Netgedichten

netgedicht (nr. 62.275):

Kopland ( of het cadavre exquis )

Als Kopland zingt van het trage land
en lieflijk dicht van bomen en dieren,
dan voel ik me vaak met hem verwant
wanneer ik slenter langs droeve rivieren.

Of neem dan verlaten huizen,
een oog dat valt op behangpapier,
gekruld door tijd en tochtige kieren
een muur die fluistert van kindervertier.

Een bank onder een appelboom,
hoogzomer nu, we drinken wijn en stromen
langzaam leeg, in de schemering
zingt een late merel van opgeven.

... een soort van eerbetoon aan een groot man en dichter ...

Schrijver: koen Goovaerts, 10 maart 2017