Alle inzendingen over onderen

Maar ónder blijft het vuur en de aard, na eeuwen zwijgen, De oude verwoestingsmacht op 't onverwachtste toont - Zo blijft, naar buite' in rust, in mij, inwendig dreigen Het nooit bedwongen vuur, dat in mijn diepten woont....…

Maar hollen wordt stilstaan en een stap achteruit Slechts ruimte voor twijfel Geen enkel besluit Als je doel niet het doel blijkt en het pad niet jouw pad Als je toch eens opzij kijkt of ónder de lat Blijf dan eens stilstaan Doe een stap achteruit Neem die lat in je handen en trek er op uit Ga lekker zwerven Kijk maar eens rond Stop…

Ik ben een Zeeuw, standvastig, goed en rond, Eendrachtig, nuchter, uit de klei geschapen, Een vreemde hand? Dan trek ik vlug mijn wapen, Ik sta met beide benen op de grond. Het laatste nieuws heeft mij dus zeer verdroten; Op één deel ben ik tòch tekortgeschoten.…

Een houdt met gespreide armen twee slangen vast in elke hand, oppermachtig aan het kwade, een ander houdt die twee slangen naar onderen gericht vast in haar handen, de slangestaarten kronkelend om haar onderarmen. Er glimt een macht rond hun monden, die de liefde ademt.…

Ach, ’t kan voor een keer Maar ’t kost daar veel meer Want ook die service zijn ze aan ’t slopen. ’t Is treurig van boven tot onderen En ’t zou me dus óók niet verwonderen (“U kunt toch best staan van Den Haag tot Milaan?”) Als ze straks ook de stoelen wegdonderen.…

Gij die 't eerlijk, heerlijk Mens-zijn verknoeit, tot een lafhartig, sip, Naarstig, naargeestig lelijk-doen en smeerlijk Grijpen met groeslig hand-paar wilt hip, hip, Naar 't schone dat u aanspuwt en dan wip Weer troont in haar Hoog-heerlijkheid Ondeerlijk.…

Ik daal alsmaar dieper in mijn ziel, het is een stenen torentrap, soms vlieg ik door een open venster naar buiten, beleef ik vrijheid en liefde, keer weer met bevende vleugels, aarzelende pootjes, bloedende harteklop, terug op de trap naar onderen, een krakende leuning, waar sinds eeuwen geen handen overheen gleden, een stilte die moordend…

Vaart wel dan: ik ontgeef 't mij, en 'k wil weten dat ik verre ben bij u voortaan ten onderen; gij hebt, o haan, de prijs behaald, kraait koning nu, en zegepraalt, en laat mij zwijgend wonderen! 22/03/1892…

En mij naar je laten verlangen, oneindig lang Vingertoppen raken nog net je arm Als ik je arm streel richting je hand Wanneer mijn hand de jouwe bereikt Heeft mijn opwinding mijn verstand overmand Een kleine stap achteruit Om je in je geheel te bewonderen Onze handen in de lucht en een pirouette Zodat ik alles kan zien, van boven tot onderen…

ijzegrimmige kwatrijnen, Gij staart mij zo verschriklijk aan, Als waar’ hij erger dan profaan, Die aan uw saaie schuifgordijnen Zijn wufte handschoen durfde slaan. ’t Is boek van onderen tot boven! Hier groeien boeken uit de grond: Ai help! ik voel mij zo bestoven, Als rolden al die filosofen Gelijk uit hun papieren mond!…

En ónder aan de dijk daar glommen de blommen:- Die zwierden en tierden maar overal, Die stonden te bloze' en te bloeien, Die knikten en knakte', en die lachten maar al Om die klapperdekakkende koeien; En de koeien, die tilden hun steerten op En zagen nadenkende uit hunne kop,- Ja, ònder aan de dijk daar glommen de blommen!…