50 resultaten.
Vlinderdansje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 508 stil staar ik in het groen
gedachten gaan voorbij
één blijft bij mij:
ultieme vrijheid
woont in alleen zijn
vol overgave
word ik bestoven
door de bloeiende pijnbomen
denkend over liefde
uit het niets
vlindert iets
vlak voor mij
verleidelijk doet ze
een vlinderdansje
fladderend
uit het andere niets
komt een tweede vlinder
vangen…
Opgeheven hand?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 De diepste kern
van steenvruchten
vergroeid met tijdsbeelden
als harde pit te kraken,
ongenietbaar, verdicht
tot hij de ogen sluit
wordt hij uitgespuwd,
op het geopende land
om z’n overwoekering vrij te maken
ontstaan winterharde pijnbomen,
de ziel stijgen boven de kruinen uit,
iconen sluipen het gedroomde binnen,
van de lente,…
Queeste
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 244 afscheid nemen van
de oude pijnboom doet zijn bast rillen
naalden op het klinkerpad
steken hem, weg moet hij, ver weg
van de opgefokte straten
in een zieke stad waar dood normaal schijnt
bloed en blauw door aders razen,
laaiende lichten de nacht versjteren
weg moet hij, ver weg, op zoek
naar die plek waar witte windveren
wedijveren met…
Queeste
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 318 afscheid nemen van
de oude pijnboom doet zijn bast rillen
naalden op het klinkerpad
steken hem, weg moet hij, ver weg
van de opgefokte straten
in een zieke stad waar dood normaal schijnt
bloed en blauw door aders razen
vogels met een scalpel de nacht opereren
weg moet hij, ver weg, op zoek
naar die plek waar witte windveren
wedijveren…
Sneeuwman
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 251 Je moet denken als de winter
om de vorst te zien en de takken
van de pijnbomen volgeladen met sneeuw
En koud geweest zijn, al zo lang
om de jeneverbessen te aanschouwen, ingepakt door ijs
De sparren ruw in de verre schittering
Van de januari zon; en dan niet te denken
aan welke ellende dan ook in het geluid van de wind,
in het geluid van…
Die glinsterende maan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 186 Jij hebt mij weer een lied gebracht
ook deze nacht verstond ik die pracht
herkende het hout van de pijnbomen.
Wachten de dagen op een vonk,
vrezen ze niet langer meer de kans
niet het vuur dat eventueel ontstaat.
Welke zinnen zullen we opschrijven
wat laten we weg of kan echt beklijven.
Van welke speerpunten maken we lijven.…
LEVENSBOOM EN LEVENSSTROOM
poëzie
3.0 met 72 stemmen 16.473 En dáárom golft mijn donkre levensstroom
zo eenzaam, droef beschaduwd door zwartgroen
van pijnboom en cypres en doornstruweel.
En dáárom draagt mijn donkre levensboom
geen gouden appel in het ooftseizoen,
maar veel verdorde blaadren, bruin en geel.…
klare nonsens
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 686 waar kometen vergaderen
de aarde in een grijs gevaar
slachtoffer van dit tijdssyndroom
de kansen van slagen zijn nihil
onrechtvaardig
eigen schuld toch
kwaliteitsbeheersing is onheilig
volken veranderen
en groene zeep helpt niet meer
hemelse deurwaarders
staan voor de poort
de ritssluiting knapt
we weten het wel
maar we zijn liever pijnbomen…
roerloos wacht de schaamte
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 307 net toen het licht
een lichaam kreeg, mij streelde
barstte het kind terug in de muur
en tekende marmeren pijnbomen, als herhaling
van losgehaakte dromen
ik zal je blijven zoeken
zei het licht
met bloemen en tederheid
in ieder verlangend hart, in iedere vrouw
die jou met druppels bloed ontvangt
waar schaduwen bewegen
weer dichter…
LUCHTSTROMEN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 183 Door de pijnbomen
waait zachte wind vol reislust,
trekt suizend verder,
komt dan weer, blijft steeds dwalen
in de wiegende kruinen.
