Alle inzendingen over oud zeer

Hoofd gevangen genomen Door het verleden, Lange haren verstrikt In de scherpe takken van De boom die buitenproportioneel Gegroeid is, bemest met pijn van De tijd die achter mij ligt; Zit met mijn hoofd alleen Nog in mijn verleden, mijn dagen Gevuld met gedachten aan Oud zeer dat mij is aangedaan - Leer er nu uit te ontsnappen,…

over tien jaar weten wij niet hoe het was hoe het werkelijk was toen we niet wisten nog niet wisten, nog niet konden weten, dat we wel of niet trouwden met elkaar of met met een ander wel of niet elkaar konden vergeten wel of niet nadachten over het oude zeer of helemaal niets meer voelden bij de naam bij de geur bij de herinnering (of…

In deze tandenloze tijd verbijten wij het oude zeer tot diepe afgronden bereid zoekend naar sterke ommekeer wij staan op de kleinste markten met ons geestelijk eigendom perkjes die we samen harkten bruut uitgevlakt door reuzengom zo verteerd tot blanco vellen ooit vol integer ingevuld zullen wij elkaar bestellen in hopen, liefde en geduld…

Steevast sta ik seconden te tellen als taal struikelt over z'n zin bungelt huichelt verder knikt Telkens vallen falende stralen middels spraak als hinderlijke steken in de stilte; de ketsende klanken kloppen steeds weer aan het oude zeer van zwak glas en jonge ogen Maar het ligt ook aan mij, leg de dolk naast me neer, ik kijk…

vol vertrouwen nam ik in mij op de lessen van geschiedenis studeerde heel naïef op fouten waarvan de wereld leren zou maar ik miste de herhaling die keer op keer op keer en heilig hout vertoont het lijden met nadruk op het oude zeer dan kan de mens weer verder dromen van verbetering want de zatte adviseur in zijn luie rotanstoel…

ze werden geblust met begrafenis van oud zeer. Ik leerde ze veel meer. Maar het grote vuur der liefde deed hartstocht verlangen van geliefde tot gedicht. Een lichtend vuur, zou ik mezelf dan wel kunnen, mogen toedichten.…

zeer…

De ondraaglijke pijn het intense verdriet is zo reëel wordt soms teveel het voelt niet goed roept om warme gloed Dan komt de ommekeer verdwenen is het oude zeer je ziet weer een horizon wist niet dat het nog kon er zal altijd weer licht gaan gloren als een nieuwe dag wordt geboren en de zon je weer verwarmt die je wezen omarmt dan…

Koud vuur in dit getij, oud zeer druipt van alle omgekomen bomen, zwarte sneeuw bedekt de borst van de doden die van verre zijn gekomen, streelt de winter,oud en wijs gedeeld in ijs, vindt de weg terug van een reis in afgedankte sterren, tussen afgevallen bladeren ontbonden smarten onder gladde stenen, dan zijn ze thuis, tijd ontbindt…

Gekke is,het lucht me op en als ik na het legen stop is mijn rugzak weer te dragen, oud zeer kon ik verjagen Vrij kijk ik de wereld in met mijn lichte last Krijg er weer zin in met die rugzak die nu beter past…

Op de rand van een middag lag nog een restant vlekkend verlangen dat samen met een bundeltje oud zeer - in een hoekje van de kamer gevonden - met het vuil is meegegaan. Nu de ruiten weer doorzien ogen zoals ze horen mag de week weer beginnen. Mijn schoenen zijn gepoetst, de sperwer heeft zijn nest gevonden.…

Door trouw getooid, was het beter het mij gewaande, getoetst aan het niet bestaande, de veren af te leggen door oud zeer en krijgt leed z'n eigen pracht, in gestalte van een gekooide zwaan, tevreden van wat de tijd hem bracht.…

ik wist tijdslagen te maken emoties te raken die zweefden in vergeten tijd waarvan het kruit niet verschoten was de damp nog hing in het gevang bloed geen dna kende en een dader die niemand ooit zou herkennen in een maatschappij die wist hoe dader met tegenstander quitte speelde er was geen oud zeer en agressie meer…

zeer en zorgen verdwenen zijn de nieuwe knoppen al verschenen…

Oud zeer, nieuw zeer, moet ik graven naar meer, in vroeger of het heden? Diep van binnen weet ik het wel, maar er voor uit komen...kop in het zand dus! Ben beter in denken dan doen in sommige gevallen. Maar het beheerst m'n leven, al zolang ik me heugen kan...…

