Netgedichten

netgedicht (nr. 12.758):

Romantisch Rusland

Ja ik laat mezelf spreken

Niemand houdt me tegen
ik ben trots op de eeuwigheid
een eenzame rots in de bergen

Wat de Brit in zijn parketten hal voelt
bij tea time kan ik
maar ervaren wanneer ik
buiten ben, niet meer kan voelen

finesse met een warme kant
gewoon sec, zonder melk of honing
daarvan genieten is een kunst grand cru
zelfs de bomen zijn gaan schuilen
onder de Engelsman zijn kop

Hier hou ik van
de eindigheid overwinnen
Hier ben ik de enige
fauna in het wild
zelfs geen camera

Enkel de rauwe rook
van mijn adem beweegt

ik stop ermee

Als ik sterf is het hier
en op deze manier
geen laatste woord
een beeld volstaat, van dit oord