267 resultaten.
Het magnifieke vergezicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 224 ik wist het vlakke land
zee en openheid
polders en het eindeloze strand
ontdekte heuvels
en rustieke dalen op mijn
levensloop in jaren
botste tegen rotsen
bergen die met scherpe kammen
wolken snijden aan de horizon
zag ravijnen die het kleine
van de mens vergrootten door
de angst van het begraven zijn
ken het magnifieke vergezicht…
IJkdijk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 In Groningen is een proefdijk volgens plan doorgebroken.
----------------------------------------------
Een dijk is iets waarop je moet vertrouwen,
Bij dijkdoorbraak heb je geen schijn van kans.
Zodat men in de buurt van Nieuweschans
Een superslimme ijkdijk is gaan bouwen.
En daarom wordt de vlag nu uitgestoken:
“Hiep, hiep hoera, de dijken…
Meisje van de vlakte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 174 Wie vindt nog poëzie
in de prozaïsch rechte lijnen
van poldervaart en polderweg?
Waar romantiek moet wijken
voor de wetten van 't verstand;
de kortste weg meandert niet.
Wie vindt nog schoonheid
in dit nuchter land,
getekend met een liniaal?
Ik!
rechtlijnig
in denken en doen,
rechtlijnig van figuur.
Het vleesgeworden
poldermodel…
moeras
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 147 ik loop onder de zwaar bewolkte hemel
herken me niet in ‘t rechtopstaande riet
‘k ervaar voortdurende bescherming
van prikkeldraad, maar ook weer niet
ik voel water tegen mijn oever klotsen
mijn golven kabbelen steeds voort
plots geeft een vierkant blok
een wending in mijn lijn
vele ronde palen trekken mijn
prikkels naar de einder…
Korenbloemde blauw
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 455 jij was
geen paradijs
maar kwam zo zacht
in breekbaarheid
ik riep
jij keerde om
de hel van afstand
gloeide voor je voeten
nam je hand
richtingde de
grote stad maar
jij koos platteland
niet vlak je heuvelde
in eerst contact
glooide ook in zacht
dijklange lijnen
je korenbloemde blauw
ik met mijn waterschap
wat molens en de polder…
Kikkerdril en stekelbaars
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 437 etiket hadden we afgeweekt
natuurlijk niet het punt
dat uitgeknipt en opgestuurd
iets heel verrassends voor ons deed
wat kroos en waterblad
we dachten zo de wereld
op te vissen vergaten ook
in jeugdig onschuld om de deksel
van de pot met gaatjes door te prikken
maar toch de sloop
na veertig jaren al doet pijn
de boerderijen in de polders…
De mist pakt de polder in
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 voor Jocha
De mist pakt de polder in,
hult elk gehucht in een gewaad
en ook de slee- en meidoornhaag,
sloten, kreken, bruggen, putten, hutten,
een school, de danszaal en een kerk,
de mist is als een verlegen regen,
ze leekt weemoedig op je neer
tot traag de voorhang opengaat
en de zon doorbreekt.…
van 2005 naar 2006
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 396 de brandende zon
wordt verzwolgen door de zee
op de zandbank -
het is altijd lente
in de hal van het station
bij het koffietentje
de zorgvuldige
achter de nieuwste computer
wacht op zijn beurt
de van der made weg
maalt de polder tot waste land
eenzaam spelend kind
investeringen
van een wandelende tak
zondag in de file…
Winterweken
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 132 nu eerst witte ijsbloemen
op transparante ramen
een uitgestrekt sneeuwdeken
over kale velden
witte wilde zwanenparen
in laaggelegen polders
vele witte sneeuwklokjes
in de bladerloze bossen
en langs bevroren beken
het is niet donker
het wordt niet grijs
stralend is de winter
met sneeuw, hagel
en al het ijs…
weemoed
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.896 misschien is dít het wel,
heimelijk nog hechten
aan wat ooit verloren ging
aan vage schaduwen in de
schemering, een zacht geruis
een verre roep, een geur
een oude afdruk in het zand
iets van droeve leegte voelen
in een stille polder
terwijl er een zwalkende
dierbare vogel vluchtig
in het niets verdwijnt…
Kleistof
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 782 kapotgereden klei
stuift in de wind
legt een grauwsluier
verstikt het beeld
van een hete zomerdag
vol naakten
bruinend in de zon
als vele meters huid
waarop zoutparels verkleien
want in de adem drijft stof
kleistof uit de polder
kapotgereden in de wind
oostenwind
tikkeltje zuid…
de zee en ik
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 728 De duinen nog onvervuild
voelen de wind waaien
naar de landelijke polder
weg van de glooiende golven.
