Alle inzendingen over onbegrip

ik ken je lach hooghartig uit een adembenemend zwart gat waar warmte en liefde verdwenen zijn gesloten lichaamsfront de strakke mond afwijzend in geluid het schrille geen tegenspraak willen punt uit heb je gesmeekt om clementie je keek niet eens vol onbegrip soleer jij je macht terwijl ik stik…

Onhoorbaar en nauwelijks gekend draait er iets uit de duistere lagen van de aarde ons een rad voor de ogen heel even soms en slechts voor waakzamen wordt het oververhitte vliegwiel van onze doldrieste planeet als waarschuwing getoond.…

Je kunt je beter aan hun snelheid aanpassen, want voor je 't weet ben je verwikkeld in een ruzie om niks, totale razernij is dan het gevolg van onbegrip.…

Hoe te spreken, waar angst de bommen gooit en haat met liefde wordt vergeleken, straten afgezet omdat de postbode was verstrooid Waar hoofddoek en tulband naar het oosten al knielend wijst, is het onze lach, die naar hen grijnst Wie wijst nu stil naar de juiste terrorist, ik noem een Blair een Bush , maar ook die Arabist; en zelfs als nu…

We weten het zo goed Maar zijn het iets verleerd Als zij blabla zegt Denk ik: dat is verkeerd Dan zeg ik: blablabla En doet zij zus en zo Terwijl ik tadada verwacht Roep ik wanhopig: Ho! Zo is er iedere keer wel wat Ik poepoe vaak al om niets Bedoelt zij soms een brommer Denk ik weer aan een fiets Laatst gaf ik haar een aai Uit liefde,…

Oh, zoete liefde, waarom willen de mensen niet de moeite nemen om jou te proeven, zoals ik jou proef, zoals je smaakt. Oh, zoete liefde, zij verwachten een bittere nasmaak als bij een onrijpe vrucht. Door mij geplukt voor gevallen. Oh, zoete liefde, zij weten niet dat jij al gevallen bent, waar je geboren bent. Ik heb je van de…

Zoveel meningen, zoveel onbegrip en de massa heeft niet beseft dat het hier niet gaat om een dip maar een levenslang gevecht Iedere dag zoeken naar al dat moois wat het leven biedt iedereen lijkt het te hebben gevonden maar jij vindt het niet Jij lijkt, voelt en bent alleen in de zoektocht naar geluk en dan tevens die verschrikkelijke angst om…

een waas van beelden en een mimiek van onbegrip geesten dansen in het rond jij bent gek weet je dat?…

Ik wil niet dat de bomen gaan dansen en de vogels gaan zingen van geluk. Ik wil niet dat mijn handen gaan trillen en mijn gezicht verteld wat mijn hart voelt. Ik wil niet dat mijn gedachten jou opsluiten in mijn hoofd als een lieve crimineel. Ik wil niet dat mijn hart jou met beide armen omhelst en doopt in een laagje goud. Het enige wat ik…

als er grind wordt gevoeld wanneer edelstenen zijn bedoeld tijdens mijn gesprek met jou, mag ik mij dan beklagen over het stille onbehagen over wat schitteren en klinken zou als geslepen bergkristallen die nu stukslaan op de wallen opgeworpen tegen het woord niet gezegd, door jou gehoord?…

Ze is depressief. Haar omgeving vindt dat vreemd. Ze heeft toch alles...…

Die mond van niet te spreken en die ogen van niet thuis heb ik daarvoor zo'n grote reis gemaakt langs heuvelruggen achterdocht en valkuilen onrust? had ik je maar liever schim of wolk gelaten blauw-blauw voorgoed vanuit de verte niet telkens elkaar vragend hoe het met ons gaat ik ken geen taal waarin wij moeten praten ik had een mooi grijs…

Alweer 7 jaar geleden Ben ik bestolen, bruut beroofd Hij was jong, pas 62 Kreeg die gore rotte ziekte Waarschijnlijk om een reden Die ik toch niet had geloofd Ik blijf het diefstal vinden Voor een mensenleven Wat is nou 62 jaar Iets meer dan halverwege Nog bloeiend, lang niet klaar Ik mis nog steeds mijn pa Dat gevoel blijft onverminderd…

