Alle inzendingen over poosje

Ongemerkt, toch weer een poosje is het verbazend stil in mij en komt niet eventjes voorbij, zoals een duveltje uit een doosje, de door mij gewenste inspiratie. Erato en Terpsichore bezochten zelden mijn gedachten, hoewel zij steeds een glimpje brachten als aanzet voor een goed idee; en goed genoeg voor publicatie.…

gedroomd O, eens zal ik daar binnengaan Via een brede bomenlaan Die het gebied daar dan afzoomt Van mijn tuin Een tuin met een prieel Een tafel in een stille hoek Plek voor oud en nieuw bezoek ’t Goede is er nooit teveel Een tuin die ‘s winters warmte geeft En ’s zomers altijd koelte biedt Een zacht aanwezig levenslied Voor ieder die een poosje…

- En na een poosje is het dertien maart. Met liefde is ze bezig in de keuken. Voor Heins verjaardag bakt ze daar een taart. Die is nu af en mag op tafel staan. Ze zingt en om het feestje op te leuken steekt Madelon dat ene kaarsje aan.…

ineens bam het was gebeurd weg was je je zat er wel maar ook weer niet 4 dagen lang wachtend op ontdekking het is hard maar het hoort erbij niemand ontkomt eraan vroeg of laat vandaag of morgen of over een poosje maar niet op deze manier tenminste, dat hoop ik niet ik heb helemaal niks van jou nog niet een klein fotootje…

De twee genoten, toen ze paarden en wat ze na een poosje baarde, was iets dat zij 'n bijzonder kind vond: ze kreeg een stormram van een windhond.…

kijkt dan ferm de wereld in Een wijsneusje van kop tot teen Je bent inmiddels net zo lang als ik Je stappen zijn ook even groot Je hebt een eigen kijk op alles Waarbij jouw ik op de mijne stoot Je wordt intussen weer verstandig hard aan 't werk een eigen huis Een leuke meid kwam in je leven Een trots gevoel kruipt in mijn buis Na een poosje…

Kan ik alle goede dingen op aarde achterlaten Maar ze wel een plek geven in mijn gedachten En de slechte dingen op deze wereld niet langer meer haten Zodat ik deze pijnen voor mezelf kan verzachten Deze gedachten komen soms voorbij En soms ook wel meer dan soms voor Maar dan zet ik deze narigheid snel opzij Want ik leef graag nog even een poosje…

Een onderbroekje een hemdje, het mogen er ook twee Dan ben ik klaar, doe er een poosje mee Maar het woord onderbroek zorgt voor verwarring Want die onderbroek zit dus eigenlijk; onder je broek Een hemd kan op vele wijzen en manieren Worden gekocht, ook om te plezieren Je hebt een hemd, een nachthemd en ook een overhemd In alle soorten en dessins…

Als geest en lichaam voor een poosje, weer samen één zullen zijn.…

je hebt ze moeten loslaten zoals je aan het eind van elk jaar doet je zult nu een poosje niet meer fluisterend ritselend tegen ons praten omdat je nu rusten moet nieuwe krachten bijeen verzamelen om in het late voorjaar aangewakkerd door de wind jouw grieven ons weer behoedzaam via verse bladeren toe te kunnen stamelen hopende dat je ooit…

We hebben hem nog een poosje bewonderend staan aanschouwen, totdat de vermoeidheid bij hem toesloeg en de man steeds langer, hangend in de lijnen van zijn zweeftoestel, op de grond bleef liggen om op adem te komen.…

met Jan Peter ons wordt verteld dat we samen moeten werken Er is geen vertrouwen meer in de jongens er is geen grond meer voor samenwerking wij moeten alles slikken Ze kunnen niet meer met elkaar maar zonder wordt het helemaal niks dus komen de vrouwen nu aan bod Want dan pakken we Jan Peter en ook Wouter bij de kont stoppen hen een poosje…

Na een poosje maak ik gedesillusioneerd uiteindelijk maar weer rechtsomkeert om na een paar passen en na een paar tellen het vrolijk geluid weer aan te horen zwellen Grinnikend houd ik halt, luister zonder te storen omdat ook onzichtbaar gekwaak enorm kan bekoren.…

.~ En elke avond bidt hij heel devoot ~Ach Lieve Heer toe wilt U mij ontzien een poosje nog, dan hoort U mij niet klagen: als ’t even kan . . . geef mij er honderdtien.~…

