Alle inzendingen over parket

"overvallen door de stilte en omringd door het geluid, zag ik de onbenulligheid van de strepen op het parket, en ik besloot te blijven, omdat de stilte mij vertelde dat de angst ook onbenullig is"…

Je koffiekop bleef liggen, Roerloos op het parket, Alsof het nooit, Met brute kracht, Van de tafel werd gestoten. Alsof je nooit, Boos opstond, En ik niet huilde, Toen de deur werd gesloten.…

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

Begrijpen is wat lastig in dit moeilijke parket maar niets is onmogelijk in deze omdat je nooit weet wat niet deert.…

de draad die je oppikt opnieuw de lijn volgen al is ie krom als de Rijn maar wel vloeiend, zacht hoop je als donkere olie en zo loop je ook, met vliegen en opgestookt door bijen door het ver- keer dat dan leven heet. Maar ik ken geen betere weg! moet zo gaan als een gebroken bezem de straat door, schoonmakend wat ik niet moet…

Ik dans met jou de kamer rond onze voetstappen ritmisch over het parket de muziek brengt ons in hoger sferen en toch blijven we op de grond stopt de muziek dan kijken we elkaar nog lachend aan even kenden we geen tijd en zagen een andere werkelijkheid.…

Hierna is je bestemming het parket, Waar alle maskers worden afgezet.…

de stilte valt omlaag als het licht verdwijnt en het podium grijnst de gordijnen open, traag een zwarte stoel troont het gevoel in een leeg decor hij wacht alleen gelaten en verstomt het praten even ... dan komt de monoloog naar voren, zet zich en staren vele ogen hun monden open zo klinkt de luister soms onderbroken en kucht…

je hebt de meubels weggesleept contouren kleuren het parket ze kunnen naar elkaar toe groeien geen poot die het hen belet kunst ontbreekt tegen het behang hoewel een sobere witte rechthoek met een kram de nieuwe rage van de volgende bewoners worden kan ik sluit de deur kijk niet om werp me in de toekomst waar kunst verleidt…

Nauwelijks voelbaar schuift branding onder het parket; uit verstuivers drijft de zeemist De Afrikaanse waterval schuimt in een meubel van mahoniehout; weer bij de uitgang koopt men washandjes en de brochure 'Geschiedenis der waterzucht' Er zijn geen frisdranken te koop; dit is geen recreatieoord. ---------------------------------…

Het is van je handen op zoek naar houvast de afdruk nog weten op leuning en deurpost en je voetstappen op het parket en de trap, dat zo willen laten, bedenken: poetsen en wrijven is sinks de tijd verdrijven, jouw tijd moet hier blijven.…

Ik had hem lief, niet om zijn lijf dat parelzwart op glad parket zijn onbereikbaar leven had, maar om dat eeuwige geheim. Mood Indigo. Vergeten was de heden tijd nu ik de oerbron in mij wist en ik het eindelijk begreep dat heimwee soms gelukkig maakt. Mood Indigo.…

De danszaal is gevuld met jonge mensen Ze zweven het parket zo licht als veren De meisjes in het lang, in ‘t zwart de heren Maar Bella zit de wereld te verwensen Haar stil verdriet reikt over verre grenzen Een muurbloem zijn dat kan ze niet verteren Ze zou hem nu het allerliefste smeren En voelt een zoute traan naar boven drenzen Dan…

ze verscheen in lingerie en wou naar haar divan ze schrok en werd hysterisch het vrouwtje van mijn buurman ze wist niet dat ik daar was ik wou enkel maar wat vragen wat uitleg over kookwas maar ze bleek zo aangeslagen ze schrok en wou gaan lopen maar gleed uit op het parket haar been dat leek gebroken en dat was absoluut geen pret…

Ze woont niet meer in haar eigen flat Ze is zoals dat mooi heet: opgenomen Verdwaasd vonden ze haar op het parket Haar begrip was haar even ontnomen Sporen van inbraak alom zichtbaar Alles lag overhoop op de grond En zij lag daartussen, zo breekbaar Verwarde klanken uit haar mond Zelfstandig wonen zal niet meer gaan Haar trauma is daarvoor…

blinkend goud kroontje boven op je hoofd liefde en lusten verdriet in ruste door ijs verdoofd koningskroon balancerend op mijn hand licht en bevet lastig parket schoppend in het zand nu hier graag voor even of altijd oppervlakkig en diep statig schiep de tijd vermijd scherpend metaal oorpiepende kras koud en kil de individuele…

haar stofvod vlot over de spijlen van het bed het kleffe hout, de boord van de kleerkast ze wist de duimafdruk van de spiegel slaat geen muffe spleet, geen hoek over zij sluipt nederig op teenkussens maar het parket kraakt ze luistert naar de knagende worm genesteld in een gang in de schoorsteenmantel ze hinkt binnen de voegen van…

Op het parket danst de steile ober, wanneer een naald in de groef valt, tonen zwellen. Hij boekt een trip voor oktober naar het zandig land, de waterbellen. De gasten dwalen door het dorp, Ze schaven hun handen, wagen een worp tot de gummibal de kap treft van een dappere, het mikpunt van de schutters.…

Ja ik laat mezelf spreken Niemand houdt me tegen ik ben trots op de eeuwigheid een eenzame rots in de bergen Wat de Brit in zijn parketten hal voelt bij tea time kan ik maar ervaren wanneer ik buiten ben, niet meer kan voelen finesse met een warme kant gewoon sec, zonder melk of honing daarvan genieten is een kunst grand cru zelfs…

ebbenhouten parket knarst piept plooit en trilt alsof mijn kamer zwetend buiten staat en bonkend verlangt naar een vasttapijt van stoom ontspanning adem frisse lucht een vergruizelde geest zeemt rondjes zwaait in de deuropening gaapt me aan alsof ik het ben die binnenval ik had je niet verwacht dit is mijn huis daarom hij verklaart…

daar hoor ik ze niet stuiven over het parket plassend in 't bad het kindergewas onder het plafond een ruisen het kiemen van wasdom wijl ik afdaal tot de onderbuik wortelend in de kille keukenvloer de pit een want van warm aardappelvocht pompen van schuim tijd en dampende dis het broeden op doorknede sloffen sjokkend met aarden klompen…

In een wenk was de vloek voltooid Je zag rode bosmieren over het parket kruipen In een steile mars over de schoorsteenmantel Naar het gebinte dat knarst tot we sluipen -Onder de gedempte hamerslagen van wind- Naar het tuinpad van snijdend grind Je verroerde geen vin Alhoewel de buurvrouw lijkbleek In een hoek van jouw blikveld De straat…

Op het parket wacht de rechte ober wanneer een straal de tekens leest, gitaargeweld en trompetstoten. Hij boekte een trip voor oktober naar het beloofde land, de waterbellen. De gasten dwalen door het dorp. Hun bloed kriebelt, ze werpen een kei naar een vadsige duif in de rozentuin. Was dit het wat ons met het beest verbond?…

Gewone man vraagt bleu aan Jan Modaal: ‘Waar liggen eigenlijk die Malediven? Dat oord voor sloebers, (s)linkse progressieven, zoals dat mens van Barth en haar gemaal’ ‘Ver weg in zee,' zegt Jan heel onverdroten. ‘Bestemd voor Wassenaarse zielenpoten.’…

1 Zij, half beneveld na het feest, zwierig op glad parket waar een schoentip een scheen raakt. Fijne vlechten worden de sluier voor haar iris, gebroken door de rook. Dansers liggen in hun overvloed, een half legioen dat de roes uitblaast in een lichte slaap, een haastig hart.…