Alle inzendingen over poezie OR schrijven

poëzie schrijven op je voetzool zodat elke stap een voetnoot word…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Kan ik nog, letters schrijven, woorden die zinnen vormen. Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…

in de schaduw van ouderdom probeerde hij zich overeind te houden maar zijn hoofdrol was gespeeld in de tongval van poëzie zwegen zijn woorden en bleven hangen in het archief van zijn brein zijn schrijven zal natrillen in verscholen beroering van zijn graf waar poëzie zal regenen in samen gewaaide dauwdruppels in een oneindig verlangen…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Ik denk soms al weet ik het niet zeker dat zij die zich het minst vaak schrijver noemen, meer te vertellen hebben de weemoedige vreemdelingen die geen tijd hebben om te schrijven ze beleven pure poëzie en ademen het leven, waarover schrijvers schrijven en het zal mijn eigen pen niet zijn die woorden herhaalt, van wat ik hen niet heb…

natuurlijk hield ik altijd al van de taal doch poëzie was mij destijds nog vreemd hoewel mijn gedachten dikwijls met mij op de loop gingen bleek tussen zeggen en schrijven nog een behoorlijke leemte te zitten als gretige laatbloeier die na z'n dertigste het schrijven heeft ontdekt en het geluk gevonden heeft in kleine woorden gedichten…

Het hart klopt sneller als het gevoel binnen stroomt De zon schijnt feller als je zichtbaar droomt De woorden in de zinnen liggen in wolkenspinsels als geweven spinnen in gedroomde verzinsels Beelden zich in ogen die reageren met een schok in spetterende regenbogen op het schrijvers' blok…

snede van het ongeschreven boek waar bladzijden wit en ongelezen zijn rode wijn zijn best gedaan slipte spontaan in foute hoek sporen van proberen aan te gaan onevenwichtig uit cadans poëtisch ritmische beweging krijgt amper kans spatten op de schoon gesneden rand brengen alles uit balans zuiver wit niet onbevlekt gebleven want poëzie…

hen zal grijpen om dat alles werkelijks heen snellen we naar huis om poezie te lezen of te schrijven met een zekere haat in de liefde kan niet anders is verplicht…

Zijn niet de rozen rood van liefdelust? En trillen niet, gebaad in maneglansen, De hoge popels, die het meer omkransen, Wanneer de wind hun smachtend love kust? Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen Bij elke bloem, waarin hij zalig rust? En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust, Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen? -'Natuur…

die onmenselijke leugen van jij niet jij wel grijpt steeds naar de macht wetten uit te schrijven om mensen in de knel te kleineren maar onuitroeibaar blijft de poëzie over liefde humaniteit en waarheid die zal blijven…

Zulke critici moest je verbannen naar een iglo op de Noordpool kunnen ze schrijven voor elkáár, zijn wij verlost van die tirannen.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

men moet klanken proeven ritmes voelen stemmen vinden men moet poëzie wegen op schalen van eigenzinnigheid men moet secuur schrijven langzaam kauwen woord voor woord polijsten men moet lijstjes van het moeten maken tot het nieuwe weten men moet uit verlangen schrijven Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken nog eenmaal…

vingertoppen blauwgeplekt oosterse schrijfkramp doet de ronde vadsig schrijven in woord hoesten taal gedrukt op tong gemors gekreukel geschraap tot op het bot naald splinter mij in mijn arm om te overleven in mijn poëzie…

verloren aan de poëzie.…

Het schrijven van gedichten aan gedichten.nl bevalt tot nu toe goed, al vind ik wel dat 't geven van een cijfer eigenlijk in strijd is met wat in poëzie 't kriterium voor kwaliteit is. Dus hadden ze die kwaliteiten wel dan zond je geen gedichten aan gedichten.nl.…

De barden die vormvaste versjes schrijven bewandelen het pad met blij gemoed. Ze weten dat de rijmkunst wonderen doet: Het zorgt ervoor dat inhoud kan beklijven. De vrije poëzie en contemplatie ... Helaas, ik voel alleen maar consternatie.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

(met dank aan K.Schippers) om klare poëzie te schrijven moet je dicht bij jezelf blijven goed om je heen kijken en de verwondering het werk laten doen zoals dikwijls bij de dichter K.Schippers het beter kijken een eigen leven is gaan leiden rest ons nog de leemte van tussen zeggen en schrijven die haar stempel drukt op het ultieme…

zie je handen woorden zwaaien uit je lichaamstaal vingers letters schrijven in een schrift dat niet bestaat jij kleurt zinnen met je ogen en vult strofen door een lach in samen dichten zonder spreken klinkt poëzie van hart tot hart…

Vertrouwen vergaat in de nachten, als deze als sneeuw voor de zon. In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

de poëzie staat stil van alle grote dichters die ons land rijk was is er nog één over dus blijft het behelpen met goedwillenden die zich vastklampen aan lettergrepen natuurlijk zijn er dichters die groot trachten te schrijven maar helaas voordat de verzen voltooid zijn lopen ze vast...…

Soms probeer ik uren het zwijgen na te bootsen Geef ik het denken terug aan mijn verrast verstand Soms probeer ik woorden uit mijn zwijgen te loodsen Voel ik me in het schrijven met de dichters verwant Van poëzie - zo zeggen ze - heb ik niet veel verstand Zo ben ik dan weer terug bij het zwijgen aanbeland…

wat hem bond in zijn poëzie van openingregel tot slotzin…

dat ik hier nu alleen zit aan de tafel, met mijn kladblok een pen, in stilte gehuld afgezonderd van de mensen achter een gesloten deur geeft een gevoel van schuld dat ik mezelf de vrijheid van het ongestoorde schrijven heb gegeven ver van het moeten zo het intense geluk van poëzie kan beleven…