inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.232):

De volheid van leven in kinderhanden

Vandaag sta ik op als open boek, dorpeling,
nee wellicht domweg een bewaard eikeldopje
gewoon rustig liggend in het groenere gras.
Daar heb ik gewoontegetrouw de winter
overleefd, vlak bij een oudere tamme kastanje.
In en op deze plek vond ik mijn doop.

Ik heb de tijd beloofd te wachten om de
zomerloomheid te gaan verwelkomen.
Leven is ook knutselen, in kinderhanden
gaan liggen op al het moois wachten
wat ook zij wensen te derven van tijd tot tijd
van wellicht domweg een bewaard eikeldopje.

Ook natuurlijk leven is altijd tijdelijk, niet enkel
één richting van gaan, ook op vele andere bestaan
hen als opgroeiende kroost daarop durven wijzen.
Ook de natuur als Godsbewijs mag dienstbaar dienen.
Vanuit denken en die oneindige ruimte mee creëren
om als meer dan alleen compost te fungeren.


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 5 april 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 67

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Olean
Datum:
7 april 2019
dan hebben we veel gemeen!
Naam:
annemieke steenbergen
Datum:
7 april 2019
Olean, dank je voor het lezen, taal woont in het hart zielverbonden uit het wat bewogen heeft.
Naam:
Olean
Datum:
5 april 2019
Je 'Poëzie is een daad', Annemieke, net als die van Remco Campert

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)