Alle inzendingen over opnieuw

Telkens weer opnieuw beginnen op zoek naar zekerheid. Rechtlijnig en creatief denken op zoek naar mijn doel. Het omzeilen van mijn emoties. Vertrouwen op mijn buikgevoel.…

Ineens besefte hij het het was dat afscheid nemen telkens weer opnieuw begroeten met iedere handdruk tot ziens welkom je gaat toch niet weg maar hij kan niet blijven en hij was gegaan iedere weg had asfalt en bracht hem weer geluk bracht jou de wijsheid op het ergste en het beste voorbereid.…

Dit opnieuw te spellen uit te spreken, dit uit krampachtigheid vandaan naar vingers grijpen, taal- springen, klankstoten, letterlallen, dit likkende liplezende, hortende dit allereerste onverstaanbaar hulpeloze, dit stameldichtende dat opgekropt stampt in het gedicht: een hunkering naar de zeggingskracht van goesting in gezoogde taal…

hoe doelloos mijn reiken was zag ik niet als kind er waren dagen dat ik had kunnen beseffen misschien was ik blind of dom waarom dan al die jaren nog proberen ik had toch moeten leren van vruchteloze momenten de pijn van het niet krijgen de kilte van het zwijgen maar nee ik waagde iedere dag opnieuw en de teleurstelling…

het centrum van ons leven pompt bloed door ons lijf rond en rond door aderen van topje tot aan teen elke dag opnieuw werkt alles naar wens totdat het stopt met kloppen dan is ons hart gestopt dag noch uur kennen wij van onze laatste hartslag…

ik wil helemaal opnieuw beginnen een eigen wereld van de grond af opbouwen mijn krachten vrijmaken mijn zicht veranderen de ruimte anders ervaren weerstand ontmoeten ik ben Sisyphus de man die een steen tegen de heuvel op blijft duwen ik ben een werkwoord alles wat ik doe is absurd maar ik vind er geluk in…

Ik luister opnieuw met dove oren, naar geluiden die verstommen. Wat is gebleven is geschiedenis. Ik kijk weer met open ogen, naar een wereld die ontstaat. Ik luister met gespitste oren, naar muziek die blijft. Getuigen van eeuwigheid zijn wij.…

En werden ze door een ander opnieuw gezegd, met meer succes.…

zal de stilte dalen nu je vaders verpletterende hand hebt vastgelegd je de genadeloze vonkenregen opnieuw weerstond inbond tot een boek je de gekartelde snapshots van toen ondertitelde met onverbloemde taal de stilte daalt neer als de gekwetste jongen zijn kinderen ziet en voelt hoe zuiver liefde is…

Witte vegen tegen een strakblauwe lucht God schildert op deze zondagmiddag een van zijn oude ontwerpen steeds weer opnieuw Een afgeleefde wuivende populier danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog Jonge eksters krassen van vreugde Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…

Laat opnieuw aangestoken licht, in blindgeworden ogen zien.…

op 15 maart gaan alle bussen open en iedereen mag kosteloos naar binnen de spanning stijgt: wie gaat er nu weer winnen of is de race in feite al gelopen de lachende partij opnieuw van Rutte? zal hij weer zoveel jaar gaan lopen trutten?…

Je zit een week met regen in een tent Waardoor niks droogs of schoons nog in je tas zit En ‘s avonds kook je op je ene gaspit Iets waar je ‘s ochtends nog beroerd van bent Het is het grote voordeel van kamperen: Je gaat je eigen huis opnieuw waarderen…

Er zat eens op een wolkje een kindje zo lief en klein geheel geduldig en ontspannen met een hartje zo heel rein Het was zijn ouders eens verloren en kwam daar op die wolk aan en nu zat hij kalm te wachten tot de tijd dat hij weer terug mocht gaan na maanden was het dan zo ver opnieuw werd hij verwacht en nu woont hij weer in zijn mama…

in tijden van verdriet elk jaar opnieuw komen herinneringen aan de gestreden strijd voor vrijheid in vrede die het verlies bracht dat wij vandaag eren waarom dan toch nog is er altijd weer oorlog om macht en bezit om geloof of afkomst over soort van liefde tussen ons mensen in het klein en groot waarom lijden wij leven dat wij…

