Netgedichten

netgedicht (nr. 22.281):

" IJsberen "

De dag ijsbeert in de regen,
marcheert over een druilerig perron
op een ver en lege horizon gericht
gedachten boemelen naar een bleke zon
de passagiers tot niets verplicht
stramme ijzers smelten samen
tot slechts een optisch bedrog
in synergie een plan te beramen
met losse eindjes in hun zog
de teugels strak in toom
in trage cadans verdwijnt
langs biels en kale boom
onveilig sinaal ondermijnt
een trein dat verder spoort
door duisternis omsloten
door weemoed uitgefloten
zich te laten wegen, menig-
maal ten onrechte gedacht
te laat, te veel verwacht
ten leste maar gezwegen.