Alle inzendingen over oude stad

het beste in de stad is / een oude fiets als hij rammelt - een beetje - hoef je nooit te bellen een ringslot voor bij de bakker een kabel voor aan de brug een lamp overbodig er is licht in de duisternis je kent toch de stad!…

Ze zingt als de donkere duistervogel op de late middag van een vrijdag nu het gedicht weer van de lezer is probeert ze de energie te bevatten onder herfst en regenachtige twijfel in herinneringen opgesloten ligt er in de laatste zin als een klein geheim besloten even niets en dan stilte.…

kind vraagt naar zijn naam de wereld neemt hem mee stad in de nacht bank met een man geen vogel die zingt niets wat helpen kan oude maan straalt op de grond de lege fles ligt in het rond…

Ik dwaal zo graag aan oude bouwterreinen waar oude wijken worden omgewoeld, waar voze stegen onder puin verdwijnen dat op vrachtwagens wordt weggevoerd. Daar wordt geboord, gebeukt en diep gegraven. In putten hol als de ogen van de dood gapen riolen, lang vergeten graven; oeroude gronden komen maagdlijk bloot.…

De trotse stad met de Erasmusbrug Kijkt uit over de Wilhelminahaven Waar zij haar oude moeder aan de Maas Verwelkomt met de torens in haar rug De skyline aan de oude wereldhaven Mag van de MS Rotterdam aan boord Al is het decadent en ongehoord Zo'n luxe hotel waar luiaards zich aan laven "Kom skyline, neem een helikopterview En wees…

het eiland drijft door mijn venster wiegt de zee koperen lijven geuren bloemen hoog de stad in oude steen leven doorgloeit de straten haar adem gonst verlangen drijft door mijn venster wiegt de zee…

Het Venijn De Andrieskruisen wapperen in karmijn over de stad de oude haven huilt, rilt nog van haar verloren water een waterpoort toont geschiedenis, bewaart voor later haar kloeke mannen, als vent uit Breda, dan had je wat stad van koepel en kerk, huis van geel en zwart de Heren van Breda huizen nog altijd in hun burcht van geadeld bloed…

Geert Wilders laat zijn roedel luid scanderen: 'Veel minder Marokkanen in de stad' De eerste huizen worden straks beklad Gezaaide haat kan zomaar exploderen Contouren van een oude spookgestalte Kristallnacht en een verre zwarte halte.…

Soms denk ik terug aan Amsterdam de stad waar ik thuiswas Mijn hart en ziel verkocht het vondelpark de gaasterplas De stad waar ik slenterde uit eten ging in oud zuid Het concertgebouw bezocht nachts op de wallen uit snuffelen op de Albert Cuyp Fietsen door de Jordaan Terrasje pakken op de Prinsengracht Het was een deel van mijn bestaan…

De stad van toen is weg Nog wel haar schaduw in een oud gebouw en in de luwte van de bomen Goed dat je toch niet bent gekomen want de toegang tot de stad van toen is moeizaam zonder jullie dromen En toch kijk en loop je nu met mij En stuur je bijbelteksten die me zeggen We zien elkaar weer terug Je bent weer bij me in verhalen Over heksen…

rechte rijen lage boompjes vol met doorstooft rood, ritme in stammen met blauw omwoeld gaas, het oude hout in kisten bestemd voor de winterse openhaard van de stadse fietser op het land.…

Een nieuwe zon verdrijft Langzaam een sluier die Door de kilte des nachts Als deken was gelegd Over oude stenen. Ergens in de verte Klinken zachte tonen. De stad, diep verzonken In een slaap, wordt wakker op golven van muziek. Een oude man, een fluit, een melodie die danst.…

Het oude van dit land Oma met de breistokken Opa aan het werk De pastorie Het café na de mis Katholiek zijn Of anders Het gekissebis Het dorp De boerderij Verfijnde mensen De elite De stad Nu is iedereen vrij Vrij om te denken en te geloven Er is een kaars die zal doven…

