Alle inzendingen over overpeinzing

jij weet niet hoe het is niet hoe het echt is van iemand te houden zoals ik van jou jij bent mijn licht het speciale soort dat nooit eerder mij zo bescheen jij weet niet hoe het is niet hoe het echt is van iemand te houden zoals ik van jou in mijn hoofd en hart steeds zie ik jou die mijn gemoedsrust naar jou hunkeren doet jij…

tik tik tik is het geluid dat in me opkomt als frustratie mij teistert over de vele herinneringen die ik mij niet kan heugen de kleine dingen in mijn leven die vreugde brachten en pret moeten mij vaak worden verteld terwijl mijn geest blijft tikken natuurlijk herinner ik mij verjaardagen en grootse feesten of een tragisch overlijden…

dat ik een bijzonder moment krijg een klein deel slechts van mijn verleden dat ik voor altijd dichtbij houden kan ik zou met als woonplaats mijn hart het moment in een kluis leggen die ik openen kan wanneer ik dat wil zo kan ik de tijd van terughalen kiezen van momenten van geluk en plezier bij alles wat wij hebben gedaan daarover mijmerend…

als ik tegen wolken praat is het omdat zonder jou de warme chocolade in de koude gure winter mij niet smaken wil natuurlijk is het goed zo met de mensen om mij heen die aardig zijn en vriendelijk toch blijft het moeilijk dapper alleen te zijn na het dutje bij de koffie smaken koekjes anders nu al smullen zingend en lachend de kinderen…

onze tijd samen koesterend kan en zal ik jou niet vergeten van je houden blijf ik altijd elke dag voel ik jouw warmte die ons ook weer samenbrengt waar het tijdelijke eeuwig wordt zal onze liefde zich hernieuwen tot dat moment pluk ik de dagen terugkijkend bij het vooruitzien als het compost voor het leven zoals de knoppen van de lente…

Kleine witte wolkjes drijven langs de hemelboog. De ondergaande zon kleurt ze hier en daar wat roze tegen het zachte blauw. Het wordt avond. De zon zakt achter de huizen aan de overkant. Nog even, en de schemer verdeelt zich over bos en veld De merel zingt nog zijn jubelend lied. zwart tekent hij zich af in het schaarser wordend licht…

in het stille rijk van papier en pen laat ik mijn gedachten dansen vrij van het wanneer en het hoe als ik ze in de inkt laat stromen de woorden worden als ankers waarmee de chaos verdwijnt als de golven in ochtendmist het hoofd leeg het hart ontspannen vind ik zo de rust en ruimte in de stilte van eigen woorden…

in de nacht fluisteren mijn dromen als therapeut van een schromende ziel die in beelden en symbolen vertaalt wat mijn brein wakker tot zich neemt als sterren hun verhalen fluisteren omarm ik de raadsels die het leven weeft ontvouwen zich mijn diepste gedachten die mij de draden in kennis ontwarren in het donkere diep reist zo de geest langs…

Logisch: zoals je daar nu zit en vrolijk naar me lacht met de liefde in je ogen die ik van jou verwacht Logisch dat ik van je houd Gek: zoals je daar toen stond met grote, kwade ogen een streng verbeten mond die mij wou overtuigen hoe onredelijk je me vond Gek, dat ik toen meer van je hield…

Ochtendnevel Dauwdruppels op het gras Dromerige gedachten Worden werkelijkheid Middagzon Stralend aan de hemel Zonnige gedachten Worden realiteit Avondrood Terugkijken naar verleden Rustige gedachten Vertalen in tevredenheid Duisternis Donker en onverwacht Sombere gedachten Verdwijnen in de nacht...…

Ik laat je los Ontknoop dat touw Je bent niet meer gebonden Ik laat nu vrij Waar ik van hou Verlies wat wij ooit samen vonden Ik mag je niet zomaar bezitten En je houden Gewoon omdat Zonder liefde te aanschouwen Kleurt het leven vrij snel mat Maar kom je terug Mag ik erbij Levenslang vier ik dan feest Zoniet Ben jij niet meer van mij…

Zeeland, waterland, weiland met duinrand Ganzen dansen in het akkerland Lieflijke dorpen en oude stadjes Het leven is er soepel en gladjes Monumentale gevels, bruggen en grachten Een rijke historie herleeft in gedachten Kanalen, dijken, plassen en weelen Stille plekjes en vogels die kwelen Rietkragen, inlagen, schorren en slikken…

Wat is een mens z'n leven zo mooi, maar o zo kwetsbaar een prachtige dag wordt afgewisseld door dingen zo naar Wat is een mens z'n leven zo speciaal, zo zuiver mooie belevenissen en ziektes met huiver Wat is een mens z'n leven zo zwak door ziekte overmand zoveel pijn, zoveel smart je staat aan de kant Wat is een mens z'n leven…

daar sta ik dan met mijn hertenharten gebroken regenlicht tegendraadse avonden en gesprekken zonder welgemoed, hamerstukken in de marge; totdat niemand ingreep draaiend in cirkels voorafgaand aan toekomst het is nooit gewoontjes dat dan weer wel…

