inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.211):

vreemde uren

mijn ogen zijn blind
zoals de steen waarop het afscheid staat
van een blij gedicht

mijn oren zijn doof
zoals de duinen van een zongezeilde
zee, het troostend gezang
te donker

en waar ik ook heenga, mijn handen
schuiven nooit de zwaluwen dichterbij,
gestapeld langs ruiten

lieg maar niet, dat is de reden
waarom ik deze bladzijde voor jou
verzwijg


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 28 juni 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 372

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
jan haak
Datum:
8 juli 2008
Email:
janhaakzonnet.nl
Mooi gedicht dat meerdere, tegengestelde sferen bij me oproept...
Naam:
Reineke Gevers
Datum:
29 juni 2008
Email:
rgeverswanadoo.nl
Prachtig, beklemmend, hoe jij de momenten, uren, dagen beschrijft
wanneer een mens in een -tijdelijk- vacuüm vertoeft. Adembenemend, trefzeker en toch oorstrelend!
Naam:
Hanny
Datum:
28 juni 2008
Email:
jthm.vanalphenquicknet.nl
Indringend, vreemde uren op een zwarte bladzijde die (nog) geheim blijft. Zo heel mooi geschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)