Alle inzendingen over ornaat

Natuur in vol ornaat De wereld van het kattenkwaad Tussen bloemen en bijen Waar vlinders vrijen Je vind er harmonie Een zoetgevooisde melodie Waar vogels musiceren En je samen van de natuur mag leren Warmte golven stromen Liefde die tot stand zal komen Het hart amoureus gedijt En een adderpaartje vrijt Natuur is de klankschaal van…

ornamenten van een verdwijnend jaar, een vluchtig contrast tussen schaduw en licht, wat zich op de kortste dag weer heeft opgericht, Ik zag je roerige wijzerplaat op je slapen, een kloppend bewijs van een gevoelsstroom in ontembaar bloed, ondeelbaar in een oceaan van overvloed, waar de bloem der tijden van dromen, in een nieuw ornaat…

Heerlijkheid en luister van de natuur in vol ornaat. 's mensen hart dat een ander ritme slaat. 's morgens en 's avonds laat een concerto van helder vogelgezang. Een bloempje her en der dat opengaat in fluwelen kleuren. Desideratum van een leven lang een feestelijk gebeuren.…

waar de waarheid met een schep zout genomen op de vlucht slaat voor de hoge bomen die veel vuile wind van de toren blazen en graag tamboeren voor het eigen korps dat de trom roert de trawanten in aaneengesloten rijen de keizer in hun midden wetende in ganzepas met de vaandeldragers in vol ornaat vanaf hun gouden bergen…

Waar de waarheid met een schep zout genomen op de vlucht slaat voor de hoge bomen Die veel vuile wind van de toren blazen en graag tamboeren voor het eigen korps dat de trom roert De trawanten in aangesloten rijen de keizer in hun midden wetende in ganzepas met de vaandeldragers In vol ornaat vanaf gouden bergen gunsten strooiend…

Maar een mens zit raar in elkaar zeker een wantrouwende vrouw want toen hij ontwaakte uit zijn dutje stond daar de furie in ornaat: Woest was ze, voelde zich vuil en gebruikt brulde hem toe: je flikkert er NU uit Zo vertrok hij, staart tussen z'n benen Na de kwaadheid, begon ze te wenen Nooit kan ik meer een man vertrouwen zo sprak ze voor…

Nu voor mijn venster, de blauwe regen zich tooit, in vol ornaat van blauw en groen. Rijker en mooier dan ooit. Er is weer plaats voor hem. Sinister en zwart tekent hij zich af, tegen het oranjerood van de ondergaande zon. Schaterend tussen het weelderig groen. Of hij al een vrouwtje voor zich won?…

Alleen ging hij op pad, floot zich door het duister, omdat iets in hem ontstoken was, nog lichter dan het uitgedoofde avondlicht, langs wanen, als snoevers in stijf ornaat, in rusteloos beraad, op een straatlengte van elkaar.…

Alleen ging ik op pad, floot me door het duister, omdat iets in mij ontstoken was, nog lichter dan het uitgedoofde avondlicht, zocht langs wanen, de snoevers in hun stijf ornaat, in rusteloos beraad, op armlengte van elkaar, versloeg gestaag de lust te luisteren naar mijn geestesoog, doorgeschoten, zweeg het in alle talen, alleen te…

Hij beklom de steile trap naar boven om in zichzelf te geloven en bezag de wereld in vol ornaat, de goedheid maar ook de kattenkwaad, hij zag een vrouw in het glanzende brokaat, verlicht boegbeeld op de hoek van de straat hij glom van kop tot staart en besloot dat hij daarmee z’n leven delen zou en noemde zichzelf een glimworm, het…

van de vrouwen een soortgelijke ervaring heeft en dus weet dat de directeur van Ajax die zijn broekje te buiten is gegaan nog maar het topje van de ijsberg is....kortom: Een potloodventer is een schrikmoment Onder zijn pak een adamskostuum aan Als jij hem plots in vol ornaat ziet staan Intimiderend als je solo bent...…

“, schreeuwt hij naar de rillende nachtegaal die gekleed gaat in onmacht nu zijn geest donkert en troost jankend toekijkt waarbij het laatste uur zijn ogen sluit Intussen smeult de nacht voort als de koorts zich een keerpunt droomt en zij drie maal om de hete brei danst, huilend terwijl buiten de kerkklokken beieren in vol ornaat…

De ronde steven op de gracht gericht waaraan haar dromen kleven, ver uit zicht, geniet ze door lange wimpers heen, benen rank getooid in geregen goudbrokaat,warme handen uitnodigend,lippen aangezet vingers lonkend, koket in vol ornaat, verdoofde blikken,in verlegen moraal weg doen slikken, voelbaar in dezelfde taal,waarin menigeen het zeil…

paarschip van de korduwener Een pizzicato schmiert de stromboli Het kwinkeleert en stooft bij de rivier De vlerken van de vampier gloeien schener Geschokt ramt stradivarius de kas Het schip paart ingetogen dubbelgangers Aan gecastreerde krolse Franse zangers En zuigt z'n boest na stopsporing vol gas Een sotsji knalt in glorievol ornaat…

zonder geloofsbrieven trekt de mens aan het kortste end De heilige uit brits Northumbrien priester gewijd in Iers Rathmelsigi haalde voor zijn protectie hier door Pepijn van Herstal tegen de heidense friezen in Rome zijn geloofsbrieven Om de religieuze heiligdommen van die arme friese naïeven voor bekering compleet te ruïneren in vol ornaat…

Sinterklaas in vol ornaat? Bij ons aan huis, in deze straat? Dat mij dat nu kon overkomen. Nog nooit was in mijn stoutste dromen deze Heiligman verschenen.…

Ik ben een EHBP’er, in vol ornaat voor je denkt wat bedoel je nou zeg ik eventjes waar het op slaat het gaat om haar en hem, misschien wel jou? Een EHBO’er ; doet het bij ongevallen nare bloederige zaken en wat dies meer zij ik ben het bij de andere dingen dus bloed komt er bij mij niet bij!…

Puur in een ornaat omgeven door sterrenlicht verbonden met jou.…

Spiegelbeeld beheert de bar plek van Ochtendgloren leeg nog Meermin verzorgt Zonsondergang die uitgeteld ligt over de volle breedte van de eetcounter Tegenlicht en Glans dansen de sirtaki op muziek van de Sunshine Band uit Tricht Licht draait om Schemering en Duisternis zet even de aanwezigen in schijnwerpers verdwijnt dan traag gaat uit in vol ornaat…

klinkerde tot waar hij de bermweg bereikt die de weg naar schollevaar kruist stond op de werf van hoogerwaard op de driesprong van deze wegen meer dan vijftig jaar het houvast van de majestueus zwaaiende eik die van wie hem passeren mocht steeds het volle hart te stelen wist de altijd stoïcijns geduldige wachter was in het najaar nog in vol ornaat…

bijna nooit bij mij De trilling van je mond Verraadde vagelijks iets bangs En ik dacht: O, mijn god, het is voorbij En toen ik je zag zitten Met je handen op je knieen Vermoeid van het bestralen en het scannen Toen wist ik hoe het voelen moest Wanneer de mensen die je Achterlaat Je niet kennen Je ligt er prima bij vandaag Zo kalm, in vol ornaat…