Netgedichten

netgedicht (nr. 659):

Diefstal en moord

Diefstal en moord
(bewerking van ‘License to kill’ van Bob Dylan)

De man denkt: ik beheers deez’ aard, ik ben almachtig en vrij
En hij bepaalt wat gebeuren gaat, niet Hij
Ja, de man zet zich op de troon
Op z’n hoofd plaatst hij de kroon.

Maar in mijn straat daar woont een vrouw
Ze ziet dat hij steeds meer ontspoort
Ze zegt: wie stopt er die diefstal en moord?

Het begint al van jongsafaan, het wordt hem steeds geleerd
Dat hij sterk moet zijn, want zwak zijn, dat is toch verkeerd
Zijn gevoelens, die toont hij niet
Hij verbergt dus ook zijn verdriet.

Maar in mijn straat daar woont een vrouw
Ze ziet dat hij steeds meer ontspoort
Ze zegt: wie ontneemt hem het hoogste woord?

Hij brengt rampen en ellende, maar is bang en verward
En zijn fouten, die ontkent hij, hij is zo verhard
Veel liever houdt hij zich groot
Want klein zijn is erger dan dood.

Maar in mijn straat daar woont een vrouw
Ze ziet dat hij steeds meer ontspoort
Ze zegt: wie stopt er die diefstal en moord?

Mooie auto’s, dure huizen, ja dat is zijn wens
Steeds mooier, steeds duurder, tot over de grens
Want grenzen, die kent hij niet
Net zo min als z’n eigen verdriet.

Maar in mijn straat daar woont een vrouw
Ze ziet dat hij steeds meer ontspoort
Ze zegt: wie stopt er die diefstal en moord?

21/23-5-00