Alle inzendingen over ontspoort

dumpende afval dendert menselijke trein ontspoort door natuur…

De dag ijsbeert in de regen, marcheert over een druilerig perron op een ver en lege horizon gericht gedachten boemelen naar een bleke zon de passagiers tot niets verplicht stramme ijzers smelten samen tot slechts een optisch bedrog in synergie een plan te beramen met losse eindjes in hun zog de teugels strak in toom in trage cadans verdwijnt…

Men denkt te dichten maar ontspoort in het uitzicht van een prozaïst. Als dat eens doordrong tot de schrijvende breinen van een dichterssite...…

Maar in mijn straat daar woont een vrouw Ze ziet dat hij steeds meer ontspoort Ze zegt: wie stopt er die diefstal en moord? 21/23-5-00…

Geluk, liefde en verdriet weven we als een rode draad door het leven, maar velen hebben alleen verdriet omdat oorlog, honger en terreur hun bestaan ontspoort...…

Als kindje van een bizon en een koe Toont KoBi aan hoe puur de liefdesdaad is Waarvan hij toch een zuiver resultaat is Want onderscheid deed er die nacht niet toe Dus wie zich met een ander mengt ontspoort niet Al is die ander dan misschien jouw soort niet…

Als de dood het leven doet ontsporen ontspoort de structuur van ons bestaan doorbreekt dat alle grenzen van het heden doet ons denken aan kort en lang verleden waar vanuit wij verder mogen gaan…

Ik heb het wel gehad met Zwarte Piet. Het feestje is verworden tot ellende, gegrepen door de referendumbende. En zo onschuldig was het toch al niet. Stuur Sinterklaas maar snel terug per boot, die viezerik met kindertjes op schoot.…

Mechanica zwoegt het voortbewegen van raderwerken, onderworpen bij wet en regel door feilloze finesse van fysica samen hebben zij de deeltjes en krachten tot elkander gevlochten uit liefde een kind in ruimte en tijd gebracht en quantum gedoopt die alles ontspoort en niets doet zoals het hoort…

mijn brein loopt als een trein spoort ku-toek-ku-toek-ku-toek of spoort niet tsjjjjjjjjj ontspoort of legt het traject af naar een volgend station soms passeer ik dat station stap over of mis de trein blijf steken op een gesloten perron…

Ben benieuwd hoe dit gaat lopen: als onze Trijn maar niet ontspoort en heel Nederland moet Wenen...…

De Oude Bruegel, Sylvie Meis, Kees Rijvers Maria Goos, Louis Charles de Bourbon Joost Prinsen, Dries van Kuijk, Prins van Chalon De Tokkies, Corry Brokken en Daan Schrijvers Ziet u vanzelf waar deze rij ontspoort En wie of wat er niet en tóch wel hoort?…

Verdriet dat is een spoor, is een spoor, is een ellenlang spoor, is een uitgesleten spoor, is een paadje of een tunnel of een glijbaan, is een spoor, is een spoor, is een spoor, is een lijntje, is een treintje, is geen geintje, is een spoor, is een krom, kringel kronkelspoor, is een spoor, is een spoor, verdriet is wat me stoort is hopeloos ontspoort…

over de rand verdwijnt zand, droger dan de zon verdragen kan verliest haar grip op de werkelijkheid de grote vloed die straten dansend stof omringt, blote voeten smelten glas eerst delven, dan kloven en slijpen tot de pijn boven komt en schittering bekoort blijf kijken niet alleen naar de grote stroom ook naar de druppel die ontspoort…

Dit moment van hartstocht doorklieft mijn hoofd, rilt langs mijn schouders, brult in mijn buik, ontspoort mijn lendenen, hervormt mijn lichaam, laat mijn huid branden, en ik laat je toe... onstuimig en teder, puur en hard, in mijn wereld, de hemel voorbij.…

De NS ontspoort met een niew plan Moet u zo nodig?…hier een zak Voor al uw dringend ongemak Niet knoeien hoor als ’t even kan! Naast plaszak is een poepzak ook een goed idee Een kotszak? Nee die neem ik zelf wel mee.…

Ik loop geheel ontbloot Over zandige paden Door een droge sloot Langs kadavers vol maden Het bruine, droge gras Is reeds lang verdord Een uitgedroogde plas Bewaakt een verlaten fort Een oneervolle naam Siert dit dorre oord Een twijfelachtige faam Waar de natuur wreed ontspoort Het woud van de dood Een woestijn vol ellende Die elke…

dan hoor ik hen schreeuwen maar ze worden niet gehoord 'k zie ze vechten als leeuwen Toch eindigen ze vermoord en de vaandels die ze dragen hangen stil, ondanks de wind maar onder harde lagen schuilt het optimisme van een kind In de zomer mag het sneeuwen geen mens die zich er aan stoort al duurt het wachten eeuwen niets dat de hoop ontspoort…

