Alle inzendingen over rede

(Berlijn, Beijing en Westoever-Barrière*) Evenwijdig toen aan die Muur reed ik in een taxi allang was die reeds gevallen in mijn gedachten niet Grote blokken bekleed beton zowel gekliederd als oprecht poëtisch beschreven met de mooiste woorden Nieuwe opgetrokken muren scheiden de verhalen kotsen op pure poëzie die zich niet opnieuw…

Rede en waanzin zijn verbonden in Darckheims ambrozijne bloed. Van oudsher woedt de Meersenwind, die aangevuurd werd door mijn geest en nimfenvrouwen heeft bemind: mijn eerste liefde nog het meest.…

Alles had een reden, de wijnvlek in het vloerkleed, de pennenstrepen op de muur. Ik kan ze weer zien, de foto`s aan de wand zijn verdwenen.…

Ik zoek me de blaren, maar ben gestopt met zoeken want ineens verschijnen er blaren zonder reden op mijn voeten. Hoe het er komt 'k heb geen idee maar voorlopig ben 'k er lekker mee de ene na de and're blaar verschijnt op mijn voeten, toch raar!…

hoe zinloos is nu ons bestaan jij was de enige reden…

Kaminsky van de stomerij wist alles van inkt van kleuren van magische verdwijningen van onuitwisbare vlekken Kaminsky van het verzet wist alles van het minutieus zwoegen om inkt op te lossen namen en datums te veranderen Kaminsky van stomerij naar verzet magiër van het eerste uur dag en nacht gebogen om levens te redden…

Het waagstuk van het verzuimde Weten, de rede die omgeeft En omvat, gaat buiten elk boek En rang. Helaas een ontschoolde Zul je zijn voor de leraar en Zijn klas, bevrijd van delingsdwang.…

Zonder verdriet te voelen, heeft levensgelukkig zijn, geen zelfbewuste reden, van bestaan.…

Haar stem zo vol liefde, Nooit een reden voor pijn. Ze leerde mij, om net zo te willen zijn. Ik luister gewillig. Want ik weet, zo wil ik zijn. Altijd gelukkig, om het goede te geven. Zonder aanzien, of schone schijn.…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

Echter mijn hart gevuld met vrede, want in het leven heeft elke herinnering een rede.…

Die hier zijn zinlijkheden De toom geeft volle ruimt, Of die mint zonder reden, Zichzelfs met mij verzuimt.…

wie komt me redden? wie is mijn held? waar zijn de mensen gebleven die mama altijd belt? komen ze me niet redden? interesseren ze zich niet voor mij? of bedreigt mama hun ook, en krijgen ze ook klappen net als ik? oh nee, daar voel ik het al. dat was de eerste klap, en ik ga door een dal. een dal dat misschien nooit eindigt.…

Ik reed door het groene licht, de dame reed mee, zo tuften we daar, in de wind, alle twee de wind had vrij spel, bin ons beiden, tja, de wind kun je niet vermijden, het is nog best koud!…

Als zo ons zaad Langs weg en pad op wind vergaat Vertaalt ons hart dit kwaad Als bitterdiep verraad: Dit kind van ons reed op een doodgewone straat Waar kruiste zij Uw weg die hoger gaat Wij hebben enkel borden voor normaal verkeer En ook geen kinderen meer Dan die wij hebben Heer Dan die wij hebben Heer O God wat doet dit zeer…

Wat de reden ook was, één stap heb je gezet Eén stap in de richting van mijn gebroken armen En dat terwijl er van alles is wat je hart belet Liefste, leer me nu dan hoe ik jou moet omarmen Want waar je ook bent en wat je ook doet Of je me nou voortaan bemint of weer weggooit Mijn hart rent toch alleen jou tegemoet Tot men op ‘n dag zwarte aarde…

langzaam loop ik terug naar huis deze keer was hij sneller klaar voor de laatste keer geen reden voor een leugen voor deze laatste keer ben ik vroeger thuis hij deed me pijn elke keer weer het kon hem niet schelen wie had dat van hem gedacht hij bezorgt vele meisjes hartezeer ik ben nu van hem af nooit meer zal ik daar komen maar wat als…