Ik ga geen sorry zeggen Voor 10 jaar tederheid Mij niet schamen voor de liefde Ook al raakten we die kwijt Ik wil niet denken in rancunes Daarom laat ik soms een traan Moet ook stoppen met dat piekeren Waarom het zo heeft moeten gaan Een open einde is nooit leuk Zonder uitgesproken woord Waar vragen blijven vragen Al wat rest aanzienlijk…

Monden vol met woorden maar ach de tongen spreken hun eigen taal ze raken elkaar niet meer oren spitsen zich niet de overbekende stem lijkt van een vreemde wie volgt nog de toon lost de raadsels op van de betekenis achter de woorden elk woord weegt zwaar duidelijkheid is moeilijk bij te veel onbegrip…

Zinloze boosheid laat ik maar rondstormen in mijn hoofd de deur dicht smijten achter mijn verdriet een weg zoeken uit jouw onbegrip dat ik niet verdraag Ik lijd, wetend geen kind te zijn, jij mijn moeder niet die open of gesloten mijn gezicht lezen kon We moeten moeite doen: getrouwde liefde, samen onder een juk het leven door…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

het eeuwig dilemma is innerlijk uiten haalbare kaart kan ik verstouwen wantrouwen en onbegrip eenzaamheid met stip of is er pas leven wanneer ik ontplooi en gedij durf ik het aan die stap aan te gaan te zijn wie ik ben en ik als enige ken…

Het gevaar ligt op de loer  Onbegrip dat steeds sneller stijgt Onrust scherp en vilein  Zwarte taal die langzaam zwijgt  In kalmte wil ik zweven  Zo wil ik zijn  In helderheid wil ik leven Rust zacht en fijn…

Dit is een onderwerp dat te veel knelt, Ik kan die muur van onbegrip niet slechten. Maar kijk! Nu ga ik héél graag nog een keer; Want ik wil best een derde pandabeer.”…

geoefend in het zwijgen willen woorden vaak ontsnappen in gillend lange zinnen wakker worden uit het ongehoorde het kan nog steeds de deur staat op een kier klanken kunnen ontsnappen de zwijger heeft echter onbegrip te vrezen stilte…

Vol onbegrip, vol woede en vol pijn.... Je zal verdorie nabestaande zijn...…

als jij mijn geest zou zijn zou je verdrinken in het onbegrip van anderen zou de verwarring die zuiverheid zaait je overwoekeren en achterlaten als een verlept en verdroogd icoon geslachtofferd door het onkruid dat zich mens noemt als jij mijn geest zou zijn zou de zuiverheid verwarring zaaien in jou…

Die geestdrift stuit bij mij op onbegrip. Waarom heet zo'n raket dan: ruimte-schip ?…

een komiek steelt de show en komt na de pauze mooi niet meer terug iemand in het publiek schreeuwt "houd de dief" maar niemand die hem begrijpt 'onbegrip en onbegrepen' de zaal in verwarring en de komiek maakt zich als een dief in de nacht snel uit de voeten...…

wanhopig gilt de trein obstakel op het spoor remt nooit snel genoeg vermorzelt jong leven hoe wreed is sterven uit eenzaamheid even staat iedereen stil in gedeeld onbegrip dan dendert het leven verder…

Een traan voor onbegrip, Toen jij zei dat het niet kon. Een traan voor de pijn, Voor de steek in mijn hart. Omdat je niet bij mij wilde zijn, Maar liever een ander had. Een traan voor jouw kille gedoe, omdat je mij niet begreep. Ik wil wel verder,maar ik weet niet hoe? omdat niets is...wat het leek.…

van onbegrip...…

heen en weer geslingerd verraadt mijn lichaam me vol onbegrip doorsta ik het donkere van mijn zijn afhankelijk geworden van hen die mij uitsluitsel kunnen geven over de weg die ik gaan moet bewandel ik onzeker geplaveide paden tegen muren opbotsend duurt de nacht lang…

een hunkerend verlangen Eenheid Liefde Licht door aards beweeg gevangen maar nooit in geest gezwicht voor onbegrip en spotternij meewarigheid of hoon: niet bang niet tevergeefs reikt elke hand naar Liefdes' Licht naar heelheid yin en yang…