Je ziet het in mijn zinnen Wat een leven ook verstoort vind het in de zin Zinnen die worden gehoord Zo zinnig als het leven het leven zinloos aanhoort is het een verzinsel dat ontspoort maar in de ruimste zin van het woord heb ik mijn zinnen gezet, met dit als antwoord op zinnen, verzinnen, bezinnen heb ik dit zintuig de juiste zin gegeven…

Apathisch gedesoriënteerd in een cocon bemin ik jouw sierlijke melancholiek mijn sterfelijke gedachten ontspoort in gedicht. Ik barmhartig jouw onhebbelijkheid de onsterfelijke droom in jouw keizerrijk de bewegingen in silhouet tegen het noorderlicht…

De wereld lijkt steeds kleiner te worden, alvorens enig ander mijn vingers druppelen naar de einder ik trek een lijn om de tafel om het beletselteken, het zet zich ontspoort oneindig, het kluwen kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf ik schoffel door mijn schrijfsels noch betrek ik de druilende muren het is is niet hetgeen het is als een…

Ook al sta je dan niet meer te springen, toch kun je oud zijn met een jonge geest, je hoeft niet steeds het oude lied te zingen al bevalt je dat eigenlijk het meest, Je staat met je beide benen nog in deze tijd, al heb je voor bewegen een hulpmiddel nodig, je ervaring verschaft je inzicht en wijsheid, en ook al ontspoort de herinnering een…

Iets kleins viel uit haar mond, was het een onwelriekend vogeltje of eens te meer een bitter woord dat thans heel mijn hofhouding en de rest van de dag ontspoort. Het is laat in november, de straten zijn verregend en.. jouw wrede mond blaast wolkjes over de vaart, ik kan ze lezen SOS, averij, schip in nood.…

soms ontspoort het spel op het slappe koord in macabere scenes waar twijfel danst aan de rand van mogelijkheden toont salto mortale beelden een korte view van actie waar reactie eindigt in de fataliteit van een nog warm lijk toch overheerst de lach realiteit zonder dit morbide moment zijn wij onze drivers kwijt vaak gaat…

Als je nu waarachtig zeker weet dat niet alles bij elkaar behoort, Dan voorkom je heel veel leed; zorg je dat je niet echt ontspoort Als je nu merkt, dus bewust ziet dat je niet alles zonder meer kan Dan doe je bepaalde dingen niet, zei ik laatst tot de overbuurman Als je overtuigd bent van ’t feit dat niet alles op één hoop moet Dan heb…

structuren en waarheden orakelen ongevraagd de wegen voor vandaag naar de doolhof van morgen alleen jij mijn muze bent standvastig gebleven geen rots in de branding maar vol enthousiasme en vuur voor het leven dat niet doorlopend ontspoort maar weer keurig op tijd rijdt zoals het na eeuwen ook na corona weer hoort laat je lach…

haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in ieder tegengesteld contrast en elk detail wordt geëtst in de realiteit van de waan die dichters last verscherpt in schijn ontspoort over de buitengrens in de diaspora van zijn domein, waar…

er bestaan zo van die huizen waar varkens mogen komen ze moeten dan wel verhuizen beleven hun laatste dromen geboren om te sterven want hun leven duurt niet lang de slachters zullen kerven het mes onder hun wang maar wat mij hier erg stoort is brutaliteit in wandelgangen ze schoppen dieren, en dat ontspoort de juiste manier van aanvangen…

Ik wens je vrede als het kouder wordt en geluk als warmte ontspoort ik wens je rust in eenzaamheid en grenzenloos nu je bent bevrijdt Ik wens je kracht met alle macht in daden die je niet had verwacht ik wens je beschutting tegen de hardste storm een nieuwe toekomst in topvorm ik wens je vrede door de eeuwen heen een licht dat je leid…

Zelfs zoiets simpels als een lijstje met wat boodschappen zal tot een vers verstijven. 5 Pakken melk, 4 diepvries-bamischijven, een brood, 2 ons ontbijtspek, niet te vet, en u ontspoort, want vet rijmt op kroket en da’s nou net wat u niet op wou schrijven.…