Boven het bruisende
bruine schuimende sop
schuift scheerlings een meeuw
naar haar zeeluchten kajuit.…
hoe hoeks is de Hoek
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 3.344 mijn werkbezoek
aan Hoek van Holland
bracht onverwacht
verrassend resultaat
mijn werkhypothese
er was al hoek
voordat er sprake
was van De Hoek
nee dus
er was alleen
des graven zande
en wat klei in polder
de Burgemeester
van Rotterdam
is thans op de hoogte
van de antwoorden
op mijn vragen
tot zijn genoegen
ontving hij bericht…
Tussen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 328 tussen strand en duin
en vlakke polders
staat mijn huis
tussen regen en wind
man, kinderen en dieren
heerst familiale sfeer
tussen willen en weten
en nog niet kunnen aanvaarden
regeert pijn
tussen dag en nacht
en lichamelijke aftakkeling
triomfeert een creatieve geest…
Gewoon bereikbaar
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 756 Er staan files
ten zuiden van mijn stad
langzaam rijdend verkeer
opstoppingen rond het dorp
winkels onbereikbaar
vertragingen op het spoor
vluchten geannuleerd
stapvoets door de polder
boten uit de vaart
veerpont gestremd
omleidingen
en uitkomen op een doodlopende weg
maar mijn hart is
gewoon bereikbaar…
Uit Dromenland
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 121 Berlijn ziet onze polder,
duin en riet
Per heden als hoogrisicogebied
Een vaccinatie-/test-/ herstelbewijs
Geldt als een vrijgeleide
voor een reis
bewuste passagier uit Gelderland
En omstreken, tenzij een Alpenland
Z'n einddoel is of Dolomietenland
Vanaf zes jaar - tenzij uit Dromenland…
Wens en voel het gerust
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Voor de vrouwen die in deze polder wonen
in een tuin wachten op wat gaat komen,
de deuropening en drempel soms bewonen
niet wensen te verwezen
maar nog steeds iets vrezen, laat los.
Voor de vrouwen die in deze polder wonen
laat die angst los, dagelijks komt de zon.…
Het zwart van besef
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.281 Veel van mijn schaduwen
blijven achter in het zwart van het besef
eigentijds en voorbij de polder
is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan
niets verontrustends moeder
laat mijn hand nu maar los
want jij kent de dood
zoals geen ander
geleefd heb jij zeker
al was je afscheid voor mij een feest
maar nu weet ik wel beter
zonder jou was ik…
koude voeten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 212 (eerst dan trok ik mijn kousen uit)
een dubbele buurt met alle ramen open
samenlopend langs de weg
waar ooit het water van een polder liep
torent steengroei bovenuit: een wirwar onder daken
maar daar onder schuilt nog, wat
mijn hart wil raken
zachte bloei
en tenen in het gras
een eindeloze zwaluw en het witte
van de was…
Wetend van afscheid
gedicht
3.0 met 76 stemmen 73.253 Wetend van afscheid
fiets ik met mijn oude lief
door de polder.
Ik heb hem geleerd dat
het Hollandse landschap
mooi is.