Geen betere plek om het getier van een oproerig geheugen te smoren dan de keuken waar het licht neutraal naar binnen valt en ieder ding zich door een jarenlange dagelijkse sleur hanteren laat zonder oud zeer te wekken zolang ik me maar niet herinner hoe jij hier na die eerste nacht gestaan hebt als een tussen potten en pannen verdwaalde boom…

krijgt samenhang ten langen leste in het zicht de overhand als goudgerande cumuli waar het late licht op brandt wordt het oude zeer vergeten van opgekropte vrijheidsdrift waaruit bitse schichten schoten toorn gericht gehoor bestookte geselend met woedevlagen plots gebraakte donderslagen klarend is de wolkenlucht vergeven van doorbroken…

bergen van oud zeer een dal vol met tranen herinnering aan weleer toen wij nog samen waren ooit was jij degene voor wie ik alles deed we deelden nota bene jaren lief en leed vandaag is alles stil zelfs de klok aan de muur doet niet meer wat ik wil en slaat geen enkel uur hoe kon liefde zo verkoelen dat jij niet langer bleef kon jij…

Mijn hart verraadt het oude zeer. Jij bent er niet meer. Maar ik moet verder, denk positief. Hoe lang zal dit duren? Ik weet het niet. Al denk ik vaak: ik zou… het is mijn leven, maar zonder jou.…

zeer schrijvend zal ik nu heel mijn leven zeggen waar ik over zweeg maar weet dat ik nooit terug kan geven wat ik tot nu toe van jou kreeg…

Als een kunst verheven Een aquarel van tranen Glinsterend en zo zuiver Prachtig gevormde banen In emoties gevangen beelden Geven ware gevoelens weer Een tentoonstelling in het heden Gevoed door druppels oud zeer Een galerie vol trieste kunst Trekt bezoekers bij de vleet Mensen als een levende aquarel Tonen openheid van diep leed…

In beweging gezet Energie losgebroken De beer die is nu los Het vuur is ontstoken Het gevecht aangaan Je doelen hervinden Boven jezelf uitstijgen Hart en ziel verbinden Juiste keuzes maken Obstakels uit de weg Geluk wenkt naar jou Verpletter nu de pech Je bodem versterken Grond onder je voeten Kijk nu recht vooruit Niet in oud zeer…

de jaren tussen beide in konden de pret niet drukken met gelijke hum en nukken kenden zij elkander vanaf de eerste blik die herkenningsklik bracht telkens rust en vreugde waarop beiden zich verheugden het kind nam aan wat opa gaf en ook omgekeerd was de oude zeer vereerd met wat de kleine bood gezeten op zijn stramme schoot het knuistje…

Violen strijken melodramatisch een kakofonie van verwarrende klanken die de Tijdgeest kenmerken De klok wijst ons om schepen te verbranden oud zeer te verlaten op onbekend terrein We zullen onlosmakelijk onze geheimen herbergen op kernachtige wijze De droom waakt in ons bewustzijn, onophoudelijk...…

'n begrafenis is 'n optelsom van hoe je het gedaan hebt tijdens je leven hoe geliefd je was je werd gewaardeerd als buur, collega, vriendin, want er is geen tijd voor onmin oud zeer is voorgoed onder 't tafelkleed geveegd en je weet 't niets dan goeds over de doden tranen worden geplengd anekdotes worden opgehaald want je was zus…

Stormachtig gaat er een olifant op en neer door de porseleinkast van het oud zeer. Storm breekt de korte termijn van het ongemak van een leven lang ongelukkig zijn. Stormachtige gevoelens als schokbrengers in een routineuze levensdag.De dagelijkse schijn schittering zonder die gelukkige levenslach.…

Ik heb je lief met passie voor het helen van oud zeer, en mijn geloof als kind. Ik heb je lief met wat ik niet kon geven aan mijn verloren heiligen, Ik bemin je Met elke traan en lach, en na het leven, zo God het wil, bemin ik je nog meer.…

Vriendschap in haar vertrouwde ogen Een oase gevonden in blauwe lucht De laatste herfst nog niet vervlogen Passie in haar zilte zucht Haar zinnen, de eeuwige jeugd Op de tast, hand in hand Aan de sterrenbeelden voorbij Schelpjes zoeken op het strand Spiegelbeeld, het oude zeer Een vreemde vriend in mij Maar ook zakenman, en kleine jan…

zeer is ‘t met dat schone stil gedaan…

rooddoorlopen dikke tranen tekenen van oud zeer hart gebroken doodse stilte herinnering aan weleer de klok die tikt de koffie loopt jouw foto aan de muur een gouden ring een ochtendzoen mijn hart nog vol met vuur moderne kunst en appeltaart we hadden veel gemeen Barcelona Rome, Praag toch liet jij mij alleen opnieuw begonnen…