Ik heb het met het milieu gehad, ben met mijn oude auto verdoemd, want ik mag straks niet meer door de stad, word ook wel verkeersRUFTER genoemd. Als ik toch door de binnenstad rag, dan heet dat uitstootgevend gedrag! (het is weer de arme mens die boet, omdat diens auto baan ruimen moet)…

ik droom van appelbomen in mijn wijk of kersen, pruimen, peren in straten die zo lommerrijk oud west met ooft garneren ik droom van groentes in mijn stad in kleine pleinplantsoenen ja, kruiden ook, van alles wat voor elk van de seizoenen en de bewoners van oud west tuinieren met elkander ze harken, zaaien, strooien mest en raken zo…

Stoornissen in het autistisch spectrum regeren Don Quijote-achtige heren die in Groningen Mammon willen eren: zij zien trams rijden door 't oude centrum... Natuurlijk gaat niets boven deze stad, maar heeft men 't met fantasma's niet gehad?…

Maar in mijn hart zal je altijd blijven De stad van trots en harmonie De stad van hele goede herinneringen. maar meer dat dat is er niet. Vaarwel Maastricht. Ooit kom ik terug. als ik oud ben en versleten. want het goede van jou. Want dat... dat zal ik nooit vergeten…

Er brak plots brand uit in het Museum van Moderne Kunst. Ben Shahn, Robert Moterwell en Man Ray dienden haastig van de muur gehaakt en weggebracht. Ik keek toe, de handen rustig in de zakken. Heimelijk legde ik de eerste steen van het UNO-gebouw (1949). Buiten, in de zon van 5th Avenue liep een meisje uit Californie, ik telde haar zomersproeten…

door stads- en lenteleven drentelen met een zon die piepend op de schouders hijgt.…

De gezichtlozen, dichtgeplakte ramen, de anonieme koplampen zonder ziel vormen de bedreiging en beschutting van mijn stad. Passief te worden meegevoerd tussen huizen die nooit zullen buigen Flats die slechts het licht weerkaatsen van een flits aan de overkant.…

" krijst de taaie toerist terwijl de stad zich herhaalt. Hij raast naar de baas, die zijn kuren kent, een lage wind snelt door de lijn, “He, chef, ik heb mezelf verwend.”…

Springen Vloeien Woorden Begaan Verzwijgen Moorden Ontstaan Vergaan Studenten Zingen Dreigen Ambivalenten…

de stad legt op het plein haar arm in een gebaar van verpozen de banken hangen leeg er blaast een regenwind door de kastanjes de boekhandel wenkt mij aan de overkant met versierde ramen het aanbod nieuw kleurrijk de uitdaging vele letters ogen groot ik koop een boekrug om te stelen een cover met belofte mij op mijn bestemming nu ik…

De bruggen en de rondvaart ook daar dan nog eens bij de Dam met al zijn duiven dit is de stad voor mij.…

'k Zoek in deze stad je gezicht tussen stenen zwervend over pleinen achteroverleunend op een bank kijkend naar niets zeggend of haast zwijgend 'k zoek je gezicht in deze stad…

Mijn stad, mijn stad, 's nachts; dan ben je eindelijk, alleen van mij.…

De slaperige stad lijkt nu zo klein zo triest en zo verlaten, de nacht hangt als een klef gordijn boven het asfalt van de straten.…

door Simon Carmiggelt geobserveerd Wim Kan met oud jaar op tv schreef Remco Campert cursiefjes liefhebbers lazen gretig mee Met in het Zuiderpark Ado Den Haag en Parkpop Kerstbomen rausen in 't Laak nee geen stad kan hier tegenop Haagsch gevoel Haagsch gevoel begrijpt u nu wat ik hiermee bedoel?…

wijze man de drukte aan en weet dat hij de dag beheerst de dag gaat voort in eigen tempo tot de rust in de avonduren valt de stad komt bij in rust en toch de dag blijft als herinnerd hangen…

Wel je kent ze wel mensen die jou het liefst zien vallen Kunnen ze lekker lallen lekker je leven verknallen Als ze maar kunnen klagen zeiken roddelen en steken in je rug je kent ze wel van die types vol met haat die vragen hoe het met je gaat en keihard lachen in je gelaat Deze wereld zit vol met slangen ze zitten in een diepe kuil verscholen…