Alle inzendingen over paardenhoeven

Je komt terecht in een gespreid bedje op een affuit en paardenhoeven ploffen op het asfalt dof en dof.…

als vroeger sterke paardenhoeven de tekens sloegen in de grond bij het bewerken van het land liepen ze naar zijn hand als later ronkende tractoren diepe sporen trokken van op het veld tot in de schuur zat hij ook aan het stuur ik onthoud zijn blik uit het verleden hij keek altijd tevreden…

het volk van het slaapstadje schrikt wakker van trappelende paardenhoeven die al briesend galopperen langs de uren van tijd het zandpad van verleden wil de hoefijzers van deze trappelende benen behouden zij zijn de soms onmogelijke weg naar overmorgen met leidsels vrij geteugeld soms steigerend maar altijd dansend…

Hij schommelt mee in zijn satijnen bedje boven een affuit en hoort niet meer de hoeven ploffen dof en dof op straat.…

Het vervallen schuurtje ademt een sfeer van geborgenheid door de jaren heen nog vaak rusten de huismussen overgebleven uit mijn jeugd op haar scheefgezakte dak passend bij een ‘rijk’ verleden lang uit het straatbeeld verdwenen de rijtuigen en paardenhoeven hoe vertrouwd ze klonken ook de mensen in het zweet met hun ijverige handen…

paardenhoeven kletteren op de stenen water valt met bakken op de aangespoelde lading bijeengesjord met lijkentouw onder zeil in jute zakken ergens wordt een klok geluid uit nooddruft slaat hij zijn slag de jutter, hij fluit zet een zuidwester op, voor hem is het zo’n dag van brood en vis zijn bedreven oog zeeft de vloedlijn op bot en…

mag ik mij verheffen in het aanschijn van poëzie wierrook ruiken in de walm van gebrande paardenhoeven blauwe vegen lucht met zon in een bewolkte hemel smijten licht zien zonder nagels die mijn ogen open krabben zonder tuig dat gniffelend en besmuikt talent doodt voordat het zich uit mag ik mij koesteren in het aanschijn van…

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan van de blauwe velden langs de maan 's avends hoort gij aan de verre steenwegen paardenhoeven dan hoort gij alles stille waan van verre maanfonteinen zijpelt plots water - gij hoort plots het zijpelen van avondlik water - de paarden drinken haastig en hinniken dan hoort men weer hun draven stalwaarts…

Als een vlieger laat ik het eiland op ik draaf de grote leegte binnen een zilveren draad verbindt mij met opstijgend strand de dorpen zijn in zee gegleden het vee is door de horizon verzwolgen alleen galopperende paardenhoeven achtervolgen mij het wad toont de sporen van dode golven de wind baart stuifzand en fluisterzang slechts één…

Weldra is de mens onthand zullen kattenklauwen heersen paardenhoeven billen tillen en zien we de stevige achterkant van ons beestachtig ongelijk.…

Hoor...daar klepperen de paardenhoeven dat zou Sinterklaas wel kunnen zijn met behulp van zijn Zwarte Pieten brengt hij suikergoed en marsepein zakken vol van al dat lekkers voor zoetekauwers oh zo fijn voor dames en heren op dieet echter funest voor de slanke lijn maar je naam in chocolade is een zaligheid, ongekend je smikkelt heerlijk…

Als volgelingen van hoog onderwijs vol genot in deze eetzaal toeven, zingen hun gedachten zendgrage wijs: "Op onvermoeibare paardenhoeven make dit wondergemoed een rondreis opdat wijze geleerdheid het zal proeven."…

We horen paardenhoeven Galopperen door de bossen Waarop de stroper vlucht Met zijn gevangen vossen Eén stuurbeweging fout Het knotsen tegen hout Een buil voorop het hoofd En daarbij compleet verdoofd De jager is gevangen Wordt gefolterd in het hol Verblind door het duister En de maag meer leeg dan vol Vier verkenners op het pad Vonden hem…

De nacht kleeft duister aan de ruiten verbergt het zicht op tuin en straat niemand ziet wat komt of gaat wie tuurt, gluurt, kruipt en sluipt daarbuiten klinken daar soms paardenhoeven rappe stappen over daken buigt er een traptree onder kraken de zoete spanning is te proeven och kijk nou, het is Sinterklaas met twee rood gestifte Pieten…

Nog klinken paardenhoeven, nog doet hier wat hij kan, met ratels voor de boeven, een soort van klepperman. Vergaan doet elke luister, met de ogen van het kind. Gefluister, o gefluister. Drie palmen in de wind. 21 oktober 1937…

Kijk daar gaat een haas snuffelend langs het pad waar slakken in meerdere soorten ook vertoeven, de wolkenlucht trilt ogenschijnlijk als espenblad op de dijk hoor ik kletterende paardenhoeven.…

Zie de maan schijnt door de bomen; Sinterklaas is weer op pad, paardenhoeven op de daken pepernoten op de mat. En we zingen weer de liedjes rond de oude open haard. Voor de schouw staat weer ons schoentje met een wortel voor het paard.…

mollen was daar lang niet meer zo stoer 't Rapalje ging pas los in Rotjeknor Maar deelder is geen nachtwacht burgervader Een lid met gitzwart haar van meinhof baader Knalt vuurwerk achter een gesloten hor Wijkt uit voor losse flodders, rake klappen Van zwepen hondgeblaf en vreemd gespuis Twee vechten om één been, men is er thuis In paardenhoeven…