Alle inzendingen over ontdaan;

Hoe komt het toch, dat zodra de dageraad zijn licht verspreid, je praktisch ontdaan bent van alle narigheid, die je in de nacht wakker houdt?…

In de straten ruist `n lied tikken mijn voeten in de stap een vroege vogel tjilpt het gras nog groener zo de klinkers willen praten maar mijn ik is uitgegaan het verlangen van het zwerven stilaan in de nacht ontdaan…

Het zijn jouw oren, die mij horen Als niemand anders mij verstaat Het zijn jouw ogen die ontdekken Wat zovelen vaak ontgaat Het zijn de dagelijkse dingen Van valse schittering ontdaan Het zijn die tedere momenten Die mijn besef te boven gaan…

Ontdaan van elke waan brak de maan in tweeën en zag de zee de liefde genadeloos vergaan Rozenblaadjes van geluk de laatste adem van stil begrijpen fluisterden zacht; 'hier eindigt onze nacht'…

zeekleurige ogen plengen zoute tranen intriest verhaal grijze hemel kleeft op kleurloze aarde even ontdaan woorden zijn nu nutteloos maar ik ben er dat volstaat voor jou ik laat je uithuilen en blijf nog even…

het was de speld die ze niet zocht maar vond in een zee van zoethoudertjes ver, heel ver van de hooiberg ontdaan van de knop was de punt nog intact als een doorn in het oog van de vergetelheid en het speldenkussen vulde zich opnieuw met de roestige wonden van haar dageraad…

Ontdaan van 't verleidelijk strakke pak, gebruikt en platgedrukt, maar klaar om te belanden in de afvalbak.…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

Plekken die alles doen om zich aan het zicht te onttrekken die zocht hij op - in schaduwen gedompeld van betekenis ontdaan. De huid van het gebruikte aan te raken, terloops en op zijn foto's na, vergeten. Deze bezem scheefgezakt en versleten met het huisvuil aan zijn voet. ------------------------ uit: 'Dwaalwegen', 2008.…

Is hij nog steeds van dat bedrag ontdaan? ‘k Heb niet zoveel met financiële vrijers Het zijn en blijven grote bonuslijers…

Ontdaan van overbodig leven Kaal zo op het eerste oog Minder dan de helft Van wat je was Leven doorbloedt jouw Ledematen en je mist Het weggehaalde niet Pijn die voor nu Onherstelbaar lijkt Verwelkomt latere Schoonheid toegelachen Door de tijd…

Veel gespin Om haar heen En weinig wol Geen vlees meer Op de botten Schaap dat zich Zinloos scheren laat Ontdaan van alles Dat haar eigen was Starend in de Kluwen die ze Zojuist heeft afgestaan Die ongesponnen blijft Zoals ook haar leven Nooit is begonnen…

Ik roep ontdaan: Vergeet die mannen die hun staten bouwen. Hoe gaat het met de kind’ren en de vrouwen?…

O Dordrecht aan het Drierivierenpunt Daar vonden vroeger vele Synodalen Dat men de hele Bijbel moest vertalen omdat het Woord aan ieder werd gegund ‘Ietwat vertraagd…’ zo schreef mijn ochtendblad ‘Kwam Jezus zelf naar deze mooie stad’…

De vaste waarde van het eetmoment Wordt nu ontdaan van burgerlijke trekken We willen waar het kan voortdurend snacken Al zien we groen van elk ingrediënt En waar dat leidt tot mot op werkvloeren Daar gaan we over tot het actievoeren…

Beneden sprak de arme man ontdaan: ‘Groeit dat dan niet gewoon vanzelf weer aan?’…

En in de nacht verberg ik me achter dromen van zachte wolken schapenvacht woon in een wereld door eeuwen water gepolijst van haken en hoeken ontdaan ongestoord bestaan geborgen in een maagdelijk ei beschut door de schaduw van de maan…

Ten slotte kwam geheel ontdaan de oudste aan het eindpunt aan. Hij slikte en sprak diep bewogen: 'Mijn broer is uit de bocht gevlogen.' -------------------------- uit: 'De peperbek', 1966.…

Nu het geheim van ontzieling dit roofdier van al z'n krachten had ontdaan, kreeg de tot leeuw gevormde buit pas echt zin om te leven.…

Hier lig ik dan Zo voor het oprapen Naakter dan naakt Als van huid ontdaan Zie hoe mijn bloed kolkt Mijn hart zich vergaloppeert Mijn spieren vibreren Omdat jij bent Heb me lief Of laat me liggen Mijn huid groeit vast vanzelf weer aan…

Van huid en haar Ontdaan, voorgoed Geveld, staart Die roemloos in Een buitenbak Verdwijnt - lucht Die zinloos aankomt Nog in dode longen Leven dat voorbij Ging aan de kern Die geen liefde Was, doch louter Aanhankelijkheid Die voor geld Gemakkelijk werd ingeruild…

De halve wereld lijkt geheel ontdaan Want Facebook gaat volledig op de helling Veranderende privacy-instelling Is hier in grote lijnen debet aan We zullen het niet werkelijk weerstreven ‘t Is al te nauw verweven met ons leven…

Ik kon er met verwondering naar kijken: loof vlamde eerst nog op tot gouden gloed, werd bruin en viel, ontdaan van bladgroen bloed. Wat is en was en komt laat tijd ons blijken. Nu maakt de grond zich op voor stille wake om later alles nieuw te kunnen maken -…

Een jonge boekenwurm was uitgelezen De digitale snelweg opgegaan Iedere surfer moet dit beest nu vrezen Want op internet heeft hij in een waan Menig website van alle bytes ontdaan. Hij ontkent niet en spreekt het ook niet goed De wurm zegt: dit is wat je noemt fastfood !…

mijn vader is er nog altijd herdacht in dit rondeel met tranen in een droge keel verschijnsel dat niet slijt lijsten van hun kunst bevrijd ontdaan van hun taf’reel mijn vader is er nog altijd gestreden kunstenaarsstrijd met verf op een penseel gewrocht tot een paneel dieven immer in het krijt maar mijn vader is er nog altijd…

Lichten laaien strooien kreten blindelings onder druk gevangen overrompeld Luchten laaien klaren niet zien zwart als glas vertroebeld gesmolten tot weerzin Waarheid in woeker geroofd ontdaan van haar waardigheid tot schaamte vervallen…

Ik krijg, denkt hij verdrietig en ontdaan, wat jong geleerd is, oud niet meer gedaan……

ons lichaam heeft zich van het moment ontdaan drijft tijdloos in denkbare gedachten binnentijds vinden vissen hun vloeibaar water en lijkt de vijver winterloos voor even het inwisselbare moet zijn object nog ontmoeten verdwijnen in afwezig tot ver buiten dit gedicht…

op het verlaten kiezelstrand kan je de melancholie plukken de houten palen op het strand ontdaan van zonneschermen nodigen uit tot een slalom door het naseizoen... dit relaas teruglezend zie ik grote woorden op papier gezet door een kleine dichter die zich voor even te buiten ging…

Men vierde in de kaasstad weer victorie Waar zij na 't Spaans beleg toen werd ontzet Zo ook de bus met Polen bij AZ Bevrijd na veel verzet, ontdaan van glorie Doch in verdraagzaam- en verscheidenheid Viert Alkmaar 't grote Lichfeest: de Vrijheid…