Hoeveel moeten er nog komen, Hoeveel moeten er nog gaan, Mijn twee jongens zijn de dood ingereden Door toedoen van een ander, zonder reden. Beiden 20 jaar jong, stonden in het leven, Niets of niemand kan ze aan mij teruggeven. Twee lieve jongens zijn mij afgenomen Ik kan alleen nog maar van hen dromen.…

Het zal een reden hebben waarom dit mij gebeurt Ik heb namelijk ook nooit om die anderen getreurd Ik kon er wel niks aan doen als iemand verliefd op me was Maar hoe dat voelde voor hen begrijp ik nu eigenlijk pas Nú ben ík dan ineens degene die verliefd is zonder respons En krijg ik zelf een keertje bij voorbaat al "de bons" Excuses…

Als dit "geluk" de reden is van mijn bestaan, Dan wordt het moeilijk om "gelukkig" door te gaan.…

gebeurt er iets de wereld in beweging hele dagen op de bank genieten van het mooi weer maken, zijn vrienden de passanten tussen de regen door en al te vaak over het leven al heeft hij dan geen nagel meer om op te bijten of beter een appel voor de dorst hij hongert er niet naar zolang hij maar bewijzen kan dat ook hij zomaar met reden…

mijn ogen zijn blind zoals de steen waarop het afscheid staat van een blij gedicht mijn oren zijn doof zoals de duinen van een zongezeilde zee, het troostend gezang te donker en waar ik ook heenga, mijn handen schuiven nooit de zwaluwen dichterbij, gestapeld langs ruiten lieg maar niet, dat is de reden waarom ik deze bladzijde voor…

Soms word je gewoon afgewezen Er is geen duidelijke reden voor Maar waarom zeggen ze het niet Soms gaat het te ver mensen krijgen geen kansen en dat is gewoon slecht…

Misschien is dat wel reden genoeg om van haar te houden. U zou haar ogen moeten zien haar mond en haar stem. Ook vermoed ik dat haar borsten in orde zijn.…

ik kan jouw tuin niet redden. ------------------------------------- uit: 'Afspraak met een eiland', 1995.…

zijn trein denderde door al jaren lang zonder te stoppen natuurlijk reed hij weleens op vals spoor maar altijd zonder brokken aankomsten met kus en armzwaai bleven joviaal tot aan het laatste fluitsignaal een fraai emplacement om bij te komen met een rangeerterrein vol ooit gewenste dromen de lichten zijn gedoofd coupés verlaten…

Zij wist zich zwemmend te redden. Ik had het altijd nog eens willen doen, In elastiek had ik een blind vertrouwen, Met cijfers was dat goed te onderbouwen, De kans op breuk is één op de miljoen. Maar bungeejumpen heb ik nu geschrapt, Sinds kort is er bij mij óók iets geknapt.…

De vakbond is tegen geforceerde maatregelen om de economie te redden en wil daarom niet terug naar de 40-urige werkweek. Mijn vader moest op zaterdag nog werken, Wij gingen elke zaterdag naar school, Niet zeuren was in die tijd het parool, Het weekend was bedoeld om aan te sterken.…

Wat te doen Verveling slaat toe Muren op me af geel, zwart en groen Stilte alom Niemand om mij heen Helemaal alleen saaiheid slaat stom Red mij van eentonigheid Breek door, breek vrij Verlos mij van mijn eenzaamheid Word wakker uit dit lusteloze bestaan Sta op, beweeg, ga Leef Hee, kom aan…

Zoals dit ene blad losraakt vanuit de top van een beuk, in volkomen windstilte vallend, zich nog om en om wentelt in de lage zon van november met alle lente- en zomerdagen en nachten onder bruinverkleurde huid en ik het één meter boven aarde met vlugge hand van voorspelbare ondergang red.…