De volheid van leven in kinderhanden
Vandaag sta ik op als open boek, dorpeling,
nee wellicht domweg een bewaard eikeldopje
gewoon rustig liggend in het groenere gras.
Daar heb ik gewoontegetrouw de winter
overleefd, vlak bij een oudere tamme kastanje.
In en op deze plek vond ik mijn doop.
Ik heb de tijd beloofd te wachten om de
zomerloomheid te gaan verwelkomen.
Leven is ook knutselen, in kinderhanden
gaan liggen op al het moois wachten
wat ook zij wensen te derven van tijd tot tijd
van wellicht domweg een bewaard eikeldopje.
Ook natuurlijk leven is altijd tijdelijk, niet enkel
één richting van gaan, ook op vele andere bestaan
hen als opgroeiende kroost daarop durven wijzen.
Ook de natuur als Godsbewijs mag dienstbaar dienen.
Vanuit denken en die oneindige ruimte mee creëren
om als meer dan alleen compost te fungeren.
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 5 april 2019
Geplaatst in de categorie: filosofie