Alle inzendingen over onderaan

als klein kind een dreumes verdwaald in taal luisterend blind de zee niet meer als de zee niet meer in het oor waarom gaat dit door muziek in je gelaat niet de zee als meer er staat ruis in je ogen schuim op de regels slapende egels vogels drogen ogen waarom staat het veld leeg in koude lucht ik maak het vol daarom…

Niet als verhaal, overbekend, of gedicht laat jij je lezen zelfs niet als anekdote. Toch ben je lettergewijs mijn leven ingeslopen anders gezegd en beter: je bent voor mij het laatste wat er onzichtbaar bij al mijn sores staat geschreven, gewoon de voetnoot bij klein maar onmisbaar jij, lief sluitstuk van mijn tekst, O, hoe licht…

dus mogelijk, dat u er ook voor zwicht 'k volbreng tot slot de aangename plicht en doe het enige wat mij nog restte: ik heb de eerste zin eens onderaan gezet…

Een strafadvocate uit Buren schreef onderaan al haar facturen: ‘Wordt u graag snel rijk? Bedenk dan gelijk dat eerlijk het langst zal gaan duren.’…

Je lag naast mij Ik nam jou op, In mijn droom Jij zette mij op stelten Hoog en droog Onderaan wankel Wakker werd ik Jij sliep verder…

Ergens, om precies te zijn : helemaal onderaan de grote lichtblauwe rieten mand in de hoek van mijn kamer ligt een wollig dier te huilen. Maar ik kan het niet helpen dat ik me wel heel voel.…

onderaan tegen een muur drogen tomaten en boven aan een staak druipt inktvis in de zon de oude Griek spuwt pitten uit granaten en knalrood schreeuwen geraniums erom.…

koning Winter was weer in het land kort maar want hij is al weer verdwenen de sneeuw is door de zon al weg geschenen en mijn hand die kan weer zonder want maar zijn almacht liet hij fijntjes merken voor even veranderden alle bomen in berken…

Onderaan de trap roept een kannibaalse vrouw uit Zaanstad "Er staat hier een belastingcontroleur aan de deur, schat ! Hoe maak ik 'n vanmiddag klaar ? als stokbrood met rauwe tartaar, of als ovenschotel met witloof, remouladesaus en patat ?"…

Want onderaan las ik tot mijn verdriet: ‘Je krijgt de groeten van AI en Piet’.…

Weer een treetje verder, maar nog lang niet bovenaan 'k ben nog steeds een beetje depri 'k kan nog lang niet alles aan Ja, 'k ben weer een treetje verder maar nog lang niet bovenaan maar ik kan met blijheid zeggen ik heb nooit onderaan gestaan…

De Tilburgse gemeente is het duurzaamst Maar ieder onderzoek heeft ook z´n zelfkant: Voor Brielle, Woudrichem en Midden-Delfland Blijkt hier de eindconclusie het bezuurzaamst Maar om aan kop of onderaan te staan Voelt beide tamelijk ontastbaar aan…

De kleuren die je straalt hebben alles in zich van goed tot kwaad alles tussen liefde en haat Doordat de zon de regen kruiste is alles even weg en begint het opnieuw Die kleuren spreken geven innerlijke rust en onderaan die boog heb ik je net gekust…

Zien wij zo’n stembiljet vol kandidaten, dan is de vraag die automatisch rijst: ‘Waarom die duwers onderaan de lijst? Veel beter om die neppers weg te laten.’ Ach, leiders willen niet dat wij ontdekken dat zij niet sterk genoeg zijn om te trekken.…

Morgen val ik toch weer En sta ik nog eens onderaan Nee, ik wil dit écht niet meer. Ik kan mezelf niet uitstaan Zet mijn leven op mijn kop. Zo kan ik toch niet doorgaan? Ik geef het op.…

rozenhout klemt als doorn in mijn oog een zwak protest de gouden dukaat aan de afschuwelijk rode draad ik ben de eenogige piraat een stompje krijt hinkelt me naar een getekende hemel de stiekem geplakte kauwgom onderaan is het knelpunt om te sluiten wat moeilijk open kan…