Ik laat hem dus niet
met lege handen achter.…
Een ronde dood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 71 ik heb de cirkel
duizend maal gerond
nooit vond ik begin en eind
speelde strelend
met het oppervlak
op zoek naar de hoek
keek er langs
maar begreep niet
dat rond eindeloos was
tot ik de lijnen van
de weidse polder zag
rechte sloten en het gras
maar aan de horizon
die nauw de aard omsloot
kromde recht een ronde dood…
Ochtendkrieken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 503 ik kus mijn lieve en vertrek al vroeg naar de polder,
nog gehuld in de nevel loop ik in dit schijnbaar
desolate landschap. ik zie mezelf in de onmetelijkheid
van dit doek dat nog geen penseelstreken en kleur
bevat. ik hoor mijn voetstappen in de grijze asfaltlaag
dempen. ik ruik de muffigheid van dit verstild beeld.…
Die dijken bouwde
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 189 waar sluizen
dwars het water keren
groeit trots het lage land
de hand die dijken bouwde
op wind vertrouwde
de molens schiep in dit gebied
kruiste kaarsrecht sloten
weefde polders tot patronen groen
waar boeren het goed doen
dit lage land geordend
door de hand van ruilverkaveling
heeft weer de trots van toen…
Monumenten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 682 Ambassadeurs van ons land tot aan het eind van de aarde;
met de polder verbonden, zoals de zee met het strand.
Omgeven door land, dat verdeeld is door water,
staan in staat van paraatheid (de mensen tot vrind),
als getuigen van vroeger en monumenten voor later
een formatie van molens met hun kop in de wind.…
druppels
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 284 druppels
in de oneindig zwarte verte
hangt vaag een vreemd verlangen
naar een geurende bloemenblouse
kijkend door de wazige bril van toen
zag ik haar steeds door de polder
gaan, op weg naar de volwassenheid
zwaaiend in een open Lotus Elan
beten haar witte vriendelijke tanden
een afdruk van vele jaren in haar foto
zoute tranen liepen…
Lege Schermer
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 366 Auto op dijk in grote leegte
van de polder
van mij, van ons
van binnen
van buiten
kijkt me aan met haar glazige blik
leeg
Gisteren zat jij daar
Ik naast je
Je genoot sturend
Eergisteren zat ik daar sturend
Jij naast me
Je vulde mijn leven
mijn tijd
Ik koesterde me aan je warmte
Je lichaam tegen me aan
Ik vervulde je verlangen naar…
Herinnering
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 54 Er zijn zoveel plekken, panden
polders, sloten, bomen.
Ze gingen in je landen.
Ze voeden nog je dromen.
Er zijn zoveel mensen
die je in de ogen zag.
Over al die grenzen
steeds weer een warme lach.
De kleuren, de reuk, de smaken
de prikkels van de zinnen
die je altijd raken.
Zij zitten nog van binnen.…
Gedicht voor alle elitaire snobs in Nederland
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 468 Laten we vooral niet overdadig zijn
en zeker geen champagne
over onze polders spuiten,
laten we bepalen wat èchte poëzie is:
een kaalgeschoren idioot in een dwangbuis
een kwijlende mond boven een kotsbak
het litteken van de lobotomie
de stront van de criticus.…
God de griffier
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 56 en de tekenen van de schemer
mij in gedachten verdoemde
God mijn vader
de molensteen en de wiek
de griffier van de vrije val
de zoon de vader en de heilige geest
De gebeden gesmoord
terwijl het omen
zich aan mijn zij flankeerde
had ik Gods woord gehoord
Nu blij ik mee met de vogels
het gehuil van gebroken wind
de struiken in de polder…
Noordpolderzijl
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 262 Tussen de stilte
lispelen golfjes
onder welluidend
vogelgezang
fluisteren rietkragen
wind over land
grazen koelbloedige
Belgische paarden
in kwelders achter
de wakerdijk
waden kinderen
door het slijk
wandelaars
kijken hun ogen uit,
vormen een kleurige
sliert door de polder
lucht ademt nodigend
Rottumeroog,
de waker geleidt je
indachtig…