Alle inzendingen over obstakels OR blokkades

De weg geplaveid, de obstakels omzeild. De regels vermeden, de reis door zinloosheid... Machteloos bewustzijn, de éénheid veréénvoudigd... Schreeuwend klinken kleuren, een eindeloos refrein. De reis door zinloosheid, medepassagiers zijn afgehaakt, de strijd is reeds gestreden. Eenzaamheid blijkt feit...…

In Cushion Lane kun je gerust voor paal staan Obstakels veren terug en geven mee Zo kun je op je tiktekstodyssee Al sms'end voor een heel verhaal gaan Een straathoek verder stoot je dan je knar En ga je drinken in de Blue Spot Bar…

het pad was vrij maar je stapelt stenen af en toe een kei dan is passeren niet meer mogelijk en stranden wij weer allebei obstakels zijn te overwinnen want diep van binnen kennen wij de weg het overleg baant andere wegen alleen de wind hebben we nu tegen…

mag ik je hand in zacht aanreiken samen kijken hoe ons leven verder loopt jij hebt de tred ik de stappen ja ik moet leren in ons tempo toch me aan te passen samen hebben we een weg gekozen obstakels zijn er overal alleen dit samengaan is onze overwinning al…

het is mij om het even of het pad stokt een muur breed en lang ik zal hem breken te lang, te vaak al uitgeweken zonder obstakels kies ik de vele kleuren de weelderige bladeren zet mijn stappen merkbaar mijn natuurlijke gang zal tot leven komen in de werkelijkheid heb ik mijn eigen dromen…

en geniet op mijn manier met hindernissen en obstakels hoogtepunten en mirakels. Het leven maak ik fijn zonder moeten en haasten met klanken en woorden en warme akkoorden.…

Over bergen en obstakels geen zee of meer die je vrijheid beperken kan vlieg over oceanen grote vlakten en woestijn naar waar je liefst wil zijn.…

ik speel mee in het spel van volwassen mensen maar niet frank en vrij er is altijd wel een hij of zij die stoort die als drempel of obstakel in het ludieke patroon niet spoort in omzichtig vermijden probeer ik toch zonder schade verder te rijden maar het spel is voorbij op het laatste station wuift alleen eenzaamheid nog naar…

De weg naar jouw hart is geplaveid met tal van obstakels ik heb het geheim om ze te omzeilen ik zie anderen met hun tentakels jouw hart proberen te grijpen zij kunnen niet begrijpen dat jij voor mij bestemd bent geen ander mens kan immers bij je komen zij kennen de weg toch niet naar jouw dromen.…

Leef, mens, Leef zo lang Het water stroomt - Ga mee met De stroom die Je zo maar Geboden wordt, Niet gehinderd Door enig obstakel Vandaag, laat je Varen, laat je wiegen Laat het licht toe, Verban het duister, Al is het Maar voor even, Leef, mens, Leef!…

Vogels vliegen samen Samen naar de zon Ik wou dat ik kon vliegen En alles overwon Vogels breken grenzen Passen hun route aan En ondanks elk obstakel Zullen ze verder gaan Ik voel me soms een vogel Zwevend in de lucht Blij met al mijn vrienden Die mij helpen bij mijn vlucht…

achter tralies van verlangen schurkt schijnbare berusting worden de gekwetste dagen afgestreept op blinde muren alleen dromen reizen verder ongehinderd door obstakels voorbij het gepantserd glazen uitzicht op de binnenplaats goddank laat vrijheid van denken en dromen zich door niets weerhouden…

Blokkades op wat eens domineerde met liefde en lef. Veel suggereerde voor een voelen in wederzijds besef. 't leven liet niets meer over voor een liefde in een retro expressie. Verbrak de beelden met een verleden levenssessie.…

soms lijkt de dood een schemering uit een verleden iets bekends en goed van aard, misschien een obstakel maar niet heus het is een moment waar het lijden stopt en zich lijkt te bekeren, te verheugen op een wonder al lijkt het afscheid bijna het tij te keren het somber zijn, tranen aan het bed de verdeling na het gebed…

gedachten vlokken jagen zonder het serene wit haken tot obstakels hoge duinen waar geen uitweg is warrelwinden kolken draaien horendol de geest op hol in uitgeraasd herneemt de rust vermoeid haar stilte strakke orde en geen vlokken meer het witte laken doet zo zeer…

