Alle inzendingen over op te gaan in leven

als volwassen kind hectiek dwingt haar tot rust om later weer voluit te gaan want leven is en blijft de essentie van bestaan wil melker 05/02/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Het leven gaat zijn weg vaak erg moe en bijna altijd pijn niet meer jong, nog niet oud hoe zou het leven moeten zijn Er is geen antwoord op de vraag wat komt er nog vandaag eigenlijk weet ik het al het is in ieder geval een plaag Toch blijf ik hopen op beter tegen beter weten in nog altijd er voor willen gaan het leven ondanks alles,…

met leven…

Zomaar omdat het gewoon zomaar in me opkomt dan zomaar op papier komt te staan terwijl mijn vingers zomaar over het toetsenbord dansen er zomaar woorden dansen in mijn hoofd ik me voor de zoveelste keer afvraag, waarom ik zomaar die dansende vingers hun gang laat gaan… Het leven is te kort te fragiel om zomaar om welke…

Maar het geeft je zoveel kracht, om weer door te gaan met leven.…

met leven.…

Stop de bejaarden in bejaardenflats Laat de mongolen weer in bossen wonen Chinezen zich in Chinatown vertonen De Turken bij de Turken, ouderwets De overheid zegt: hé, dit gaat verkeerd Hoe kan dat nou toch, niemand integreert…

Niet dat ik dit jaar minder zal gaan snoepen. Ik ben alleen van plan om meer te poepen.…

de zon weer glanst in gouden regendruppels op het water deint een boot de golven spelen het spel van op en neer de wind rukt en trekt aan het roer de schippersdochter kapiteinse op eigen schip haar koers varend immer de horizon in zicht vol aan vooruit buldert de wind stevige handen aan het roer…

Nadien was hij al vooruit vertrokken hobbelde speurend het pad bewakend een toeziend oog dat zuchten slakend doch met genegen in zijn oude sokken ze hadden veel afgezien, misère gehad gans het leven alleen samen geweest dat ontdek je als je even dieper leest in de rimpels die hij zijn dien aanbad Nadien had hij niet meer veel te zeggen…

Hoe kun je je zo laten gaan, mijn leven kapot te maken. Ik zie alleen nog maar je ogen. Ruik je adem overal. Heb zelfs zelfmoord overwogen. Ga door een heel diep dal. Zelfs troostende armen voelen vies. Zelfs handen die willen strelen. Het is iets waar ik niet voor kies. Kan het gewoon niet velen. Ben tot op mijn botten bezeerd.…

zonder jou door het leven gaan met alleen de herinnering aan jouw liefde Kijkend naar de hemel Zoekend naar de plek waar je bent zo onbereikbaar zie ik de sterren in het uitspansel als een schijnsel uit lang vervlogen tijden. Zo ver weg.... Ze zeggen dat het went Dat ik door moet gaan met leven maar.. Hoe moet dat zonder jou?…

Ik heb de tijd beloofd te wachten om de zomerloomheid te gaan verwelkomen. Leven is ook knutselen, in kinderhanden gaan liggen op al het moois wachten wat ook zij wensen te derven van tijd tot tijd van wellicht domweg een bewaard eikeldopje.…

kan ik eindelijk leven vrij en blij...…

Voorzichtig verder gaan met leven, terwijl je weet dat het nooit meer wordt als toen... Elke dag als een geschenk zien, genieten van je gezin, je kleinkinderen, familie en vrienden. Geloof me ik had jullie méér gegund en dan vooral samen, maar ik ken jullie goed genoeg, om te weten dat alles eruit gehaald gaat worden.…

En ik mijzelf toch ook bekennen moet: “Het leven is wel goed!”…

Als je wordt geboren, dus begint te leven wordt er ergens jouw kaarsje aangestoken Jou wordt aldus een bepaalde tijd gegeven met je innerlijk wordt je tijd afgesproken Gans je leven schenkt jouw kaarsje licht edoch brandt toch verder en alsmaar door Je jeugd verstopt zich in het rimpelgezicht je weet je op weg naar jouw laatste spoor…

Stap voor stap Voelen mijn tenen Het koele Van de spiegel Waarover ik droom Terwijl ik mijn teen stoot Aan een druppel water Breekt de spiegel In ontelbare cirkels Omringt door het voelbare Vloeibare Laat ik me zakken in een kolk van Liefde Tot op de bodem…

Als ‘t leven is begonnen dan eist direct de tijd haar deel en brokkelt stuk na stuk van het totaal een beetje af Het lijkt niet veel Er is nog lang te gaan We leven door We blijven bij zo’n brokstukje niet even staan Soms gaat het mis en worden het plots brokken die langs ons komen en realiseert een mens zich pas dat hij voor elk stuk…

maar het wil er niet uit uitzieken maar je wilt eruit ouders die voorzichtig komen kijken zacht gefluister 'kan iemand mijn hoofdje eraf halen, want het doet zo zeer' machteloos toekijken naar een kind dat lijdt een leven lang lijdt want onderzoek wordt gedaan naar waar men dood aan zal gaan een leven…

het leven Je reisde naar eeuwige zonneschijn tot ik bij je ben duurt slechts even…

Dan zoek je weg, maar zónder mij, ik was heel graag gebleven, dit verdriet gaat ooit wel weer voorbij, en kan ik verder gaan met leven... Ik zal je missen...…

Een otter bijt of proeft een ander beestje als uitdaging of test - spelen of eten - waarna ze buitelend het hol in gaan. Hun leven is een altijd durend feestje. Hun kommer heet komkommer en ze weten: Depressies komen van de oceaan. --------------------------------- uit: 'Het dagjesdier', 1997.…

met leven Al is het even, voor het gegeven Of ben je liever een ronddraaiend wezen Zoek gericht aan het roer synoniem van het wiel Houd jij je zelf goed vast, bang om te vallen al is het dan voor de 31ste keer Het is misschien niet zo big deal Er komt altijd een 32ste ongrijpbare volgende keer…

De kleren van de keizer in het landje van Piggelmee worden schaamteloos gedragen en gaan een leven lang mee. De kleren van de keizer verhullen niet het menselijk verleden; beschermen niet tegen de zon en de regen en stemmen slechts de menselijke illusie te vrede.…

prachtig jouw kopje met je hemelse lach je opent een knopje verhoogt mijn hartslag mijn handen gaan trillen ik weet niet wat doen je zal wel iets willen en ik geef je een zoen niet haastig maar rustig wil ik je verkennen eerst praten we ernstig daarna komt verwennen!…

Hoor ik de "wind" als een lied dan op mijn cd een teken die dan over mijn gedachten gaan het leven een gevoel dat nu achter me ligt nam vele dingen zo toen met van me met zich mee voorzien van blijdschap, vreugde en een traan vaak ontstond over mijn gevoelens een gedicht.…

Ik ben gedoemd om gans mijn leven de schaduw te doorstaan en om te zien hoe men misschien steeds ongeacht voorbij zal gaan. Nu sprak de vlinder met luide stem de droeve roze aan, waarom dat treuren en dat zeuren doordat je hier alleen moet staan.…

Toch is het geheel niet helder, niet duidelijk genoeg, niet klaar voor totaal begrip, maar evengoed weet je dat het zo is, dat die duidelijkheid er altijd heeft gezeten, dat het niet meer is dan een overwinning op die zucht, een uiting, via je eigen lip, dat je "gewoon" je eigen weg mag gaan, je leven leiden, en jezelf mag weten.…

Waar komt die zorg vandaan de hang om te bestaan om door te gaan, te leven uit te rusten, stil te staan, ja zelfs in de dood?…