Witte avonddamp
verspreidt zich, langzaam stijgend,
over het weiland:
hoge bomen verijlen,
zijn vage spookgedaantes.…
Woudzang
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.060 .' -
------------------------------------------------------
pijnen: pijnbomen, van de dennenfamilie…
HOEVE BIJ HET BOS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 300 Over de arbeidzame, hechte stee,
waar dierlijk zwerven vrijt met kampavontuur,
drentelt de hoge zucht uit pijnbomen,
spreekt als oude zeilen op onbekende zee,
welke nieuwe koers wezen aan 't aarzelstuur,
Goudeneeuwse kracht heden weer doen komen.…
VERSTLDE SCHOTEN
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 Ergens in Breda 's bedaagde Mastbos
waar eens mannen van het krijgswezen
strijdlustig hun vuurwapens lieten brullen
ligt een vredig ogend moeras
rondom het kleine gras- en poelenrijk
scheppen dichte eiken en pijnbomen
geheel eigen groene wereldranden
glanzende blanke berken beuren
het leven binnen deze einders op
grote zilverreigers dalen…
FRAPPEETJE
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 666 een knappe, interessante, grijzende kop,
jij, oude mooie Griek, met je komboloí
verborgen achter je kafés, choris gála,
op dit zonovergoten, hemels terras,
dat uitkijkt over hemels groen van pijnbomen,
en dat de zee zachtjes hoort fluisteren,
vol verlangen, Zeus, beschouw je elke Aphrodite,
beschouw je de gehele jonge godinnenschaar,
die…
"Rythme en Provence"
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 302 Wijnranken stram, blakend in gelid
omhelst door een slijpende wind
pijnbomen camoufleren in vale tint
de metamorfose van seizoenen en
schaamteloos hun vruchten laten vallen.
Schrale bodem doorleefd, geblust
in een oceaan van zonnebloemen, door
purperen zonnen goudgeel gekust,met een
bruin gezicht naar de planeten gericht.…
Anastasis
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 705 Zou de pijnboom er nog staan - dacht ik
de Tempel van zijn stad
waar hij een blindeman liet zien
passanten hoop had meegegeven
waar hij kreupelen liet lopen
zieke mensen zou genezen
waar uitzonderlijk men zag
dat het geen Hocus Pocus was
Het was Pilatus er geweest
die er zijn laatste geest zou vrezen
meer nog dan de malle steden
die hij…
Verschillende takken van seks
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 917 Ze maakte hem blij,
want een pijnscheut kreeg hij;
't was een twijg, uit een pijnboom geschoten.
Gehakketak kwam door het zeuren
van spruitjes. Zo kon het gebeuren,
dat vader verdween
en nu zit-ie alleen
in een pijnloze stilte te treuren.…
GETIJLOZE MAANDEN
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 390 Door de pijnbomen
waait zachte wind vol reislust,
trekt suizend verder,
komt dan weer, blijft steeds dwalen
in die wiegende kruinen.…
paesaggio con Natale a Toscane
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.168 pijnbomen omringen het ovale plein
van Lucca, een samenzijn met jou
hier is als een aanslag op mijn piano
nocturne no.5, Op.15 nr 1, F.Chopin
en verhaalt over onze geliefde streek
gelataria’s serveren de heerlijkste koffie
en dolces, we nemen de trein naar
Siena, kijken onze ogen uit naar elkaar
en het landschap, terwijl ik in een tunnel…
Lief hebben in verschil
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Ut het rijpe fruit,de vruchtbaarheid uitgedrukt
in het ”fallusachtige” van pijnbomen,verschijnt
een witte duif die tijdloos koert en ons van zijn
geneeskrachtige fontein proeven laat, een
vrede suggereert met een liefdestak die ons
naar de hemel voert, in een blijspel opgevoerd
naar de mondiale maat, de magie van innerlijke
schoonheid aan…