Op het hoge ros gezeten 't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is…

eeuwen met weinig vooruitgang wonnen zij nauwelijks terrein bezochten de aarde door bliksemontlading en verbleven in verre magnetische velden pas met de huidige elektrische en radiografische stromen zijn zij overheersend tot ons gekomen zonder openlijke manifestatie manipuleren zij al volop het geleidingssysteem van de mens de blokkades…

Het bijna vlakke land ligt er verlaten bij zo zonder obstakels is de weg vrij.…

gestaag golfde energie middelpuntvliedend uit jouw bron het vibrerend rood raakte alles als het licht van de ondergaande zon er waren geen obstakels in de vloed van kracht die jij ons bracht warmte kende eindelijk universele verbondenheid het alleen staan was uit een gepasseerd station omdat reizen sindsdien met de rode…

wij hebben bloemen geplukt uit borders van vele jaren zijn het pad gegaan ondanks obstakels die ons vertraagden het uitzicht genoten op knieën gekropen als de doorgang stagneerde leerden elkaar en onszelf waarderen in steeds weer proberen maar nog is de plaats niet bepaald waar onze bloemen worden gevaasd…

Schoonheid van satijn uit zijden rag geboren in fladderende vlucht door wind bewogen Levend in het veld waar obstakels je raken kom je dwarrelend ten val stort neer ter aarde Je geknakte vleugels zijn sterker dan je denkt ze komen weer tot leven en dragen je omhoog…

zwem je stroomopwaarts zorgvuldig in het ontwijken van obstakels als 't even kan neem je de kleur aan van die kwaliteit is je op 't lijf geschreven leun je lenig als je bent met alle winden mee maar jij, geen vis noch een kameleon noch een blad aan de boom die jou dreigt te verliezen in het gouden ochtendlicht…

Zwijgend treed ik Ze daag'lijks tegemoet Zooitje ongeregeld dat vindt Dat ik niet langer leven moet Hoog tijd, vinden ze, Dat ik me van het leven beroof Daar heb ik, vinden ze, Sowieso al te lang mee gewacht - Als het aan hen gelegen had Was ik er al lang uitgestapt, Niet beseffend dat de horde Om morgen toch weer naar school…

ik was omringd door lange schaduwen van de ondergaande zon zag ze langzaam nader komen uit een nog onbekende bron zij contrasteerden met het dieper wordend rood zwart geeft geen geheimen bloot ik voelde hoe duister won van het laatste streepje aan de horizon de obstakels zijn gebleven heb verlatingsangst dit late uur geen plaats…

juist wanneer de storm in ruste zijn wapen herlaadt de omgeving voedt met de stilte van een val grijnst dit obstakel als een tegenwind zich wederkeerig afwendt en de overwinning viert met een vleugje zonneschijn dan opeens uit het niets briest de storm over de getrouwe flanken die ons de zekerheid brachten dat zelfs de herfst zich…

haar oor met plannen voor straks en nu om haar volledig te verwennen maar zij wil alleen maar praten over de voltooid verleden tijd hoeveel keer wil ze sorry horen voordat ze echt vergeven kan ze graaft een brede slotgracht hij weet zo langzamerhand niet of die nog te overbruggen is en het is onmogelijk zwemmen in ijswater vol met obstakels…

je lijkt wrijvingsloos op je lach door het leven te glijden zonder obstakels hobbels en andersoortig irritant gestroomlijnd door energie van liefde dans jij op het levenskoord waarvan de balans als talent bij je hoort toch voel ook jij je pas vrij als je de opstap genomen hebt en de bekende wereld verlaat en zo zonder…

zag de wereld kaal en glad die zonder zichtbaar pad onoverkomelijke obstakels had soms glinsterde in de spiegel van de gladde kant een stukje universum in de belichting van hogerhand ongenaakbaar in een setting van diamant strooiden zij in alle kleuren hun hemelse band een schitterend fenomeen waarvoor ook schaduw moest…

Een brief is wel een mooie alternatief Van het echte leven, is een soort van twist Tussen twee arme zielen, dat voor altijd zijn gescheiden Door al die obstakels en domme meiden, Van onze loten, die zijn net als lotterij. Wij kregen legen loten en alles is voorbij……

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…