen, geuren
parfumerend langs
de Arno, mee te gaan
naar Piazzo della Signoria
gevels met witte luiken
zijden jurken, losjes
en nonchalant over
de schouders, bandjes
zichtbaar, glimlachen
neergelegd in marmer
waar pioenrozen
uiteen vallen, de maan
zijn sikkel kwartiert…
Als haarfeest
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 53 je haar
piekt niet meer
nu het herfstig
is gesneden in
een schitterende
mêlee van
lichtend grijs
en het nog
zomers opgelichte
blonde bruin
het is de
nonchalante val
die vitaal jeugdige
krachten genereert
volume geeft en
in haar speelse
eigenwijze tijd
wat kleine
lieve stukjes
hemel presenteert
waar donker
dekkend uit
dichtbij…
je duimschroefde zijn laatste tellen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 954 ik zag de furie in je ogen
uiterlijk nog onbewogen
maar voor de aanval klaar
je vlamde in een wederwoord
excuses had je al genoeg
gehoord en eiste bloed
je nonchalant gebaar
maakte hem klaar
voor de genadeslag
hij dacht nog met een lach
de executie uit te stellen
je duimschroefde zijn laatste tellen
hij is toch voor de bijl
gegaan…
Toeslagen affaire
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 54 Och volk dat u beroemd uit
Izaäks nageslacht te zijn geboren
Van u wil ik protesten horen
Om een vervolgd een etnisch volk
Dat in de draaikolk van de macht
Naar beneden is gezogen
Dat u deze macht niet langer zult gedogen
Hij die doet alsof zijn neus bloedt ‘t onrecht
Weg werpt met een nonchalant gebaar
Daarvan zijn ook u en ik…
Een tikkeltje bravoure
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 120 het gelige licht
viel op je gezicht
waarin ogen sprankelden
sluik haar
verwaaide naar een kant
gerestyled door je hand
je lachte met
een tikkeltje bravoure
in jeugdig nonchalant
je stem had
het vrolijke timbre
met een zacht warme klank
je twijfelde in haast
aarzelde keek achterom
rechtte je rug en was weg
jouw verschijning…
Parijs zonder handschoen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 366 ze lonkt
in zwart
sieraden grijs
merken van tassen
vertellen hun prijs
hakken gehoogd
laarzen die tikken
in het nonchalante
voorbijgaan van blikken
die subtiele echootjes klikken
gare du nord
de champs elyssee
samen op trappen
van de sacre coeur foto's
alweer voor de fine de fleur
proef parijs
zonder handschoen
zie haar…
Godin van de jacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 jij was
nog schichtiger
dan een hinde
kon heel snel
de bescherming van
wat schaduw vinden
heb je nooit
op de voorgrond
zien treden
in bescheidenheid
maakte een lach
jou al tevreden
tot er gejaagd ging
worden en jij als
prooi werd uitverkoren
herboren
zette jij nonchalant
alle jagers voor schut
wond drijvers
om je vingers…
Nieuweling
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 59 zij kwam
verblindend binnen
opgewonden lachend
als klant in luilekkerland
kleding paste niet
bij een beginner
had meer de
nonchalante smaak
van een echte winner
overzag de piste
waar artiesten
net het hoogste niveau
uittestten waarbij
hun spieren zich
konden profileren
met de allerbesten in
dikte en souplesse
de fitnesszaal in…
Motorleven
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.199 Voetgesteund, de armen nonchalant
hangend aan stuurstaal, koplampchroom
Eeuwigheidsrit tot aan hemelboog
De Harley Davidson blues…
Vloeibaar goud
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 908 Tussenwegen een onmogelijk streven
Storm in een glas verwaterd ongeluk
Eerste provocerend brandend
tweede nonchalant ontvankelijk
Tijd voor een automatische piloot
probleemknoppen uitgeschakeld
En zie ik vlieg
en stijg tot eenzame hoogten
Ik dans ik zing
ik huppel ik spring
speel luchtgitaar of Sax
Ademnood draait zwarte vlekken…
Weerbarstige contouren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 72 de natuur heeft
het palet met klassieke
kleuren klaargezet
wind veegt nonchalant
wat bladeren van het doek
kaalt takken tot een lichte hoek
waar aarde somberde
onder het zomers zware loof
komen nu de jonge varens bloot
het is geen tweederangs leven
zij gaan deze herfst
nog hun lentetintjes geven
toch schraalt het weer
en scherpen…
We verkenden stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 134 je wist dat je
geroepen was
de lach in je ogen
antwoordde zacht
je stem
nog quasi nonchalant
sprak luchtig maar ik
voelde het trillen van je hand
je lichaamstaal
meegaander dan ik dacht
we pasten wonderwel
de eerste keer dat ik je zag
we verkenden stilte
uit verleden tijd
behoedzaam rakend in
jeugdige nieuwsgierigheid
deelden…
ik breek je veren
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 496 vleugel maar mijn
lieve nul, ik breek je
veren als je neerstijkt
op mijn woorden en
ze gaat vermoorden
stuk onbenul
dat geen gevoel geeft
aan de zinnen omdat
je bang bent je te laten
raken diep van binnen
je lach is nonchalant
denkt wetenschap naar
eigen hand te zetten
om een ander dieper in
het graf te kunnen leggen
jouw kuil…
weer weg wuift uit je ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 387 er scharrelt
zonlicht in je haar
als de wind het
nonchalant weer
weg wuift uit je ogen
en jij je hoofd
licht buigt in
teder mededogen
ik vang de
heldere hemel
in je blik die
groen en blauwe
kleuren lacht
rode lippen vochtig
van het antwoord dat
je stem naar buiten bracht
je zei ja
speelt nu met mijn
handen en ik kus je…