Geen kruimels, geen beschimmeld brood onderaan in de doos. En ook de suppoost ademt voorzichtig door z'n neus. ----------------------------- uit: 'Landlopen', 1995.…

en zij zit eerste rang de tweede klap vangt scherven little pony's zijn niet bang ze galoppeert langs het behang van twintig jaren kerven hoort alleen het suizen nagalm van de klap want onderaan de trap stopte het geluid van verwarmingsbuizen…

Onderaan mijn hals waar elke traan zal belanden Als een poeltje van stil verdriet Dat langzaam verdampt door de warmte van mijn huid Als de vermoeidheid mij niet meer ontziet En langzaam mijn ogen sluit…

Door een spin verlaten dalend naar de grond Onderaan een draadje hangt het kringelend blaadje dat hier haar einde vond Het kan zich nog niet vergaderen met al die andere bladeren liggend op de grond Het leven hangt zoals dat blaadje soms aan een zijden draadje tot het de bestemming vond.…

Hun gemiddelde wordt afgerond en eveneens onderaan genoteerd. Als ik de bundel uit heb, tel ik alle enen op en deel de uitkomst door het aantal gedichten. -------------------------------------- uit: 'Alle cijfers opgeteld', 2004.…

Last Post in Genua Gaat me door merg en been Een zwijgend peloton Laat de wereld zien Hoe verslagenheid verbroedert Groots eerbetoon aan Wouter Die het leven liet Onderaan de Passo del Bocco Had het iedereen kunnen gebeuren Zijn equipe voorop Door de straten van Livorno Indrukwekkende beelden Een dolk in mijn hart…

ik hou van je heuveltjes en van het struikje onderaan je buikje ik wandel door je landschappen tot aan de vijvers van je ogen daar in de zalig warme zonnestralen van je lach leg ik mijn ziel te drogen al je letters drink ik gulzig op en met een dronken kop zing ik mijn beste lied het was een mooie tocht maar de weg terug naar…

hoor de dansende vertes, de zee ze schudt en schommelt haar huid natuurlijk, zonder nadenken kijk terug over het land de planten ze knippen zichzelf en vervallen weer tot wassen zonder wachten zonder versnellen tijd maakt natuurlijk niet uit tijd is een geloof wat een geluk te zijn als het land en de zee en de tijd er niet…

die dame daar die ken ik ik wil zeggen haar ogen  die ken ik  daar heb ik eerder in gekeken in een ander gezicht zij kijkt mij aan, althans  haar ogen kijken me aan  de blik van herkenning stuitert geluidloos heen en weer  en weer valt dan met een doffe tik in het niet  ik moest doorlopen    ogen graven diep …

blaadjes op het terras liggen daar gevallen de bovenbuur weet het zegt de glimlach die daar altijd op-staat hij veegt onderaan de stenen rondom en laat wat kleur brengt zijn leven sieren tot later de herfst alles heeft verdord hij geniet ook en lacht zijn zorgen weg de wereld op straat ziet er vaak anders uit maar hier is hij thuis…

het mobieltje is zojuist de sleutelbos gepasseerd in de lijst van voorwerpen waarvan men bij verlies het meest onthand is het condoom is weer een plaats gezakt en bungelt nu ergens onderaan terwijl de pinpas op de eerste plaats is uitgekomen de pil zit ook weer in de lift en is fors omhooggegaan echter deze keer moet dit aan het…

Ik hoor de morgen in het kraken van het bed een kuch het sloffen van pantoffels op de overloop de koffie borrelt van heel ver met tussenpozen mijn bewustzijn binnen terwijl het verkeer buiten de stilte breekt geroezemoes van kinderstemmen het miauwen van twee hongerige poezen aan de achterdeur en het zachte roepen onderaan…

Ik kijk naar de datum onderaan de lijn: slechts zeven maanden geleden is dit geschreven. Kennissen komen en gaan, opnieuw vallen en opstaan. Toch wordt elke dag iets lichter om te dragen.…

"mijn poëzie is de best" althans, dat is wat je denkt maar je pen, schrijft niet beter dan de rest andere dichters worden ziek, je woorden zaaien snel paniek meestal door negatieve kritiek je relaas, verbale tekst veelal onderaan andere gedichten gezet ietsjes achterlijk eigenlijk een eigen tekortkoming… voor iemand met zo'n een dikke…