Alle inzendingen over ritme

overgave mooi doch zwaar aan het ritme van het leven kent geen maar slechts beleven als ik daar op kan vertrouwen en niet door de waan word bestoven pas dan ben ik in staat te geloven…

Hol klinken mijn voetstappen door de nacht Geen mens die op mij wacht Niemand bij mij aan mijn zij die het monotone ritme kan doorbreken Geen stem die mij begeleidt door de tijd, heel even...…

Elis Regina en Tom Jobim in Aguas de Marco Elastiek in ritme op één gedeelde adem De stem een lichaam in een tedere dans…

het ritme van de rust regeert in rillingen van warmte twee kloppende harten slechts gescheiden door wat huid we ruiken nog naar elkaars zweet…

Mijn ademhaling ging met haar ritme mee. De climax zat in haar zucht van verluchting. Dat hij alle koffers in de achterbak kreeg.…

voor de rurale ogen van de regen verberg ik het ritme in een gedicht van luid naar stil op alle wegen gerechtigd door mijn zielsgewicht verberg ik het ritme in een gedicht en wat ik stervend heb gedragen gerechtigd door mijn zielsgewicht naar de overkant van vele dagen en wat ik stervend heb gedragen het daglicht dat verloren ging naar…

zo geven wij ons over aan het ritme van het moment dat door samen onmiddellijk wordt herkend en door even in de scheppers voeten te treden het heden verleden te geven…

dans mijn liefste dans het ritme van muziek rond en rond in cirkels wij samen voor altijd dans mijn liefste dans en breng mij liefde ik ook voor jou…

Laten we het ritme volgen eb en vloed de zee van golven breken nu de nacht ons vraagt te varen blindelings zonder kompas driften in gevoel…

lijkt het of de tijd zich verward heen en weer tussen zomer en winter beweegt dan is het herfst die de stroom vertraagt in eigen ritme nog even wil voortbestaan…

Op zoek naar problemen, alsof het je laatste avond is, Hoor ik je hart op de ritme van de trommels. We gaan jong dood, dus laten we genieten.…

ze schrobt de gang water strekt zich uit zoekt ruimte in doodlopende wegen ze schrobt de gang in haar ritme alles blijft hetzelfde het verandert slechts in hetzelfde…

Al word je van het gezang van een nachtegaal kierewiet En doet een synthesizer je denken aan de zee Dein je mee op de golven vol met noten Al sta je te trillen op je benen Al slaat je hart een slag over Het is het ritme dat leidt Je voelt je daardoor bevrijd Soms wordt het ritme de muze Het neemt je mee Mee naar een andere wereld Je…

Ritme gevonden... Nog twee ronden! Overwinnen? Tacktiek verzinnen? Opnieuw beginnen?…

Wees niet bang bij het herkennen woorden hebben het ritme van je stem water is krachtig in de stroom in beweging vaagt zij alles weg wees niet bang om te ervaren fluister niet ben wie je bent…

De regen, die tegen de ruiten aan striemt, is hun ritme. De wilgen treuren en de mensen zwijgen.…

leven laat zich niet berijmen vangen in ritme woorden gedachten versluierd intenties onderhuids eervol uitvoering mankeert daden moeten spreken zonder verantwoording…

Weemoedig klinkt geruis mijn bloedbaan zingt een verlangend lied op 't ritme van de wind door samenzang met regen wordt melancholie ritmisch weergegeven in gedempte melodie…

Op het ritme van slaap, met jouw armen om mij heen komen er dromen en zijn wij samen tot de nieuwe morgen.…

Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

Je laat me dansen Zoals dansen in dit leven bedoeld is alles is helder heeft meer kleur Zelfs op een koude dag als deze laten we gaan swingen op het ritme van het heelal…

Het tij is dood maar toch bewegen ze de golven in de zee die nooit stilstaat Ik laat me meevoeren op hun eeuwige ritme richting onbekend Het tij is dood leve de golven…

je klikt en raakt me aan je laarzen gaan voor woelig ritme subtiel laat je me stikken je hakken zien in sensueel getik toch strikte ik je blik je veerde op en knikte…

iemand voelt in elke vezel de rouw zingt een zeemanslied aan de rand van het koor zingt de pannen van het dak op het ritme van de zee iemand neemt de lichtheid ernstig zij is met alles beladen…

Daar sta je dan, je bent het ritme kwijt, verloren in een uitgerekte dag, je voelt je slap, je lichaam is van slag.…

Langs de bevende, de zacht ontroerde Luchtspiralen, lopen fijne ritme- Draden, waarop de gestalten dansen, Ener teder dromende muziek. Slechts voor deze die fijn luisteren, Vloeit de kleurengolving van het ritme; En begint de melodie haar loop, Onbekommerd, door het lochtig ruim.…

Eigenlijk doet het me niks en zal het me een grote zorg zijn maar soms wanneer ik denk Dat Bosma waarachtig is dan voel ik wrijving met zijn intrinsieke verbinding van hem en zijn PVV…

Met vurige blik vleit zij hem haar te vlammen met haar stampvoeten.…

we haakten in vertraagden onze passen en dansten op het ritme van elkaar geen zwier en lange draaien gedegen voetenwerk vroeg niet om verfraaien maar in mijn hart dans ik de tango met een ander voel haar lichaam in gebaar schokkend wenden, keren maar donkere ogen zwepen op drank verhit bewegen lijven zwieren af en aan we laten…

Wind door takken, bladeren bewegen in een onophoudend ritme. Onzichtbare handen, lichte aanrakingen betasten met gevoel. Zachte zonnestralen, betoverende glimlach, jij, het Windekind.…