Alle inzendingen over opgeven

Een miljoen zal me gestolen zijn vuilnis, tonnen gestort op een open wond vol venijn bijeengeraapt geïllustreerde verdoofde beren alleen het levensverhaal proberen te begrijpen het hoogste haalbare is iedereen respecteren cliché ratrace ratrace Kompas is mistig opgeven om opgegeven te verkomen en richting in listig land…

Wolken breken, de regen, moet het opgeven. Grijs wordt blauw, De gouden zon, wordt geboren, ik voel de stralen, op mijn gezicht en sluit mijn ogen. Direkt voel ik weer kou, het betrekt, de zon vervaagt. Ik voelde me, intens gelukkig, ...heel even...…

Hou me vast, ik zou het zo graag opgeven, blijf bij me, alleen dan kan ik leven...…

je breekt me steekt me met een mes een gebroken fles scherpe glasscherven die rondzwerven door mijn hart voor mijn ogen is het zwart ik voel geen liefde meer is dit de laatste keer dat je me pijn doet dat je mijn tijd verdoet ik wil niet opgeven maar ik kan zo niet leven je kan me niets meer geven het duurt nog maar even…

Vliegt alles aan je voorbij val je als voor eeuwig stil buiten je hoogst eigen wil laat die van god nog terzij Kijk op welke A je staat zeg midden op de Zeven men moet het wel opgeven wetend hoe het daar toegaat Wekt gebed hier nu respekt liefst dient uw hoe nog ontleed er heeft al iemand gerekt menend dat-ie auto reed…

Het wolkje gedraagt zich als een eigenwijze achterblijver die niet van opgeven weet. Het is een dissident, die hoog in de lucht protesteert tegen de gang van zaken: de kaalslag van de helderheid, de koude van de blauwe leegte, de hoge eenzaamheid van niets. Langzaam drijft het verder. Zo ver het oog reikt, is het te zien.…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons nog troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren…

Als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren.…

als hij als tiener het alfabet leert vindt hij de letters ongrijpbaar hij kijkt naar de bladzijden en opgejaagd duikt hij in de zinnen scherpe woorden zijn gestrikt ik laat hem gaan,maar hij wil niet meer lezen,opgeven dan? zal ik hem op de goede weg helpen?…

Het leven is een strijd Een strijd voor je leven Een strijd die je moet geven Een strijd die je moet beleven Een die je niet mag opgeven Het is een gevecht voor je leven Een gevecht dat je moet nemen Om elke dag met plezier te beleven Om elke dag echt te leven Dankbaar zijn dat je deze heb gekregen Probeer je dromen na te leven Dat is de…

Ik zou alles willen opgeven Alles wat belangrijk leek Me volledig willen overgeven Aan wat eens onmogelijk bleek Ik wil helemaal niets meer willen Niet meer moeten, alleen zijn En alleen nog verdwijnen In een stille witte schijn Ik wil alleen nog waarnemen Me verwonderen over wat is En me geen zorgen hoeven maken Over wat ik wel of niet…

een klein woordje, waarom zou het zo moeilijk zijn dat ene kleine woordje, zorgt het misschien voor pijn? een klein woordje, drie jaar vriendschap kwijt dat ene kleine woordje, wat heb ik een spijt,... Waarom is het zo gelopen waarom zijn wij geen vrienden meer dit is waar ik nooit op heb mogen hopen het doet me zoveel zeer een klein woordje…

Leven blijft de moeite waard te leven, ook al zijn de tegenslagen groot; Nooit, zal ik de moed opgeven, omdat het leven mooier is dan de dood...…

Landen is de luchten loslaten een deel van vrijheid opgeven de aarde raken vanwaar je ooit onhandig met misslagen opsteeg waar de warmte van de moederborst nog immer nagloeit door voorjaarsnachten kil en guur de vacht nog dof en donzig daar terugkeren, glorieus en machtig als een geslepen edelsteen in de kroon van de schepping is het…

Heel het geheime en verdrongen verlangen, al de zorgen, het zoeken, de hoop of wanhoop, de duisternis en het licht, ze blijven een raadsel, een labyrint dat we telkens weer doorlopen maar de uitweg blijft verborgen tot we het opgeven te zoeken naar de diepe zin. Die ademt zichzelf uit en in. Die overvalt ons, soms even.…