Ze kwamen in hun Dacia’s uit oostelijke streken Nog niet zo lang ontworsteld aan de knoebel van de Rus Op zoek naar geld en wat geluk bereid tot elke klus En hadden het in Polen voor een poosje wel bekeken Van alle markten zijn ze thuis, dat was al snel gebleken En staan hun mannetje aan ‘t wiel, zowel van truck als bus Terwijl in ’t bronsgroen…

zorgvuldig wat gladder streek om de tijd die hij nog te gaan had wat op te vrolijken zoals we samen een koude overgebleven gehaktbal aten nog een wijntje dronken en als oude vrinden gemoedelijk uit elkander gingen zoals hij na twaalven volledig uitgeteld maar beter gestemd weer tussen de prullen verdween en ik in het gedoofde licht nog een poosje…

langzaam zinkt ze weg wordt één met de muziek het wordt stil in haar   als de muziek stopt blijft de stilte bij haar ze voelt dat haar denken tot rust komt dat alles in haar tot rust komt   ze is even in een andere wereld een betere wereld   na een poosje staat ze op ze heeft het gevoel dat ze haar leven weer even aankan  …

Hij keek me een poosje zwijgend aan en zei meewarig, “Je hart is te rusteloos, je zult haar niet vinden”. "Vertel me dan, hoe jij het gevonden hebt"? De dromer staarde in de verte alsof hij opnieuw dat moment beleefde. Ik heb haar niet gevonden, zij vond mij.…

In een vrij moment een poosje terug, kreeg ie een sopbeurt, jawel heel vlug. 'k schoof wat heen en weer, jawel, het ding ging open, supersnel! Na het reinigen weer gesloten zoals het hoort en nergens meer aan gedacht, Tot manlief me stoort!…

Hij eet zijn laatste pakketje brood legt voorzichtig zijn hoofd op z'n jas, vouwt zijn handen achter zijn hoofd en slaapt een poosje in het gras. Dan staat hij langzaam weer op vervolgt de weg die hij moet gaan en trekt verder de wijde wereld in om een nieuwe weg in te slaan.…

ritseltakkerig terug dan verdwijnt het allemaal heel vlug het huis, de tuin, en mama die zwaait vanuit het keukenraam ik zweef , en knipoog naar een verbaasde blauwe reiger die mijn wiebelroute kruist want zwaaien kan ik niet, hij begrijpt dat best als je vliegt heb je alleen knipoogtijd, geen zwaaitijd want vliegen is best druk na een poosje…

schone was  met wijdse blik verkenden ze al de zó natuurlijke attracties  heuvels, bos en waterval en wat een schik bij 't zien vooral van elkanders rijzende reacties als hoff'lijk heer roeide hij stevig met de riem die hij had en op dat meer haalde hij hevig op en neer heel vrijgevig   zijn roeispaan door het waterbad na een poosje…

De kou sluipt weg naar het noorden Maakt plaats voor een nieuw jaargetij Zoekt haar heil in andere oorden Het voorjaar staat klaar in de rij De bloem wekt de zomer uit haar dromen En voorziet daarbij de honingbij Van een middel om rond te komen Neemt daarbij zelf een poosje vrij Maar wees gerust in ’t najaar komt ze nog een keer Nog eenmaal…

Een heel kort poosje voelde ik me blij Maar ook een angst voor alles wat bestaat Een elfgeval bestaat toch niet nietwaar? Onnozel wierp ik anderdaags een blik 't heelal door 't raam weer gadeslaan en zag de kindjes spelen, aan 't raam een leeuwerik 'k Heb regenboog en noorderlicht geëerd Een schilderij. Maar nimmer nog zo'n dag.…

‘Nu heb ik alleen maar kale takken, maar over een poosje zal je zien dat ik weer nieuwe blaadjes heb. Een heleboel, veel meer dan tien.’ ‘En wij dan,’ zegt het blaadje triest, ‘waar zijn wij dan nou nog goed voor.’ ‘Dat zal ik je vertellen,’ zei de boom, ‘luister maar eens goed, hoor.’…

Hier lig ik dan een poosje met mijn kleine wijzerdoosje omgekanteld in een slootje tussen kikkers en libellen kan de vogels in de lucht zien en de horizon zien hellen en vanuit mijn Deux-Chevauxtje zestien koeienpoten tellen Wijzerdoosje, Wijzerdoosje waarom liet je mij zieltogen zie de ruitenwissers wissen zie het prikkeldraad verbogen…

Je weet het reeds zeer lang maar het kan nooit beklemtoond Ik bemin je intens ja ik ben dol op jou, nog een poosje ingetoomd. Hou mijn plaatsje naast je vrij en vertrouw Komt mijn tijd dan snel ik me haastig naar jou!…

Blijf een poosje nog bij mij!- Zie, ze blijft! Een donker wolkje gleed maar aan haar rand voorbij. Ach, de zomernacht, van 't maanlicht mat doorschemerd, is zo schoon!…

Ik moest een drempel over, wel meer dan eentje ook, maar nu, een poosje verder, is er weinig waar 'k me aan stoor. 'k draai m'n sleutel om en lopen dat ding, als een trein!…

Na een poosje klom de rat toen langzaam tegen d'oever op. Plots... daar stond ie, plompverloeren voor de wrede katerkop. 's Wilde vlucht - een sprong - 'n haartje scheelde 't maar - een plons - de rat dook in 't water of de duvel 'm achter aan zijn hielen zat.…