Ik pluk opnieuw de dag van winterbomen.…

Tranen lopen over haar wangen, ze heeft al zo vaak opgegeven, en opnieuw vertel ik haar dat ze moet vechten om te leven. In haar grote bange ogen zie ik de angst en pijn, weerspiegeld uit míjn leven, weerspiegeld uit míjn zijn...…

het jongetje loopt stil weg de geluiden rond hem vervagen en alleen het beeld van zijn betraande moeder blijft hem bij het jongetje loopt stil weg een schriftje onder de arm geklemd want hij moet leven van poëzie het jongetje droomde dat hij wegliep telkens opnieuw tot de dag dat ook poëzie verboden werd…

Ooit kruisen onze wegen kom ik jou weer tegen buigen we samen voor onbestemd verlangen dat wat ons bindt en steeds opnieuw begint de schelpen voor later of terug aan het zeewater ooit op een dag misschien… want weet je lief leven is kiezen en leren te verliezen…

Proces van genezing, is Een studie van tijd Middenin de duur Progressie die verblijdt Periode optimaal Scheren en wachten Daarna, ongekend Pijnvolle nachten Kracht van de ether Heeft goed gewerkt Met behulp van vriendin Opnieuw aangesterkt Kon ik weer op eigen benen; Van een last bevrijd.…

de deur was even dichtgevallen rust in de tent geen liefde geen geween nog voor de lente keek ik naar buiten zag jou, mijn zwarte vogel meteen vloog je binnen nu zet ik alles op alles om niet opnieuw de deur dicht met jou binnen of jou buiten sneeuw waait naar binnen en smelt…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

Taïda door Verdonk zeer onderkoeld opnieuw verdreven Was uit Kosovo wederom gearriveerd Leergierig en zeer sterk gemotiveerd Zocht zij slechts vol vernuft en inventief een beter leven Was iedereen als Taida zo creatief slim en bewogen Dan zouden er wat ons betreft veel meer het land in mogen…

het bestaat niet dat hij weer terug zou gaan opnieuw dat grijze water in hier vaste grond en nieuw begin want hij heeft nu de kant bereikt een mantel wordt hem aangereikt.…

Wat brengt de lente anders dan opnieuw een groot verlangen, mijn ziel die ik in beelden wil vangen maar die ontglipt aan taal en teken. Alle stromen spreken van kalmte en van zaligheid, alleen mijn ziel heeft nog steeds niet haar vleugels uitgespreid.…

Eén voor één valt een rozenblaadje als gescheurd oneffen getal begiftigd met "ik haat je" in tweeën gedeeld huilt het ik heb je wél lief de volgende verbloeming plukt lovertjes uit de nacht holistisch ontworteld maar opnieuw geënt herbloeit de verarmde tak die gouden regen herkent .....…

Opnieuw is er een mens omgekomen. De dáder, niemand weet wie het deed; eenieder vertelt een ander verhaal. Maar één ding is zeker, ’t slachtoffer, een váder gaat naar het kerkhof en niet de dáder! ( Bron metro 22-8)…

opnieuw onder zand bedolven het hoofd vrij, een mens moet lucht, horen en zien de oudste maant de jongste tot voorzichtigheid als hij zichzelf onderschept vader troost en zegt dat hijzelf ook onhandig is en aan de welwillendheid der goden is toevertrouwd waarop de oudste lacht de vader hulpeloos achterlaat…

Grondig relativeren en steeds opnieuw weer leren tot je de les verstaat en weer wat dwaasheid laat...…

..alles verlaten iedereen achterlaten alles waar je van houdt begin je dan opnieuw met de cirkel? waar je zo moeilijk mee begon leef je dan morgen en vergeet je nu en toen ben je dan weg weg van hier tot morgen ik zal je dan wel zien…