En nu zit ik hier te schrijven over al mijn verdriet, het gebroken hart zal blijven, maar opgeven doe ik niet! Ik zal blijven vechten voor liefde en geluk, proberen m'n wonden te hechten tot ik op een dag jouw hartje pluk...…

Toch wil je dapper zijn, de moed niet opgeven, de kleine dingen blijven doen, al lijkt het allemaal maar niets, maar toch is er het leven, het grote kleine leven. En morgen al misschien zie je weer mogelijkheid om verder te kijken, helemaal opnieuw te beginnen met inzet en met antwoord, met warmte ondanks de vele regen.…

Een schat, waarvoor ik alles wat ik heb zou opgeven. Toch blijft hij zo bescheiden, zo beleefd, alsof hij zich niet bewust is van de schatten die hij heeft.…

kijken we ontroerd naar de dans van de spreeuwen in de schemering opgetild uit onaanzienlijkheid waaiert de zwerm uiteen verdicht om dan weer open te vouwen bestaan in geleende tijd vanwege elkaar in de stilte schuilen we boten varen aan ons voorbij wie zal ons in verlatenheid kennen onze handen zoeken elkaar de winter weet niet van opgeven…

ik weet... dat ik niet leef wel adem maar niets voel dat ik nergens nog om geef geen gedachten of een doel ik zoek... maar vind geen reden mijn hart voelt koud en fris ik kijk omhoog en naar beneden een teken dat ik je zo… mis het is nu al zo lang dat alleen zijn in het leven maar iets is wel van groot belang en dat is hopen en nooit opgeven…

Weet echt niet wat te doen met dit gevoel Is dan alles opgeven nu je doel? Toch hoop ik dat mijn gsm overgaat En ik weer verschijn in je gedachten Zodat we samen heftig kunnen lachen. Dat dit schrijven berustte op misverstanden.…

mij nooit weer verslaan ik had het mezelf nog zo beloofd Ze drukken me naar beneden met al hun kracht terwijl ik naar boven wil en iedere dag moet vechten met man en macht Ik haat ze zo door en door ik voel ze marcheren en ik, ik kan niet anders dan ze proberen af te weren Maar zo af en toe gaat het gewoon niet meer dan wil ik opgeven…

Ivana Trump heeft ons iets te vertellen Na al die jaren moest ze het toch kwijt Zij openbaart een wereldschokkend feit Door haar ben ik mijn mening bij gaan stellen Een scoop voor de Amerikaanse kiezer “Mijn ex-man is een zeer slechte verliezer”…

gevoeld veel vaker nog te weinig breekbare woorden zwerven door mijn hoofd maar er zitten gaten in mijn denken nieuwe ideeën vallen daar vaak door voorgoed verloren als waren ze niet geboren maar toch kan ik niet anders dan erkennen dat jij het was die mij er toe bracht het leven opnieuw te verkennen ik probeer nu vol te houden opgeven…

ik heb de lijnen van je leven gebeeldhouwd door transparant licht te kleuren met emoties uit jouw gezicht een heerlijk genenpaar als basis in de warme bescherming van gezin en kinderen onbezorgd opgegroeid en tot bloei gekomen toch schaduwden al snel stukjes vrijheid die jij moest opgeven om met eigen kinderen in harmonie te leven…

Een bank onder een appelboom, hoogzomer nu, we drinken wijn en stromen langzaam leeg, in de schemering zingt een late merel van opgeven.…

bok laat me draaien als een tol totdat ik wankel links of rechts om mij te ketenen gedwee en volgzaam op mijn grond in mijn licht uitstralende bloementuin waar je de lelies vermorzelde en de doornen plantte niet wetende dat de wortels met elkaar verbonden blijven in vruchtbare aarde niet wetende dat ik nooit zal opgeven…

ik wil nu eindelijk eens gelukkig gaan leven maar misschien moet ik het ook maar opgeven. jij ben voor mij toch onbereikbaar want je woont helemaal daar. maar je in één keer vergeten lukt me denk ik niet dus dat wordt weer een poosje..leven met verdriet…

Soms voel ik me zo leeg zo eenzaam en alleen M'n hoofd zit vol gedachten aan 'n toekomst waar ik niet langer meer op wil wachten Soms voel ik me sterk een kracht die me voortstuwt En toch ben ik bang over wat er met me is gebeurd en duurt het me te lang Soms wil ik niet meer verder wil ik opgeven en kan ik niet meer Toch zal ik voor…