Alle inzendingen over obstakels OR blokkades

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

met het gezicht vooruit rechtopstaand met de wind in de rug flits ik terug weg van obstakels en puin naar zachte moederarmen waar ik gedachteloos dein als een pasgeboren kind…

Volgens mij is liefde mij nooit gegund want waar ik aan begin is het altijd weer een gekluns, maar toch blijf ik door- zoeken tot ik mijn liefde vind, al moet ik door de zwaarste obstakels, ik zet het niet opzij want ja de liefde die is van mij.…

Meer en meer verschijnen als krachten van de zwaarte de fluisteringen in je hoofd alle keuzes vol met twijfel verplichtingen als lood hoger en dikker zijn ze geworden in de loop der tijd en je weet het pas als je begint met het slopen van de blokkades zet je de eerste stap om de weg te verlichten naar een nieuwe realiteit maar…

Kanaliseer me niet, ik zal me woest verweren tegen kille grenzen van beton en buiten oevers treden obstakels zullen meegesleurd langs dode vastelanden, want ik ben een boreling van grillige levenszeeën…

heb geluid buitengesloten ben alleen met mijn dromen zacht zingt het bloed met pulserende stromen in warme melodie vloeit ontspanning tot in de verste delen om blokkades te helen jij regisseert al lang zonder te spelen beeld en decor ook licht en muziek komen uit jouw harmonie maar ben ik dan de marionet waarbij jij aan de touwtjes…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

De weg van het leven, is geplaveid met obstakels. Soms kuilen, soms heuvels en bergen wellicht. Niet er omheen of ontwijken toont je ware gezicht. Neem soepel die hordes en ga soms op je bek. Vaak zijn er emoties, dat is ook niet gek. Zet door tot het einde niet wetend waarheen. In het bijzijn van anderen ben jij nooit alleen.…

Soms schaterlach ik van plezier en zie ik geen obstakel. Maar meestal ben ik ingekaderd begeef mij dan binnen grenzen. Dan blijft die stoomwolk in mijn hoofd verborgen voor de mensen.…

Eenzaam de terugweg moeizaam de obstakels steeds na iedere bocht volgt weer een nieuwe te veel afgedaald in jezelf te veel afgedwaald van je ik toch het doel nog steeds voor ogen je wilt hier uit nooit meer die heenweg naar beneden…

Terwijl schuld knaagt aan angst laveert hij met gesloten ogen op gevoel net langs de obstakels blind op de vlucht voor het leven tot de golven van de zee dwingen tot een keuze: recht door zee vooruit hopend op een reddingsboei misschien wel een vlot of de vloedlijn blijven volgen tot het volgende obstakel de volgende golf van pijn…

alsof ik een sikkel in de hand draag één voor één de obstakels neermaai om mijn veld te overzien het wordt kaal maar klaarder nu nieuwe zaden komen aangewaaid en ze zoeken een stekje vaste grond onder mijn afgrondvoeten…

laat mij toch staan ik ben geen hindernis, geen obstakel voor de stroom stoere krijger wrijf met je stok laat de mieren kriebelen van plezier geef me vreugde doop je staf in de rivier zij omhelst en ontvangt je met vloeibare lippen…

Het pad was vrij van obstakels glinsteringen in jouw hand de zon partijdig ik miste haar aan mijn zij een doolhof vol verwarring in het midden een eikenboom die treurt om zijn verval - een misthoorn in de verte - waar zou je moeten zijn in deze nieuwe lente?…

stemmingen peilt die de balans van emoties in een kamer bepalen nooit breek je in maar opent met een vrij entree om dan in meegaandheid de diverse bronnen te lokaliseren om hun invloed te bepalen te vaak zijn de settingen al bekend tenzij er nieuwe instroom is die zich in terughoudendheid laat kennen zonder echte blokkades…

geteld tot de aks bleef steken in de knoest van je leven in voortdurend klieven kwam de sleur met stapelen en spaanders zij heeft jouw noeste arbeid gestopt met onneembare weerbarstigheid weg met de botte bijl benader haar met liefde zodat splijten overbodig blijkt leg haar jouw vuur na aan voeten en schenen in hartstocht zijn blokkades…

de einder is over een bevroren vlakte gegleden mijn gedachten over ruimte in wit verdronken van een herinnering zo vers en onbetreden de huid heeft hemel en aarde samengeklonken hier zou ik gewichtloos naar de overkant willen gaan zonder obstakels die alleen maar in de weg staan…

Zo’n schaduw is toch best wel een obstakel, Mijn been hangt nou in tractie aan een takel.…

Schaterend schieten, stapelgek geworden proppen blokkades in de achtbaan van vaten. Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd. Het beest dat niets ontziet, heelt alle wonden, van vlees en verdriet. Vogels in de morgen. Huilend van geluk en hartzeer, naast haar.…

wanhopig gilt de trein obstakel op het spoor remt nooit snel genoeg vermorzelt jong leven hoe wreed is sterven uit eenzaamheid even staat iedereen stil in gedeeld onbegrip dan dendert het leven verder…

verliefde gedachten laten me zweven, zoeken een weg in woelige dromen enkele doornen versperren de paden, steken vervaarlijk belemmeren het komen maar mijn hart volgt vertrouwde signalen, alle obstakels worden verlangend genomen!…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Hier loopt het water niet hier wandelt het de bergen in de rug tong op de schoenen hier wordt halt gehouden bij bomen verdwaald in de stroom druppelt bij obstakels in de rivier gevallen droogt op tussen vervreemde stenen bouwgerei, groene waterminnaars hier loopt het water ......niet.…

zacht trillen energieën om me heen in een harmonieuze balans zo voelt leven zonder storing eeuwenlang een feest van warm samenzijn waarbij blokkades zoals pijn en minder functioneren voor altijd uitgesloten zijn een cohesie waarbij info delen is en het geheel rijker maakt met velen in omvang naar een toekomstig perspectief de…

vorst aan de grond doet pijn aan mijn voeten Mijn lichaam staat sterk doch stram en verlegen naast jou in de regen Verdragen de krachten de machten der liefde ons ongekend zacht Integer vervagen de nachten, de dagen Gedachten die vragen om springbron te worden Van innerlijk weten en uiterlijk schijnen Van ongeremd leven blokkades…

verbrijzeld ons pad weer geëffend beseffend dat we anders niet door konden gaan we gingen voor maan de zon en plukten de sterren die voor ons schenen van verre stenen blokkeerden de weg je hebt het gezegd zij kenden gevoel hielden gedachten gegijzeld we waren vertwijfeld jij bereikte ons doel het pad is nu recht en de grootste blokkades…