Alle inzendingen over pijn even vertrouwd als geluk

als ik de dichter in mij begraven zal laat ik de woorden weg bevrijd me van wie ik ben de zee wast mijn herinneringen schoon en pijn zal niet vertrouwder zijn dan geluk in mijn schuur de ongeopende dozen altijd minder nodig dan je denken zou in deze haperende krakende wereld word ik een balling die niet terugdeinzen zal…

Heel even was er sprake van geluk leek de zeepbel erg solide en vonden zij elkaar na even bleek geluk gewoon gewenning was de zeepbel een omhulsel en zagen zij elkaar nog even is geluk een vertrouwd gevoel blijkt de zeepbel een veilige cocon en blijven zij bij elkaar en voor het leven weten zij dat geluk samen wordt gemaakt dat…

Toen ik JA zei, was dat onvoorwaardelijk, net als de JA van jou, we bleven en blijven elkaar in slechte en goede tijden onvoorwaardelijk trouw. Soms doofde het kaarsje door misverstanden, woorden of anderszins maar telkens lichtte het vlammetje weer omhoog. Tenslotte was het JA-woord onvoorwaardelijk dat weten we beiden en al was het…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Het brommen Van de gele horzel Eigen geworden op Het plein der genezing Klinkt bij thuiskomst Al weer even vertrouwd Als hij grommend Langs het lint Van asfalt en Bitumen zoeft Naar het bieden van hulp Bij weer nieuwe ellende In een te haastige Niet zo vertrouwde wereld Afdalend naar de Plek van nieuwe pijn Zweven twee…

De kooi waaruit ik vlieg, is ons vertrouwde thuis. De wereld van waaruit, wij mensen leven. Onze kooi heeft me geleerd, hoe waardevol vrijheid is. Vrijheid deed me beseffen, wat de pijn van liefde is. Zoals pijn me liet voelen, wat de waarde is van geluk.…

Erg hard te moeten breken me lieve vertrouwde waarden Doet heel hard pijn voelt ook weinig fijn... Poeslief en ik zijn erg aan Rust toe Digitale boel even alle boeken toe. Lichaam en ziel trekken dan slechts aan één zeel Zo prioritair ook ergens niet erg reëel.…

Voor even geen zorgen, Voor even de zon. Voor even dromen, Dat je altijd zo leven kon. Je denkt terug en moet huilen. Zo had het niet mogen gaan. Je hand gaat naar je wang, En je voelt een vertrouwde traan. Je jeugd was niet perfect, Maar dat mag de reden niet zijn. Want achter die lege ogen, Hoort geen toekomst vol pijn.…

Je hebt me echt verpest En niet zo'n beetje ook Soms drijf jij daar de spot mee Dat ik van woede kook Toch ben je lief en kwetsbaar Hou ik van jou en bloc In een relatie als de onze Is alles op de gok Ik moet er niet aan denken Dat jij niet meer bestaat Een ander mee laat delen Mij zelfs daarvoor verlaat Zelf voel ik mij nu veilig Met…

een handje van jantje altijd daar eerlijk waar een houvast die mij past tijdens dip stevig grip bij mijn pijn gewoon zijn de strohalm even kalm soms strelend wel bekend zo vertrouwd lang getrouwd het handje van jantje altijd daar wij, één paar…

Vertrouwd is het donker Van uit het niets zomaar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

Sta even stil bij het verdriet dat er was de verliezen en de pijn laat het zijn Sta even stil bij alle liefde en geluk groots of juist heel klein laat het zijn Sta even stil bij wat nog zal komen de wensen, de dromen Laat het even zijn laat het leven zijn…

geluk vraagt om verdriet ik wil je ik wil je niet aanwezig zijn dat doet zeer dat doet pijn mevrouw, mijnheer ik ben even weg verken heg noch steg neem mij niet kwalijk…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

je je veilig Fluister me zachtjes Hoe dat zo komt Je maalt niet om geld Of dure kleding Voor jou is rijkdom Iets dat je voelt Zonder tekst en uitleg Is het toch helder Weet ik precies Wat je daarmee bedoelt De brandstof Voor jouw motor Aan het begin van elke dag De aandacht en de liefde Waaraan ik me laven mag De momenten van geluk…

als in een huis met vele kamers vlij jij mij zachtjes in mijn dromen tegen jouw warmte laat ik hersenschimmen los en laat mijn wensen komen…

wij dompelen gedachten in de kaasfondue roeren stevig rond vóor er wordt opgedist beurtelings komt hier lief en leed voorbij in het zeker weten van het veilige vertrouwd zijn verbondenheid wordt gedeeld aan een ronde tafel…

de moeder stelde de vraag aan de zieke bedlegerige jongeman ik moet even naar de keuken weet niet of ik dit ook kan tuurlijk moeder u weet hier ben ik toch nooit alleen het Licht van Jezus is altijd om mij heen de lieverd is helaas maar 18 geworden wel achterlatend een gezegende boodschap echt geldend voor iedereen…

Geen internet, gewoon even op papier het is mijn eigen, vertrouwde manier kijkt men in jouw ogen, ze stralen niet waarom, wat is de reden van 't verdriet? Kan het niet plaatsen, hoe je nu bent het verleden, iets wat jou nu zo krenkt doet iets je pijn, kon men dat maar weten dingen die jij moeilijk kunt vergeten.…

betastte mij scheen de hemel even nabij of blonken er slechts rafels van verwaaid geluk?…

Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

Het zijn tranen die weten, wat pijn is, wat verdriet. Het is een moedig mens, die het aandurft, om in een stille vijver van verdriet, een wonderlijke steen te gooien. Zie! De steen heeft onze angst verdreven. Onze ogen worden vanzelf weer droog. Onze vijver is opnieuw gaan leven!…

Even zie je kinderen spelen en die mooie herfstbladeren aan de bomen Even zegt iemand dat hij van je houd Even een lief woordje gefluisterd in je oor Een knuffel van een goede vriend Even ben je gelukkig Even.....…

Geluk is vandaag nog dingen willen schrijven als 'jouw ogen en hun sterrelingse pracht'. Godgod, nee zeg. Maar het is koud. En ik wil blijven bij jou. Omwille van de nacht.…

zonder pijn…

ik heb een pagina uitgescheurd ruw, het lijkt ondoordacht de rest van het boek loopt niet meer haar toekomst sluit niet meer aan het doet pijn, wil ik dit er lijkt geen weg meer terug ik heb een pagina uitgescheurd ik mis haar woorden zo vaak gelezen, zo vertrouwd waarom deze daad er stromen tranen in leegte waar eerst geluk geborgen was…

Als op een vriend gebouwd Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

dieper steekt als het geluk even niet meegeeft nog liggen wanhoop en eenzaamheid op de loer als de schaduw van de glans van liefde maar even mindert…

Nog even en dan is alle leed geleden, is alles geluk. Geen centje pijn meer, geen duizelende schuifel, alles koek en ei. Geen oorlog, geen ramp, alleen heldere hemel, en jij natuurlijk. Een brede glimlach naar goeden en naar kwaden maakt alles weer goed.…

Terwijl iedereen ligt te slapen doen wij onze dagelijkse ronde strompelend beweeg jij je voort pijn staat in je ogen geschreven ik wil niet voor god spelen maar wil ook niet dat je lijdt de regen spoelt mijn tranen weg nog een klein eindje dan mag je weer gaan slapen op je vertrouwde plek Laat mij nog even genieten van…