Alle inzendingen over ontglippen

rariteiten De ontgroeide kinderkamers van het huis Waarin dit langvervlogen nest Frontaal geframed of omziend over schouders Nu ingelijst op de plaats rust rest Van de greep vrij van het eiland En de grip der ouders En op den duur voor ons ook te benauwd De oude moeder al te zorgzaam en vertrouwd In haar wonderland waaraan nimmer te ontglippen…

Aldus ontglippen ons de wentelende dagen. De star der Mingodin Ziet d' eerste op 't aardtrijk neder. Mineias dochters vliegen weder: Ook spant de stille Nacht zijn zwarte paarden in. Wij zien de schemeringen Verdikken, waar we staan. Alrede heft de gulden maan Haar horens op, en rukt ter bane in harer kringen.…

Neen, schoon ge uw adem laat ontglippen, Vloei de eigen danktoon van elks lippen, Die uw geboorte vloeien deed. Dat hier geen voorhoofd somber zij; Want o! de laatste dag des levens, Is hij niet de allerschoonste tevens, Wanneer men rein is, liefje! als gij?…

Wel menig vrucht wenkt met heur mond De dorte mijner lippen; De vijand waakt, voor ik het vond, Zie ik mij 't zoet ontglippen.…

Geen trane' ontglippen Uw ogen. Verbitt'ring daarbinnen woedt, Doet sterven Lichtblijde erinn'ring in de vlamrode verven Van hare gloed! Gij mort, gij lijdt? Van uw lippen laat Dan vallen uw klagen, Nog eenmaal ontboezem Uw hart zijn vragen....…

Andren netten pas de lippen, Of zij laten hem ontglippen, En zij doen dezelfde klacht. Andren, die er groots mee pralen Laten 't nat er in verschalen, En verliezen geur en kracht. Andren zwelgen!…

De dagen voelen we ons ontglippen, De ruimte om ons is maatloos wijd, - En mensen zijn maar nevelstippen, Vervluchtigend in de eindloosheid. Hun schimmen komen en verglijden, In 't niet verjaagd, door wat, door wien? Wat zijn ons lijden en verblijden In 't licht der eeuwigheid gezien!…

'k Boog wel beî mijn knieën neer, 'k Voelde wel een zucht me ontglippen, Maar het was: "nog niet, o Heer! "Geef mij eerst mijn moeder weer!"…