Alle inzendingen over onverwacht

in het station, voorbij het perron, in de zaal waar soms een vreemde wacht onverwachts naar je lacht kan je even zitten kijken naar hoe de tijd wordt gedood daar zie je al dan niet gewild vreemde kunst op het plafond waar enkel de bloemen rond zijn en de swastika's zich verschuilen in een labyrint van rechte kronkels de artiest heeft…

Ik weet dat je me gaat verlaten Ik ben jou voor Vluchtend in een wereld zonder emotie De kick van het onverwachte Zolang ik maar niet hoef te voelen De pijn van de leegte Misschien, wen ik er zo aan te leven ongebonden Misschien, wen ik er zo aan te missen wat ik liefheb Misschien, wen ik er zo aan niet te voelen wat ik voelen moet Misschien…

jij hebt nooit je hand opgehouden er was altijd voldoende vertrouwen in eerlijk levensgeluk zelden ging er iets stuk calamiteit en onvoorzien waren de predicaten die je niet in eigen handen had een stukje verzekering dat altijd al vergeten was het breekpunt is onverwacht opgedoken hoort bij de evolutielijn ook het venijn van…

Extra romig, extra zacht Nou, dát is onverwacht Houdbaar tot: 01-09-08 Dan wordt ons kind verwacht!…

Ik schrik Ben blij Geëmotioneerd Tranen in mijn ogen Een dubbel gevoel Ik wil naar je toe Daal langzaam af Het gezicht op jou gericht Maar… Tijdens een onvermijdelijke Knippering van mijn ogen Verdween je weer Onverwacht - Net als toen…

Ik weet niet of ik je nog zou herkennen onverwacht op straat of in een schouwburg Je stem zal bekender zijn zacht met iets van staal erin ik heb je nog niet gehoord In mei het bloeien van bloemen de nectar door bijen gemaakt Lentehoning die zo licht smaakt nog niet met bitterheid geraakt De geuren blijven van je haar je huid als zachtheid…

Een vuur dat onverwacht was opgelaaid, je leven wegblies als een guirlande in de zwarte wind die wanhoop waait.…

Onverwacht een hete dag, de bries stond stil, zo ook jouw vlag, de blanke schil getekend in wolken van stralend wit en hemels blauw, en op het meer jouw rimpels, de vrije wil van een smachtende weerspiegeling, de zon zonk neer, de horizon spoog rood de sproeten op je huid, kennelijk te snel en te jong ontbloot in prikkelende dauw,…

hij terwijl hij rondkeek naar de meiden met hun veel te strakke billen die zij holden langs de pier en zij knikte - keek er naar de lucht waarna zij niets meer zeiden in gesprekken zonder woorden met zichzelf - drie kwartier Het is hier mooi hè - zei zij toen waardoor een eind kwam aan hun zwijgen en zij pakte hem toen vast en gaf hem onverwacht…

schubben tot oneindigheid tellen De mens terugbrengen tot een holbewoner, die uit verveling beesten kleurt op de muren van een grot in Zuid-Afrika waar af en toe nog Hottentotten komen In de koelte water vinden kijken naar vissen kuit schieten en daarna hom Blijven kijken tot kikkervisjes zich vormen, waaruit ledematen onverwachts…

Ik moet soms aan je denken Onverwachts, gewoon spontaan Blijf ik aandacht aan je schenken Kom ik bij je stil te staan Gek toch, dat ik ben blijven weten Hoe ik je miste na onze split Ik kan de pijn maar niet vergeten Zodat ik er nog steeds mee zit Ik stel me nu en dan die vragen Was jij gelukkig, toen met mij Gaf ik jou redenen tot klagen…

waar de wind ergens uit waaien gaat tussen duin en zand en stengels gras waar het landschap op een kier staat ontbloot in wat aarde daar zaai ik de kiemen van wat nieuwe verzen schuchter verlangend zullen ze daar groeien gaaf en broos in ademloze uren in het zand van de tijd niet langer verstard door onzekerheden tot wat onverwacht en zacht…

zo onverwacht, en ineens was je daar je verblindde me met je lach nog nooit zo iemand ontmoet ik heb een vriendje niet meer wetend waarom voel me opgesloten telkens als jij verschijnt ik vind het leuk met je te praten leuk bij je te zijn kan het gevoel niet negeren dat ik steeds aan je denk ik heb het zo moeilijk met jou je bent…

Nee Ik zoek je toch niet op Hoezo dan zoek je mij op Ik drink geen koffie Dus die staat niet voor je klaar Nee Meestal wanneer ik op bezoek kom Breng ik een bosje bloemen Of kom ik met iets lekkers Maar jij geeft niet zo'n gebaar Nee Je komt Meestal onverwachts Je brengt al je zorgen en je ongeluk Blijft nooit al te lang…

