Alle inzendingen over oude

Is het nu weifelen, Of is het toch twijfelen. Voor mij, Zit het verschil in de ei/ij, Ongetwijfeld. Maar samen in een twijfelaar, Dan heb je het echt voor elkaar.…

Soms lees ik weleens filosofie, Ik krijg het al een beetje onder de knie. Het gaat over het wezen van de dingen Dat zich zo moeilijk laat bedwingen, eigenlijk een utopie. Maar pas op, geloof, Van zijn leven nooit een filosoof.…

Dit vers gaat enkel en alleen, Over alle ruimte om ons heen. Die ruimte berust op het feit Van beschikbare uitgestrektheid De ruimte is van iedereen. Je kunt zelf pas voluit leven, Als je de andere ook de ruimte wilt geven.…

Sta je wel eens stil bij het feit, Van eigen bekrompenheid. Het is de balk in het oog, Die je al zo vaak bedroog Bij het zoeken naar openheid. Het wordt nog een hele strijd, Schiet op, je hebt niet meer alle tijd.…

Volgens de wetten van Mendel Is overerving echt geen zwendel. Want erfelijke familie genen, Zijn niet zomaar verdwenen, Zitten niet achter slot en grendel. Het zijn de genen van degenen, Die hun erfelijk materiaal uitlenen.…

ADSL Je kent die afkorting wel. De hogesnelheidslijn Als je op internet moet zijn Snel as hel. Met de snelheid van het licht, Stuur ik dagelijks mijn gedicht.…

Onder zilvergrijze abelen, Toen ik langs de stichting reed, Zaten arme, kranke zielen In hun stijf, éénvormig kleed; Wezenloos, een rij van beelden, Staarden zij het leven aan, 't Leven dat hen eens bezielde, Thans niet meer door hen verstaan. Uit hun midden rees een jonkman, Fors van bouw, gespierd en kloek. Om zijn slapen wond de waanzin…

Gij zijt me als 't zonnetje in de mei, Zo lieflijk, rein en goed, Dat bloemen strooit in bos en wei, En vogels zingen doet; Toch schildren zon en lentedag U trouwe liefde niet, Mijn engel met uw zoeten lach, Mijn leven en mijn lied! Vaak is een Meidag koud en grijs: Zoo dikwerf schuilt de zon, En geeft de tere bloempjes prijs, Die ze…

't Werd laat eer de vrijer de molen verliet; De vlonder was wit van de rijp - Hoe 't geschiedd'? - Of 't licht in de molen? - Men gist en men raadt - Hij zonk in de diepte van 't zwarte verlaat. En 's molenaars dochter zat stil en alleen, Al zuchtend en klagend, in rouw en geween; Drie jaar lang rouwde ze en wenste zich dood, Totdat het…

De liefde die in mij blijft, ze gaat niet weg en groeit alleen sterker naar haar doel zo goed als ik me bij jou voel.…

Mijn voorgevoel zei me: ga door je " oude" straat, en zo toog ik richting mijn geboorteplaats. Moest even zoeken, er stonden flats, het parkje van voorheen was weg. De kerk in het midden houdend met mijn rug er naar toe, dacht ik nu moet ik vooruit, maar weet niet hoe?…

Blijf moedig ouwe dichter schrijf je pen niet stuk, anders blijven boeken zonder lezers, verlaten onder stof, vergaan tot kruimels van gedachten, die je opveegde voor je ziellepartners weer herhaald op een andere morgen, wachtende op de teksten die je brak in het samenkomen tot een gilde, waarin het nog ongeboren kind van taal…

Ik kijk even naar mijn handen En ik schrik Wat zijn ze oud Craquelé gebroken marmer Met vijf smalle staafjes hout Het verval is reeds begonnen In de herfst De winter wacht Als ik die ooit mag bereiken ’t Is een koude lange nacht Maar dan denk ik aan mijn moeder Die ’s de winter bijna door Nog zo stralend levenslustig Nou…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

Je kunt ze nog niet verstaan als ze één jaar oud zijn, ze brabbelen wat af. Begrijpen ja, dat doen alleen hun moeders, die snappen wat hun kroost bedoelt. Als ze bepaalde kreten slaken, hebben ze honger, pret of willen gewoon aandacht. Tot ze met hun snoet 't asfalt raken, dan hoef je geen moeder meer te zijn.…

Bladerend door een vergeelde krant Strelen mijn vingers de vloeken Nee, met geen lijk voel ik me verwant Koppen die van ramp en nood kermen Altijd trager, vager dringt het door Hoe wij ons gelaten afschermen ‘Na mij de zondvloed’ ‘Het zal mijn tijd wel duren’ Als een makke zucht in koor Het tandwiel draait verder De planeet heeft zo haar…

De oude zij, Ze wil niet meer.…

Ik hang mijn was over de leuning van een oude brug, het water zwijgt in al haar vormen. Straks kom ik thuis dan zwem ik weer mijn rondjes als vanouds.…

Hij heeft veel haat de wereld in getwitterd, hij is polariserend en verbitterd, demoniseert nog als de oude Wilders. Veranderde er al die tijd dan niks? Dat wel natuurlijk: Twitter heet nu ‘X’.…

Zwijg en ga heen en loop alleen zoals een oude wolf en lik de laatste druppels uit de droge plassen. Proef goed, het is uw heil en de grimassen die gij moet trekken zijn vol herinnering aan vroeger lachen.…

om maar vooral niet oud te lijken maar juist om oud te worden ben ik -oude man- vaak aan het sporten ik ben nu fit en zelden nog verkouden ik voel me niet meer oud ik ben juist weer de oude…

Nee zuster, echt niet! De naam van mijn vrouw? Wel veel van de jongens en meisjes uit mijn klas!…

Het leven van eerste schreeuw tot laatste snik met al zijn fasen door de tijd gedragen mijlpalen markeren school en studie loopbaanjaren liefhebben en kinderen baren ouders ten grave dragen onder de grijze en kale kruinen blijven we jong van geest als een amandelboom ook die bloeit tot diep in de winter.…

"Van oude menschen...de derde generatie....en de letteren...." In het kader van de discussie omtrent de Drion-pil en de wederom oplaaiende disccussie omtrent de euthanasie-wetgeving in (recent deze week) Frankrijk en België (overlijden Hugo Claus)…

Verwaaide heesters in een lege tuin. Klimrozen in de luwte van de muur. Wat zonnebloemen, spruitend tussen 't puin Der vorige winter ingestorte schuur. Het vage pad door hei naar 't lage duin, Vanwaar ik 's middags op de einder tuur Over mijn boot, gekanteld, half in 't zand, Door 't laatste springtij hoog op 't strand getild.…

Moge je gelukkig oud worden- tot de kaarsen op je verjaardagstaart niet meer kunt tellen…

Moge je oud worden- dat de kaarsjes op je slagroomtaart niet meer te tellen zijn…

Soms valt er warme regen, raakt een drup de houten schilder, oud als vlinders. ---------------------------- uit: Tirade nr.347, 1993.…

Grijs en gebogen, Gerimpeld en oud. Zie laat haar praten, Een schatkamer vól goud!…

Zoveel om mij heen heb ik niet: een raam en een boom ervoor die me vertelt wanneer het herfst wordt en wanneer lente. Een vrouw die mij thee brengt en de krant voorlas. Nu is zij telkens haar bril kwijt en als zij leest, leest zij keer op keer haar boodschappenlijst voor. En halen: ho maar.…