Alle inzendingen over planeet red

Kleine Prins kreeg schaap Planeten hem dik fnuikend Prinsen onsterflijk.…

Diezelfde creatuur is de schuld van de verdoemenis van deze mooie planeet. Ingestorte gebouwen, verwrongen ijzer. Spooksteden, spooklanden verschroeid en samen gegoten in één onderdeel. De ondergang na jaren vernuftige uitvindingen, waar de macht zo zwart was als de nacht en het geld zo verdoezeld als de wegkwijnende zon.…

rondom de planeet Het rust in het zenit, windstilte van de ziel…

Na een kijkje op onze planeet zal een bezoeker in de ruimte van buitenaf zeggen,... " IK WIL DE MEESTER-ARCHITEKT ONTMOETEN "…

Zoals u vast wel weet bestaat er Zeventig komma negen procent Van de planeet waar u nu bent Uit H2O of kortweg water In vele Afrikaanse streken Wordt er met smart naar uitgekeken Terwijl weer elders werd gebeden Om hulp van boven en met reden Als straten meer op beken leken Onder het alias van regen Verpest het soms een zomerdag…

Zuster-planeet van onze Aarde genoemd naar een Romeinse God staat nu net zo dichtbij als zestig-duizend jaar geleden toen de mens Europa binnen kwam en verwonderd naar de hemel staarde. De rode planeet hadden wij óók graag willen aanschouwen, donkere wolken aan de hemel hebben het voor ons verpest.…

Bij ‘t gloren van de dageraad telt men opgelucht tot zeven Ogen als planeten staren strakblauw naar de zon Men dringt aan op verbintenis De rijkdom is enorm!…

Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…

fokken bezeten naar eer en geweten een kale planeet.…

sterrennevels filamenten sublieme chaos van gezang en instrumenten geschaard rond de grote magneet de toonaard de veilige planeet…

Daarom waar ‘t wel van noden, Dat ik mijn doorheid kwaad Met rede eens ging doden; Maar ach! mijn hart, wat raad? Geen dwang en kan afschrikken Mijn al verwonnen zin, De lusten mij verkwikken In mijn bespotte min. Die wijslijk niet kan delven Zijn zotte ijver snood, Die martelt, laas, zichzelve Met een langzame dood.…

Het middaguur vat kalm de trage tijd en weert de stenen schouw uit de ruimte waarin het is gebouwd het stapelbed onwillig en te hoog gegrepen is door de vierde macht vergeten om stil te zijn - heden nacht -…

De brug van de rede. De doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeerde lang in een ongeschreven verlangen, uit nood vermeden, verleert wat door een kind is geraakt, het leed als carrousel in een eentonig spel, de afgrond als ondiepe kwel,waar kraaien zich spiegelen aan hun verstand.…

Liefde is de reden dat ik ben, dat jij bent, dat wij zijn. Liefde is wat ons bij elkaar bracht en waarom we hier nog zijn. Liefde maakte leven. Liefde maakte alles. Liefde is de wereld.…

Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…

enkel doel dat heiligt, ook ikzelf heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed zwijgen in de loop van mijn fossiele natuur herschikken de scherven in het spiegelbeeld in mozaïek van niet betreden wegen meestal voor een onbekende reden…

tijdsbeelden gepijnigd rollen de vurigste stenen aan om in de laatste uren tegenover elkaar te staan, vonken bloed en hoop die samengaan in de samenloop van eb en vloed van nog te verkennende structuren van een opkomende getijden tegengestelde richtingen op de uitgeslepen treden van de tijdstrap, nu nog voor een onbekende reden…

De reden is er één van raadsels, die iets verhult van de ware aard. Nimmer zal die volledig de waarheid spreken. Een mensenhand onthult bijna altijd slechts de halve kaart. Relaties worden vaak impulsief gesloten. Niet altijd doorzien zij de raadsels van die andere geest.…

Ik zal raden naar het straks, het verder weg, en ergens in het midden de reden van dit bestaan.…

Getijdenstroom loopt niet parallel met schone schijn, de waarheid lijkt stil te staan, kost kracht om tegen stroom en mening in te roeien, als drenkeling op door God verlaten kusten, te vondeling gelegd. Als wrakhout van de onmacht drijft mee naar open zee, de ervaring leert dat het doel en weg van wijsheid zich niet…

Ik zit in een diepe put en kan er even niet uit komen Er is ook niemand die me kan redden Ik moet even rustig blijven Terug naar mezelf Terug naar mijn innerlijke kracht om eruit te kruipen…

Negen planeten om een zon manen, satellieten tellen niet mee. Op de blauwe planeet zijn mensen bezig met de rookwolkjes van hun bestaan vrezen de hitte van de zonnestralen en erger nog wat schuilt achter de zon en dat daarbij elke vaste vorm van 99,9 procent ledigheid is vervuld.…

Man noch vrouw Planeet noch ster Maar het verdrietigst wel misschien Steeds korte tijd voor vol aangezien…

Langs die meteoren, op een zoethouteren kruk zit ze in een wei van sterren de koeienweg te melken ergens in het eindeloze loopt de planeet een blauwtje…

Animal Planet: dierenprogramma op de Haagse kabel…

Op zonnige ochtenden in augustus ligt Zürich er warempel prachtig bij. De Limmat slingert zich als een alternatieve gordel van smaragd om de taille van de stad wat er verdomd strak uit ziet, zo strak zelfs dat de treinen bij tijd en wijle een kijkje onder haar rokken nemen. In het oude centrum, zo rondom de Münstergasse, zitten op de…

Opnieuw vraagt men zich af waarheen dat gaat Met Alexander, op zijn wereldreis Waarheen, waarvoor, en tegen welke prijs? Maar de premier weet van de prins geen kwaad Zo komt aan ´t balken vooralsnog geen ende Toch dacht ik dat hij deze steen al kende…

Nieuwsgierigheid, een sterke eigenschap, Is ruimschoots aan de mensheid toegemeten. We willen van de ruimte alles weten, En zetten keer op keer een nieuwe stap. Diezelfde interesse wens ik mij Voor al het leed en onrecht dichterbij.…

De muziek is inmiddels al lang weer opzwepend een ieder gooit zich los maar zij dansen nog hun eigen dans innig verstrengeld mond aan mond in een totaal andere dimensie waar Venus en Mars zich innig versmelten tot een eigen heelal waarin de tijd stil staat alle zintuigen alleen gericht op elkaar…

hij schept wat stof tot wereldbol bekleedt haar met planeten hangt zon en evolutie aan haar op zaait verstand in eden hij draait zich om en zucht tevreden want uit zijn ooghoek kan hij zien hoe adam zacht in eva is gegleden…