In zuidelijk, gouden ochtendgloren werd onverwacht een draak geboren. Hij was heel klein, met grote oren en ogen vol verwondering. Hij was geslagen uit een ei, een ei, verborgen in een steen zo groot, zo oud, zo zwaar in mij, een draakje, fier en vrij. Ooit spuugde ik vuur, ik wilde vliegen, maar ik faalde keer op keer.…

er dwarrelt altijd een wolkje plezier door mijn hoofd dat ik graag met anderen zou willen delen vaak met geluid en veelkleurige vormen gedragen door warme zon of vlaagjes wind maar altijd pal voor ons uit wij haken daar op in met onze blij hormonen worden vrolijk en voelen ons opgeruimd met goede zin vooral als wij ze onverwachts…

Vaak in mijne mijmerij Waart gij onverwacht in mij, 'k Zong mijn lied naar uw geluid, Zó, een jongen op zijn fluit Blaast in vredige avondstonde Droom'rig wijsje zelf gevonden En van 't wonder in zijn lied Fluit hij, maar hij weet het niet.…

Begin van geur als iemand onverwacht voorbijkomt, een afdruk in het voorjaarsgras, vleugje tijd dat aan de aarde ontspringt. Totdat 's avonds alles achter een zwarte wolk verdwijnt, wegdommelt met de doden mee.…

Soms komt er een engel zomaar op mijn pad zo onverwachts maar alsof zij daar te wachten zat geeft zij mij informatie door stemmen uit haar mond die ik van God hoor.…

in houden van zit veel besloten het omvat vooral wisselende seizoenen cupido is er vaak op een onverwacht moment of je wordt door fonteinen vol gelukzaligheid verwend doch ook wat in liefde wordt gegoten blijkt vaak een droom of is onwerkelijk verwachten met lege woorden als versleten schoenen en stilte die…

Zij paste slecht in wat van mij was Gooide met mijn gedachtegoed, Scheurde de zinnen die ik schreef Verloor mijn patchwork regenjas Steeds meer wilde zij lenen, ik gaf alles Tot ik niets meer over had dan de verwachting Dat een onderpand alles goed zou maken Het gebeurde, zoals voorspelbaar Maar toch altijd onverwacht, waar ze Met het…

mijn bloemen bloeien reiken naar licht bieden geur aan ieder die voor nectar zwicht ik maak toekomst met mijn beelden houw uren van de dag totdat hun vormen mij vervelen en ik naar morgen mag ik droom scherven in mijn wereldje van glas ik breek het glazen heden de kou komt dan niet onverwacht je daagt me uit met jou de vleugels…

houdt het goede zich schuil hoog boven ons en stort het neder op een meest onverwacht moment, zo goed en kwaad het lukt of overwint langzamerhand doortrapt het kwaad. ©® Laurens Windig…

Als ik weer in de herinnering schiet en ik voel het opkomen, het verdriet dan ga ik op reis, terug in de tijd want die herinneringen, die ben ik niet kwijt Je was in ons gezin het "gekke kind" en bewoog door ons leven als een wervelwind je absurde humor, je hilarische verhalen, je totaal onverwachte uithalen...…

Onweersnacht flitsen donder rommelt rond niets wat ik heftig vond maar dan onverwacht die enorme klap ineens recht boven je hoofd ga je door de grond rechtop klaarwakker kijk je rond maar niets aan de hand het huis stond er nog, regen tikt tegen de ramen gewoon verder slapen.…

tijdje verwijlen het water stroomt al die tijd door de rivier, streelt de stenen en schampt de oever in de uiterwaarden van onze huid gaan we voor honderd procent of meer, door de grens van uitersten, douchegordijnen, liefde en snerpend verlangen, het rommelt in de nabije lucht en toch ook best ver weg, is het een vliegtuig of onverwacht…

De verwondering van de dag waarop iets van onverwacht geluk om de hoek kwam kijken. Waarop een verandering met nieuwe ogen zag; en die zich als een verrassing aan jou liet blijken. Onvergetelijk blijkt zo'n dag nimmer meer uit jouw geheugen verdwenen. Als een verwondering met gezag heeft die jouw leven met nieuw geluk beschenen.…

mijn bloemen bloeien reiken naar licht bieden geur aan ieder die voor nectar zwicht ik maak toekomst met mijn beelden bouw uren van de dag totdat hun vormen mij vervelen en ik naar morgen mag droom scherven in mijn wereldje van glas ik breek het glazen heden kou komt dan niet onverwacht je daagt me uit met jou de vleugels te gaan…

van een zomer vol met leven sterf drogend wat er is gegeven ik jaag met buien langs de kust de kou van het achterland troost zich met nachtvorst als men rust warmte in mijn ene hand klapt tegen winter aan de andere kant en geeft gedonder toch schraal ik langzaamaan de velden en verliest de zomer eindelijk zijn warme helden leg onverwacht…

in de schraalheid van de wind vond ik het kind met lentebloemen in haar handen ze was de winter net voorbij, bekomen van de kou en blij haar ogen stralend in de vroege voorjaarszon ik zag haar blikken en zij won, ik kon me schikken in haar lach die kwam zo onverwacht ik dacht te weten hoe ze was ze raakte aan het kind in mij…