50 resultaten.
Zonnedauw (Drosera)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 in haar vakanntie deed ze
Sellingerbeetse
aan
niets te beleven
waar ze om kon geven
maar ze zag wel
zonnedauw
zeldzaam plantje vond
in arme heidegrond
weinig te eten
verricht mirakels
met kleverige tentakels
insecten plakken
die ze kan pakken
en verteren
zonnedauw
verraderlijk
kom maar gauw
verleidelijk
die mooie naam
dadelijk…
Zwarte aarde
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 64 het zijn niet
je ogen die mij
hebben veroverd
het is de
blik vol liefde
waarmee je handen
het nieuwe plantje
met zwarte aarde
zachtjes toedekken
jij hebt het
met warme
vingers bekleed
een zonnig
plaatsje gezocht in
een wereld vol gelijken
en toch ben jij
steeds anders naar
haar gaan kijken
zij vangt iedere
ochtend…
Een overblijvend ras
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 262 De gieter heeft nog wat nagedropen,
zijn hand stram niet meer zo bekwaam,
net als zijn plantje, nog wel groen
op de vensterbank, niet uit te roeien,
maar al menig jaar nog weigert te bloeien,
wel in gedachten, maar nooit meer in doen.…
Lente in Vlaanderen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 562 Ik wist niet dat ´ik hou van jou´
zo gedempt triestig klinken kon
een pluisje, dat valt, wortelt
in aarde en een plantje wordt…
Zielekreet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.667 Ik schrei naar U, o Heer, die verre zijt,
Gelijk een schaapje naar de herder schreit,
Gelijk een kind, dat honger heeft, naar brood,
Gelijk een levensmoede naar de dood,
een afgejaagde hinde naar de bron,
Gelijk een kwijnend plantje naar de zon
Als Rachel wenende te Bethlehem:
Zó weent mijn stem.…
de sterke plant
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 529 Ik haal het onkruid rondom het beginnende plantje weg,
ik zorg dat de zon het niet verschroeit
en dat de kinderen het niet kunnen vertrappen.
Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant.
Ik let er voortdurend op
en geef het steeds wat het nodig heeft.…
Tuinfantasie - 6e tafereel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 87 Dat zijn de dagen met een gouden randje,
‘k geloof dan bijna in de Lieve Heer
en zie de schoonheid van het kleinste plantje,
hoe onopvallend het ook is en teer.
‘t Is of ik me met de natuur vervlecht.
En aan de krulwilg kleeft een bonte specht.…
Fochteloërveen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 menig Roodborsttapuit zat
Je hebt er naar Kraanvogels gekeken
En naar berken die door hoge waterstand bezweken
Adders zonnend op een zandig reliëf
De Slangenarend die het beseft
Witte pluizen in het veen
Een hagedis die tussen een heide-pol verscheen
Libellen zwevend over een veenplas
Eentje die de pineut was
Gevangen door Zonnedauw
Het plantje…
Bij het zien van een weegbree in een scheur van het asfalt
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.615 Enfin, het is je blijkbaar niet gegeven
een overblijvend, veel voorkomend plantje
in z'n natuurlijke omgeving waar te nemen
als wat het is: gewoon een weegbree. Jammer.
-------------------------------------------
uit: 'Ouderen zijn het gelukkigst', 2009.…
Tuin
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 490 staat fris
ik weet nu ondertussen
wat onkruid wieden is
over het hele karwei
loop ik te klagen en te zeuren
terwijl naast mij lavendel
zo heerlijk staat te geuren
al doe ik het wel graag
in de tuin een beetje spitten
vandaag doe ik dat niet
nu ga ik er in zitten
de natuur is vrijgevig
hij geeft belangeloos
elke boom is uniek
elk plantje…
De Schepping 3
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 80 Genesis 1 - 9:13
Toen God zijn adem weer hervond
Ging Hij dra aan de slag
Het was al water wat er stond
Geen enkel vruchtbaar stukje grond
Dat op het droge lag
Hij zei: ~Hier moet iets aan gedaan
Met al die nattigheid
Kan er geen boom of plantje staan
Ik pak het met de dragline aan
Er is maar één dag tijd~
Hij groef wat kuilen in…
het mandje van Jantje
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 510 hem toen Jantje
het ventje bleek al snel een lastig klantje
verwend tot op het bot, beslist niet braaf
hij luierde en wees maar met zijn handje
zijn bezigheden bleven uiterst vaag
hij kuierde in ’t donker door Den Haag
met aan zijn arm een steeds gesloten mandje
wat zat er in dat mandje, rees de vraag
men fluisterde: een geestverruimend plantje…
De Horlepiep
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 527 De man die telkens weer mijn rozenperk begiet,
is onvermoeibaar bezig: blij bewatert hij en ziet
nauwlettend toe dat menig plantje wortel schiet,
waarmee hij elk een kort maar zonnig leven biedt.…
Konijn
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 462 'k zag een konijntje lopen
pas uit zijn hol gekropen
't liep naar mijnen hof
en maakte het daar grof
geen bloempje liet het staan
elk plantje moest er aan
toen greep ik mijn geweer
en schoot 't konijntje neer
'k zag eenden in de lucht
die merkten in hun vlucht
dat ik een zwembad had
ze doken in het bad
ze maakten het zo smerig
daarvan…
Camelia
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Hij had hem gekregen,
als klein plantje.
Maar hij doet het nu goed,
zodat ik kijken moet.
Ik wil altijd weten wat ik zie,
dus zocht ik hem op:
‘struik met dikke rode knoppen.’
En ja ik had het kunnen weten.
Camélia, het is de camélia.
Om nooit meer te vergeten.
Heel vroeg in het voorjaar bloeit hij.…
De Akelei (Dürer)
gedicht
3.0 met 17 stemmen 7.899 Toen hij het kleine plantje vond,
boog hij aandachtig naar de grond
en dan, om wortels en om mos
groef hij de fijne aarde los,
voorzichtig - dat zijn hand niets schond.
Behoedzaam rondom aangevat
droeg hij het langs het slingerpad
van bos en akker voor zich uit,
en schoof het thuis in 't licht der ruit
zoals hij het gevonden had.…
De perenboom
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.268 En dan draagt ze in haar mandje
Dit zo ongewenste plantje
Of een schadelijk insect,
Of een wormpje of, een slekje,
Buiten het getralied hekje,
Waar haar tuintje niet meer strekt.…
De winter
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.241 Dees dorrende heester,
De winden nog meester,
Beschutte’ ’t nog kort:
Daar slaat hem het weder
Op ’t plantje ter neder,
En ’t bloempje verdort!
Nu zoekt hij de steden
Die, kortlings geleden,
De velden bezong:
Nu vlucht men die oorden,
Die korts zo bekoorden,
Met haastige sprong.…
De winter.
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.357 Dees dorrende heester,
De winden nog meester,
Beschutte' 't nog kort:
Daar slaat hem het weder
Op 't plantje ter neder,
En 't bloemtje verdort! -
Nu zoekt hy de steden
Die, kortlings geleden,
De velden bezong:
Nu vlucht men die oorden,
Die korts zo bekoorden,
Met haastige sprong.…
Giordano Bruno
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 59 Op de Campo de’ Fiori
een geheiligde glorie
voor de beul en zijn Kerk:
brandende Bruno hun werk.
Volgens jou is alles één
en is daarbuiten niets.
Dat gegeven duurt eeuwig lang;
je beulen waren terecht heel bang
dat hun dogma’s zouden kwijnen,
hun dwaze leer verdwijnen.
Kennis bestrijdt het duister
en brengt ons licht en luister.
Kijkend…