Herinnering roept Vele levens op een rij Verleden voorbij Blauw, geel, purperrood Zwart en tinten witter grijs Een hemelpaleis Liefde komt, bloeit, gaat Ze geeft en neemt als de zee Mijn hart beweegt mee Lucht ademt voor mij Totdat de klok niet meer slaat Leven mij verlaat De eeuwige reis Als een rups incognita De…

Dagdromend kijkend in de verte Overpeinzend al die jaren Boos om wat niet lukte terwijl Dat toch zoveel dingen niet waren Glunderend en voldaan, kan ik Wederom de hele wereld aan!…

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken, haar stralen naar het dal als ochtendgroet. En ’s middags stuurt ze met een roze gloed een teer adé aan de besneeuwde pieken. Ik kijk om 8 uur naar het nieuws, verbaasd naar hoe het in de mensenwereld raast.…

Bijzondere momenten ieder mens heeft er wel een paar zo raken bloemen in de Lente telkens weer die gevoelige snaar. Genieten...heerlijk frisse geuren buiten in de voorjaarszon staan ze open alle deuren iets wat 's winters moeilijk kon. Prachtige bloesem aan bomen en struiken waar genot als ik dit aanschouw hyacinten die ontluiken mezen…

Een momentje van je tijd Om te zeggen wat ik denk en wat ik voel Ik weet niet of het wel zin heeft, maar zo begrijp je in ieder geval wat ik bedoel. Ik kreeg van jou geen duidelijk antwoord Had ik ook niet echt verwacht Nu zit ik zonder weerwoord En heb ik zelf allerlei scenario's bedacht. Ja ik weet ik denk teveel Onzeker als ik ben,…

En wat nou als... -En wat als niet? Dan toch, misschien? Misschien ook niet.…

wanneer men mij straks op de hielen zit en anderen rijden in mijn spoor dan heb ik altijd nog één troost... ik ging ze net iets voor…

Regen, kou en duisternis. Een enkel licht, een ritseling. Voorzichtig fluiten van een vogel, toch is er stilte. Betonnen warmte, massieve geborgenheid. Gekrioel geleid in goede banen, groet of glimlach, vluchtig doel. Zovelen bij elkaar gepropt, een concentratie van talenten. Zoveel dat je wordt opgeslokt, het hoofd omhoog en boven water…

Letters maken het woord, maar daarmee is nog niets gezegd Het is de visie en niet de kennis waarmee het wordt uitgelegd Het is niet het geld maar de zegen die ik ermee verdien Hoe het leven hier op Aard verloopt, moet ik eerst nog bezien……

Als ik dadelijk tegen jou fluister dat je weg moet gaan zeg jij misschien waarom mijn lief, ik hou van jou Moet ik dan zeggen dat ik niet meer leven kan met jouw liefde voor de pijn en dat mijn eenzaamheid steeds groter wordt Maar als ik dan weer naar je kijk en je smal gezicht omvat ben ik blij dat ik gezwegen heb...…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders. Wat is liefde eigenlijk dan kijken en gelukkig zijn ondanks de verschillen. Waar zijn goed en kwaad geboren en wat komt te vroeg wat komt te laat? Hoe kunnen kinderen groeien al krijgen ze soms alleen maar klappen? Waar schuilt de lente wanneer de regen valt en de…

Soms denk ik weleens bij mezelf: Waarom draag ik al die lasten met me mee, alsof ik een rugzak draag met dikke keien, stenen...... Ik zou een keuze kunnen maken: zo doorgaan of mezelf ontlasten bijvoorbeeld bij de waterkant, eerst de keien in het water gooien tja, die zinken wel heel snel... daarna misschien de stenen of die éne steen nog…

Het gegeven Dat mijn leven Kostbaar is En kort Doet mij denken Aandacht schenken Voert mijn pad Naar waar het hoort Maakt het blij Brengt het zelfs mij Uiteindelijk naar het licht Met dien verstande Hou ik voorhanden Dat ik mij focus En ook richt Op grote lijnen Negeer het kleine Inzicht krijg als mens Doet het verzengen En verschroeien…

Zo graag laat ik mijn gedachten De vrije loop - niet piekeren, Niet tobben, maar liever De goede kant uitdenken, Overpeinzingen die alleen in gedachten nog tranen met Met zich meebrengen, die ook In mijn denken niet zout zijn, En ook niet zilt; En het oordeel over mijzelf Over alles dat ik gedaan of Nagelaten heb is niet langer…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders. Wat is liefde eigenlijk: kijken en gelukkig zijn ondanks de verschillen. Waar zijn goed en kwaad geboren en wat komt te vroeg wat komt te laat? Hoe kunnen kinderen groeien al krijgen ze soms alleen maar klappen? Waar schuilt de lente wanneer de regen valt en de zon…

de ene voet voor de andere het ene pad na het andere éen gedachte, meerdere volgen een mens zet zichzelf in beweging volgt zijn geest? naar daar waar nog ie niet eerder was geweest? af en toe stilstaan kijken naar alles om je heen bewustworden je bent niet…